Leasing odnawialny samochodów

Istotą finansowania dóbr inwestycyjnych i innych środków trwałych w formie leasingu nie jest ich nabycie na własność, ale czasowe, płynne wykorzystywanie na warunkach, które przysługują właścicielowi, by po zakończeniu umowy jej przedmiot znów wrócił do finansującego. Aspekty podatkowe leasingu zniekształcają pierwotny, ekonomiczny sens leasingu. Gdy po wejściu Polski do Unii zniesiony został przywilej odpisywania całego VAT-u naliczonego przy zakupie samochodu „z kratką”, to od tej pory trudno już mówić o wyższości umów leasingu finansowego tj. umów z opcją wykupu samochodu nad umowami leasingu operacyjnego, które nie przesądzają kwestii własności. W ten sposób sens leasingu jako nowoczesnej umowy o czasowe korzystanie z rzeczy odzyskał swoje pierwotne znaczenie.

1. Definicja umowy leasingu w prawie podatkowym

Zgodnie z ustawami o podatku dochodowym, przez umowę leasingu rozumie się umowę nazwaną w kodeksie cywilnym, a także każdą inną umowę, na mocy której jedna ze stron, zwana „finansującym”, oddaje do odpłatnego używania albo używania i pobierania pożytków drugiej stronie, zwanej „korzystającym”, podlegające amortyzacji środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne, a także grunty. Przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

Opłaty ustalone w umowie leasingu, ponoszone przez korzystającego w podstawowym okresie umowy z tytułu używania środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, stanowią przychód podatkowy finansującego i odpowiednio koszt uzyskania przychodów korzystającego, a umowa jest umową leasingu w sensie podatkowym, jeżeli spełnia dwa warunki. Po pierwsze, jeżeli została zawarta na czas oznaczony, stanowiący co najmniej 40 proc. normatywnego okresu amortyzacji, jeżeli jej przedmiotem są podlegające odpisom amortyzacyjnym rzeczy ruchome lub wartości niematerialne i prawne, albo została zawarta na okres co najmniej 10 lat, jeżeli jej przedmiotem są niepodlegające odpisom amortyzacyjnym nieruchomości. Po drugie – suma opłat ustalonych w umowie, pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, odpowiada co najmniej wartości początkowej leasingowanych środków trwałych lub wartości niematerialnych i...