Brak wypłaty wynagrodzenia za pracę a wysokość zasiłku chorobowego

Przy obliczaniu kwoty zasiłku chorobowego istotne znaczenie ma podstawa wymiaru tego zasiłku. Zasadą jest, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone zaokres 12miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, wktórym powstała niezdolność dopracy. Sprawdźmy, cozrobić, gdy wynagrodzenie nie było wypłacone.

Prawo do zasiłków określonych w ustawie z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (tekst jedn. Dz.U. z 2010 r., nr 77, poz. 512, z późn. zm., dalej: ustawa zasiłkowa) oraz ich wysokość ustalają, a następnie zasiłki te wypłacają:

• płatnicy składek na ubezpieczenie chorobowe, którzy zgłaszają do ubezpieczenia chorobowego powyżej 20 ubezpieczonych, z zastrzeżeniem że nie dotyczy to sytuacji, gdy zasiłek miałby być wypłacany osobom uprawnionym do zasiłków za okres po ustaniu ubezpieczenia,
• Zakład Ubezpieczeń Społecznych.

Niezależnie jednak od tego, na którym z tych podmiotów spoczywają ww. obowiązki, prawidłowe wykazanie danych koniecznych do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku chorobowego leży w gestii płatnika składek.

W razie gdy zasiłek wypłaca płatnik składek, on też ustala tę podstawę. Jeśli zaś wypłaty tej dokonuje Zakład Ubezpieczeń Społecznych, płatnik składek ma obowiązek wykazania danych do ustalenia podstawy wymiaru zasiłku na formularzu ZUS Z-3.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego

Przy obliczaniu kwoty zasiłku chorobowego istotne znaczenie ma podstawa wymiaru tego zasiłku. Zasadą, która wynika z art. 36 ust. 1 ustawy zasiłkowej, jest, że podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy.

Jeżeli zaś niezdolność do pracy powstała przed upływem 12 miesięcy, wówczas zgodnie z art. 36 ust. 2 ustawy zasiłkowej podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie za pełne miesiące kalendarzowe ubezpieczenia.

Przepisy odnoszą się również do sytuacji, kiedy pracownik zachorował przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, a jednocześnie miał prawo do zasiłku chorobowego. W takim przypadku, w myśl art. 37 ust. 1 ustawy zasiłkowej, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które pracownik by osiągnął, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy.

Wynagrodzenie wypłacone

Jak wynika z powyższych uregulowań, tylko w sytuacji, gdy pracownik zachorował przed upływem pełnego kalendarzowego miesiąca zatrudnienia, nie ma znaczenia to, że wynagrodzenie za pracę mogło jeszcze nie zostać wypłacone. Niezależnie od tego będzie miał on prawo do zasiłku chorobowego (oczywiście w pierwszej kolejności należy uwzględnić dni, za które pracownikowi będzie przysługiwało prawo do wynagrodzenia za czas choroby).

W przypadku pracowników, którzy stali się niezdolni do pracy już po upływie pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, ustalając podstawę wymiaru zasiłku, bierze się pod uwagę wynagrodzenie wypłacone.

Istotne przy tym jest to, że chodzi tu o wynagrodzenie wypłacone „za okres”, który należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku, nie zaś „w tym okresie”. W ustawie jest bowiem wprost mowa o „wynagrodzeniu wypłaconym...