Przedsiębiorca w przejściowych trudnościach finansowych

Przepisy ustawy z 1 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców (Dz. U. Nr 125, poz. 1035) stosuje się w całym zakresie do przedsiębiorców będących w przejściowych trudnościach finansowych. Mogą oni skorzystać zarówno ze świadczeń FGŚP na dopłaty do wynagrodzeń pracowników, jak i uzyskać z urzędu pracy duże dofinansowanie szkoleń i studiów podyplomowych pracowników, połączone z wypłatą stypendiów dla pracowników. Obejmuje ich także możliwość okresowego obniżenia wymiaru czasu pracy pracowników, stosowania szczególnych okresów rozliczeniowych czasu pracy (to ostatnie znajduje też zastosowanie do innych przedsiębiorców). Istotnego znaczenia nabiera w związku z tym wyjaśnienie pojęcia „przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach finansowych”.

Przedsiębiorców rozumiemy tutaj tak, jak definiuje to pojęcie art. 4 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095, ze zm.). Przedsiębiorcą jest zatem osoba fizyczna, osoba prawna i jednostka organizacyjna niebędąca osobą prawną, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną – wykonująca we własnym imieniu działalność gospodarczą. Za przedsiębiorców uznaje się również wspólników spółki cywilnej w zakresie wykonywanej przez nich działalności gospodarczej.

Za „przedsiębiorcę w przejściowych trudnościach finansowych” uznany jest przedsiębiorca, który spełnia łącznie następujących siedem grup warunków (art. 3 ustawy):

1) u którego wystąpił spadek obrotów gospodarczych, rozumianych jako sprzedaż, nie mniej jednak niż o 25%, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym w ciągu 3 kolejnych miesięcy po 1 lipca 2008 r. w porównaniu do tych samych 3 miesięcy w okresie od 1 lipca 2007 r. do 30 czerwca 2008 r.

Przez „obrót gospodarczy” powinniśmy rozumieć wpływy brutto lub należności brutto ze sprzedaży towarów lub usług przedsiębiorcy w pewnym okresie czasu.

Spadek obrotu może mieć charakter zarówno ilościowy, jak i wartościowy, co w praktyce oznacza, że w przypadku gdy obrót nie spada o mniej niż 25% w rozumieniu wartościowym, przykładowo w wyniku podwyższenia cen produktu, zmniejszenie ilości sprzedawanych produktów do 25% uprawnia przedsiębiorcę do wystąpienia o nadanie mu statusu „przedsiębiorcy w przejściowych trudnościach finansowych” i skorzystania z uprawnień przewidzianych przez ustawę (J. Męcina, P. Wojciechowski, Ustawa z 11 lipca 2009 r. o łagodzeniu skutków kryzysu ekonomicznego dla pracowników i przedsiębiorców z komentarzem, „Rzeczpospolita” z 8 września 2009).

2) który nie zalega w regulowaniu zobowiązań podatkowych, składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz i Fundusz Pracy, z wyjątkiem przypadku, gdy:

• zadłużony pracodawca zawarł porozumienie w sprawie spłaty zadłużenia i terminowo opłaca raty lub korzysta z odroczenia terminu płatności albo
• zaleganie w regulowaniu składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie zdrowotne oraz Fundusz i Fundusz Pracy powstało za okres rozliczeniowy po 1 lipca 2008 r., a program naprawczy, o którym mowa w pkt 5, przewiduje pełną spłatę tych zobowiązań.

3) wobec którego nie zachodzą przesłanki do ogłoszenia upadłości, o których mowa w art. 11–13 ustawy z 28 lutego 2003 r. – Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.).

Dłużnika uważa się za niewypłacalnego, jeżeli nie wykonuje swoich wymagalnych zobowiązań pieniężnych. Dłużnika będącego osobą prawną albo jednostką organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, uważa się za niewypłacalnego także wtedy, gdy jego zobowiązania przekroczą wartość jego majątku, nawet wówczas gdy na bieżąco te zobowiązania wykonuje.

Jak wskazuje F. Zedler (w: A. Jakubecki, F. Zedler,