O celowości wydatków decyduje podatnik, nie organ podatkowy

Jeśli analizy zostały wykonane na podstawie danych dostarczonych przez zleceniodawcę, nie daje to podstaw do uznania, że umowa nie została wykonana. Koszty ponoszone przez podatnika należy oceniać pod kątem ich celowości, a więc dążenia do uzyskania przychodów, a nie rezultatu, jakie przyniosły, w postaci konkretnych przychodów. O tym, który wydatek jest celowy i potrzebny w prowadzonej działalności decyduje podmiot prowadzący tę działalność, a nie organ podatkowy — orzekł Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu.

O co toczył się spór?

Spółka z o.o. zawarła z niemiecką spółką doradczą umowę, której przedmiotem było przeprowadzenie kwartalnej analizy kosztów produkcji. Umowa obejmowała również doradzanie spółce polskiej w zakresie polepszenia produkcji i przewidywała, że spółka polska (zleceniodawca) pokryje koszty noclegu pracowników spółki doradczej w hotelu. Strony umowy postanowiły, że po przeprowadzonej analizie spółka niemiecka (zleceniobiorca) prześle protokół z wykonanej analizy oraz rachunek za wykonaną usługę. W okresie, który był przedmiotem kontroli podatkowej, spółka doradcza przekazała zleceniodawcy protokoły z wykonania usług i obciążyła spółkę polską czterema rachunkami za wykonanie usługi. Powyższe protokoły zostały sporządzone na podstawie zestawień wyników finansowych spółki polskiej. Zestawienia finansowe zostały przygotowane przez pracowników spółki polskiej.

Wydatki na analizy spółka z o.o. zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów. Zostało to zakwestionowane przez organy podatkowe, które uznały, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów. W ocenie organów podatkowych umowa w rzeczywistości została wykonana nie przez firmę niemiecką, lecz przez pracowników zleceniodawcy. W związku z tym organy podatkowe określiły spółce zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych w prawidłowej — w ich ocenie — wysokości.

Pełnomocnik spółki złożył skargę na decyzję izby skarbowej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu. Podkreślił w niej, że, co prawda, przedmiotem umowy zawartej przez spółkę z niemiecką firmą doradczą miała być analiza kosztów produkcji, to jednak żaden jej przepis nie wskazywał, że analizy te nie mogą opierać się na materiałach przekazanych przez zleceniodawcę. Poza tym pełnomocnik spółki nie zgodził się z twierdzeniem organów podatkowych dotyczącym realizacji usług doradczych: jego zdaniem fakt przekazywania wskazówek w zakresie podjęcia koniecznych działań w celu polepszenia wyników produkcji stanowi potwierdzenie realizacji usług doradczych....