Orzecznictwo podatkowe: Podatek od nieruchomości a względy techniczne

W sytuacji, w której właściwy organ, w ramach przyznanych mu przez prawo kompetencji, nie wyrazi zgody na użytkowanie nieruchomości do celów określonej działalności gospodarczej z uwagi na względy techniczne związane z tą działalnością, brak tej zgody może być uznany za przesłankę wyłączającą grunty na podstawie art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.) spod zakresu działania tej ustawy.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Stanisław Bogucki (sprawozdawca), Sędziowie: NSA Grzegorz Borkowski, NSA Zbigniew Kmieciak, Protokolant Janusz Bielski, po rozpoznaniu w dniu 24 kwietnia 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "V." S. A. z siedzibą w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 1325/07 w sprawie ze skargi "V." S. A. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 30 maja 2007 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości i podatku leśnego za 2003 r. oddala skargę kasacyjną.

UZASADNIENIE

1. Wyrokiem z dnia 2 października 2007 r. o sygn. III SA/Wa 1325/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie - działając w sprawie ze skargi V. S.A. z siedzibą w W. (dalej: Spółka) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia 30 maja 2007 r., nr [...], w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty i jej zwrotu z tytułu podatku od nieruchomości i podatku leśnego za 2003 r.:

(1) uchylił zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Miasta Z. z dnia 14 lutego 2007 roku, nr [...],
(2) stwierdził, że uchylone decyzje nie mogą być wykonane w całości,
(3) zasądził od SKO w W. na rzecz Spółki kwotę 9.520 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Jako podstawę prawną wyroku podano art. 145 § 1 pkt 1 lit. a/ i c/, art. 152 oraz art. 200 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.; dalej: P.p.s.a.).

2. Uzasadniając wyrok, WSA podał, że w dniu 18 października 2006 r. do Burmistrza Miasta Z. wpłynął wniosek Spółki (dawniej: E. W. S.A.) o stwierdzenie nadpłaty z tytułu podatku od nieruchomości za 2003 r. W załączeniu przedłożono skorygowaną deklarację za 2003 rok i podniesiono, że grunty o powierzchni 43,7785 ha w 2003 r. nie były związane z prowadzeniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust.1 pkt 3 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2002 r. Nr 9, poz. 84 ze zm.; dalej: u.p.o.l.), gdyż ze "względów technicznych" nie były i nie mogły być wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej. Na terenach tych Spółka planowała utworzenie i eksploatację składowiska odpadów paleniskowych, jednak ostateczne decyzje zezwalające na rozpoczęcie eksploatacji nigdy nie zostały wydane, a budynki znajdujące się na powierzchni mniejszej niż 10 ha gruntów były wykorzystywane przez Spółkę na inne cele. Brak odpowiednich decyzji, zdaniem Spółki, stanowił obiektywną przeszkodę uniemożliwiającą techniczne wykorzystanie składowiska dla celów prowadzonej działalności gospodarczej. Powołując art. 2 ust. 2 u.p.o.l. podniesiono, że grunty o powierzchni 5,3511 ha stanowią lasy. Poinformowano nadto, że wszystkie grunty będące w posiadaniu Spółki na terenie Z. zostały sprzedane w 2006 r.

Decyzją z dnia 14 lutego 2007 r., nr 242/07, Burmistrz Miasta Z. odmówił stwierdzenia nadpłaty w w.w. podatku. Powołując art. 1a ust. 1 pkt 5 u.p.o.l., wskazano, że na większości działek znajdują się budowle, które mogły być wykorzystane do celów działalności gospodarczej i nie wystąpiły przesłanki "względów technicznych" uniemożliwiające prowadzenie działalności gospodarczej. Podkreślono, że nie zachodzi przesłanka trwałego charakteru braku możliwości wykorzystania przedmiotu opodatkowania do prowadzenia działalności gospodarczej oraz że nie potwierdzono wyłączenia gruntu na podstawie orzeczeń lub decyzji odpowiednich organów. Wg organu podatkowego I instancji, grunty leśne mogły być wykorzystywane do działalności gospodarczej, gdyż nie była na nich prowadzona działalności leśna.

3. W wyniku wniesionego przez Spółkę odwołania, decyzją z dnia 30 maja 2007 roku SKO w W., działając na podstawie art. 233 § 1 ust. 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.; dalej: O.p.), utrzymało w mocy decyzję organu I instancji. Organ ten podniósł, że Spółka nie przedstawiła decyzji, z których wynikałoby, że nie mogła prowadzić działalności gospodarczej na przedmiotowych terenach. Na w.w. gruntach nie ma przeciwwskazań do prowadzenia działalności gospodarczej, a stan faktyczny nie ma charakteru trwałego, tym bardziej, że grunty te zostały sprzedane na cele działalności gospodarczej (akt notarialny nr [...] z dnia 25 września 2006 r.). Wskazano, że teren ten, zgodnie z decyzją nr [...] z dnia 8 marca 1983 r. o ustaleniu miejsca i warunków realizacji inwestycji oraz decyzją nr [...] z dnia 23 maja 1984 r. o zatwierdzeniu planu realizacyjnego, został przekazany Spółce pod wysypisko odpadów paleniskowych i został przystosowany do tych celów. Fakt, że inwestor nie wykorzystał terenu dla określonego trwałego przeznaczenia i nie uzyskał decyzji o zezwoleniu na użytkowanie, jest wynikiem tymczasowej zmiany planów działalności gospodarczej inwestora. W kwestii podatku leśnego uznano, że grunty sklasyfikowane jako użytki rolne, grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych oraz grunty leśne podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, gdy są zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż rolnicza lub leśna.

4. W skardze od w.w. decyzji do WSA w Warszawie Spółka wniosła o jej uchylenie w całości oraz orzeczenie zwrotu kosztów postępowania. Zarzucono mające wpływ na wynik sprawy naruszenie przepisów prawa materialnego:

(a) art. 1a ust. 1 pkt 3 oraz art. 2 ust. 2 u.p.o.l.,
(b) art. 1 ust. 1 ustawy z 30 października 2002 o podatku leśnym (Dz. U. z 2002 r. Nr 200, poz. 1682 ze zm. - dalej: u.p.l.).

5. WSA w Warszawie stwierdził, że skarga zasługuje na uwzględnienie, gdyż zaskarżona decyzja została wydana z naruszeniem przepisów prawa materialnego, które miało wpływ na rozstrzygnięcie sprawy. Powołując art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l., wskazano, że jeśli "grunty, budynki, budowle" są w posiadaniu przedsiębiorcy, ale ze względów technicznych nie mogą być wykorzystywane do prowadzenie działalności gospodarczej, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości na zasadach określonych w art. 5 ust.1 lit a/ u.p.o.l. Zdaniem Sądu, pod pojęciem "względy techniczne" nie można rozumieć względów prawnych lub organizacyjnych. Tak szerokiej interpretacji sprzeciwia się także wykładnia systemowa, która zakazuje wykładni przepisu prawa podatkowego prowadzącej do rozszerzenia ulgi podatkowej. Wskazana w omawianym przepisie okoliczność prowadzi do przyznania ulgi, albowiem decyduje o zastosowaniu stawki podatku, która w przypadku gruntów i budynków związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej jest stawką wyższą niż dla pozostałych przedmiotów. Zdaniem Sądu, jeżeli organ podatkowy kwestionuje poprawność złożonej korekty deklaracji, winien przeprowadzić dokładne postępowanie dowodowe w celu ustalenia, czy wspomniane "względy techniczne" faktycznie występują. Wskazano, że okoliczność niewydania aktu umożliwiającego prowadzen...