Wymogi uprawniające do zastosowania 0% stawki VAT przy WDT

Numer podawany w fakturze musi być numerem ważnym, identyfikującym podatnika na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych, ponieważ tylko taki numer posiadany przez nabywcę uprawnia do zastosowania stawki 0% VAT. Dlatego też sam fakt wskazania w fakturze tego numeru, składającego się z numeru podatnika z dodatkiem dwuliterowego kodu umożliwiającego identyfikację państwa członkowskiego, o ile tym momencie nie jest to numer ważny, nie wystarcza do uznania za spełnione wymogów uprawniających do skorzystania z 0-procentowej stawki VAT. Brak ważnego numeru identyfikacyjnego w dacie dostaw i wystawienia faktur w żaden sposób nie mógłby być uzupełniony w okresie późniejszym – orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie.

O co toczył się spór?

W toku kontroli podatkowej ustalono, że w deklaracji za maj 2008 r. spółka rozliczyła zaewidencjonowane w rejestrze dostaw wewnątrzwspólnotowych faktury dokumentujące dostawę prętów okrągłych żebrowanych, wystawione na jedną z firm ze Słowacji. Z informacji pochodzących z Polskiej Aplikacji VIES wynikało natomiast, że aktywność słowackiego kontrahenta, którego numer identyfikacyjny umieszczono na fakturach, datuje się dopiero od 1 lipca 2008 r.

Organy podatkowe wskazały, że w każdej chwili właściwe organy państwa członkowskiego mogą bezpośrednio uzyskiwać lub otrzymywać z przechowywanych danych potwierdzenie ważności numeru identyfikacyjnego na potrzeby podatku VAT. Organy podatkowe powołały się na art. 42 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: ustawa o VAT), w myśl którego wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem że podatnik poda w fakturze właściwy i ważny numer identyfikacyjny nabywcy dla transakcji wewnątrzwspólnotowych. Dostawca ma możliwość zweryfikowania statusu nabywcy w tym zakresie np. w Systemie wymiany informacji o VAT (VIES-VAT Information Exchange System), umożliwiającym wymianę informacji o numerach rejestracyjnych VAT podatników Unii Europejskiej.

Zakwestionowanych wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dokonano w maju 2008 r., tj. w czasie, kiedy kontrahent nie był zarejestrowany w celu rozliczania podatku z tytułu takich dostaw. Nie został zatem spełniony jeden z warunków zastosowania stawki 0%.

W konsekwencji organy podatkowe uznały, że do opodatkowania omawianych dostaw spółka powinna była zastosować stawkę 22%, przewidzianą w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

Spółka złożyła odwołanie od decyzji dyrektora izby skarbowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. W skardze podatnik powołał się na obowiązek organów państw członkowskich stosowania i interpretowania prawa krajowego stanowiącego implementację VI Dyrektywy zgodnie z jej brzmieniem i celem. Zdaniem spółki przepisy ustawy o VAT określające pojęcie WDT i stanowiące o warunkach zwolnienia takiej dostawy (stawka 0%) oparte są na art. 28c A (a) i art. 22 VI Dyrektywy, a w stanie prawnym obowiązującym od 1 styczni...