10.09.2015

Pytanie: Prowadzę jednoosobową działalność gospodarczą w postaci szkoły tańca. Otrzymałem pożyczkę zwrotną, opodatkowaną na preferencyjnych zasadach. Środki te nie są dofinansowaniem. Pożyczka zostanie przeznaczona na zamontowanie klimatyzacji w salach tanecznych, zakup wyposażenia, remontu łazienki i prysznica. Lokal ten wynajmuję. Wydatki remontowo-inwestycyjne będą miały charakter modernizacji, a klimatyzacja będzie traktowana jako część składowa budynku. Pozostałe wydatki podniosą standard użytkowania sal oraz łazienki. Czy wydatki te mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w postaci amortyzacji?

Odpowiedź:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane środkami trwałymi.

W myśl art. 22a ust. 2 pkt 1-3 ww. ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej „inwestycjami w obcych środkach trwałych”,
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 23a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający - zwane także środkami trwałymi.

Inwestycje w obcych środkach trwałych

Przepisy prawa podatkowego nie definiują wprost, co należy rozumieć przez inwestycje w obcych środkach trwałych, ale definiują pojęcie inwestycji. Zgodnie z art. 5a pkt 1 ww. ustawy inwestycje to środki trwałe w budowie w rozumieniu ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości.

Środki trwałe w budowie to zaliczane do aktywów trwałych środki trwałe w okresie ich budowy, montażu lub ulepszenia już istniejącego środka trwałego - art. 3 ust. 1 pkt 16 ustawy o rachunkowości.

Biorąc pod uwagę te definicje można stwierdzić, że inwestycje w obcych środkach trwałych to ogół działań (nakładów) podatnika odnoszących się do niestanowiącego jego własności środka trwałego, które zmierzają do jego ulepszenia, tzn. polegają na jego przebudowie, rozbudowie, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji lub polegają na stworzeniu składnika majątku mającego cechy środka trwałego. Podejmując inwestycję w obcym środku trwałym podatnik powinien dysponować zezwoleniem uzyskanym od właściciela ulepszanego środka trwałego.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że wydatki stanowiące inwestycję w obcym środku trwałym (w tym związane z jego adaptacją dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej), podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej tej inwestycji.

Amortyzacja wydatków remontowo-inwestycyjnych

Zgodnie z treścią art. 22f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, z wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

W myśl art. 22g ust. 17 powołanej ustawy, jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł. Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Stosownie natomiast do postanowień art. 23 ust. 1 pkt 45 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zatem, należy zauważyć, że wydatki remontowo-inwestycyjne mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez dokonywane odpisy amortyzacyjne, jeżeli nie zostaną zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie, o czym stanowi ww. art. 23 ust. 1 pkt 45 powołanej ustawy.

W związku z tym należy przyjąć, że składniki majątku o wartości powyżej 3500 zł stanowiące odrębne środki trwałe podlegają amortyzacji w myśl art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z kolei wydatki poniesione w związku z przeprowadzonymi pracami remontowo-inwestycyjnymi, związanymi z dostosowaniem lokalu, niestanowiącego Pana własności, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów poprzez odpisy amortyzacyjne dokonywane od wartości początkowej inwestycji w obcym środku trwałym, w myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

(Interpretacja indywidualna z 8 kwietnia 2015 r., sygn. ILPB1/415-1429/14-5/AA - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu)

Red.