Przepis art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zalicza do kosztów uzyskania przychodu: „kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych”. Dlatego każdy wydatek poniesiony przez przedsiębiorcę na któryś ze wskazanych w tym artykule kosztów, organy podatkowe uznają za wyłączony z rachunku podatkowego. W wyroku z 23 października 2018 r. wojewódzki sąd administracyjny wskazał jednak, że „(...) nie każdy wydatek na zakup usługi gastronomicznej należy klasyfikować do kosztów reprezentacji wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów” (wyrok WSA w Rzeszowie, sygn. akt I SA/Rz 741/18).
Potrzeba integracji
Posiadająca oddziały w całej Polsce spółka akcyjna prowadzi swoją działalność, zatrudniając pracowników w oparciu o umowę o pracę, jak i poprzez prowadzących działalność gospodarczą współpracowników w ramach tzw. umów B2B. Powierzanie licznych projektów mieszanym zespołom, tzn. składającym się zarówno z pracowników, jak i współpracowników, w szczególny sposób uzasadniało zdaniem spółki potrzebę integracji wszystkich zatrudnionych, zwłaszcza gdy osoby te są oddalone od siebie i rozrzucone po różnych zakątkach kraju.
Lepszy zespół = lepszy wynik finansowy
Realizacja tej potrzeby, pobudzenie motywacji, a także wzmocnienie lojalności wobec spółki miały w jej opinii bezpośrednie przełożenie na polepszenie wyników finansowych poprzez zwiększenie wydajności zespołu. W tym celu spółka zamierza organizować wyjazdy i spotkania integracyjne. W ich ramach ponosić będzie wydatki na dojazd do miejsca spotkań, na usługi hotelowe, w tym także na wynajem sal konferencyjnych oraz na wyżywienie czy też na niezbędne ubezpieczenie NNW. Ponieważ wydatki te spółka będzie pokrywała z własnych środków obrotowych, wystąpiła do organu podatkowego z zapytaniem, czy może je zaliczać do kosztów uzyskania przychodów. Jak wyraźnie zaznaczyła we wniosku, ponoszenie tych kosztów ma na celu zacieśnienie więzi i poprawę wizerunku firmy w oczach pracowników i współpracowników, a dzięki temu zwiększenie ich efektywności. Nie będą to zatem tzw. wydatki na reprezentację.
Wydatki na wizerunek to wydatki na reprezentację
Organ interpretacyjny stwierdził, że przedmiotowe wydatki mają charakter reprezentacyjny, a to zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyklucza możliwość zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodu. Taki charakter zdaniem organu mają wydatki, których wyłącznym lub dominującym celem jest wykreowanie wizerunku podatnika.
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej całkowicie odrzucił możliwość ujęcia przez spółkę w kosztach prowadzonej działalności przedmiotowych wydatków, ponoszonych na rzecz współpracujących z nią w oparciu o umowy B2B osób. Jak stwierdził organ, spółkę łączą z tymi osobami równorzędne stosunki biznesowe i ich uczestnictwo w organizowanych przez spółkę imprezach integracyjnych nie ma wpływu na zwiększenie czy też zabezpieczenie źródeł przychodów.
Wydatki na pracowników tak, ale...
Nieco łagodniej organ interpretacyjny „potraktował” pracowników zatrudnionych w spółce w oparciu o umowę o pracę. Dopuścił bowiem możliwość włączenia do rachunku podatkowego wydatków na ich integrację, jednak pod pewnymi warunkami. Po pierwsze muszą one zostać należycie udokumentowane. Po drugie charakter spotkań pracowników faktycznie ma mieć wpływ na źródła przychodów. Jednak jak podkreślił: „(...) sam fakt przypisania spotkaniom (...) nazwy „spotkanie integracyjne” nie przesądza o automatycznym zaliczeniu kosztów takiego spotkania do kosztów podatkowych organizatora, w zakresie tej części wydatków, która przypada na pracowników podatnika” (Interpretacja Indywidualna z 21 czerwca 2018 r., sygn. 0111-KDIB2-3.4010.15.2018.3.KK).
Nie każdy wydatek na usługę gastronomiczną to koszt reprezentacji
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie rozpatrujący wniesioną przez spółkę na takie rozstrzygnięcie organu skargę podał w wątpliwość prawidłowość dokonanej przez organ wykładni art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT. Sąd przytoczył wyrok NSA w składzie 7 sędziów z 17 czerwca 2013 r., w którym stwierdzono, że „(...) nie każdy wydatek na zakup usługi gastronomicznej należy klasyfikować do kosztów reprezentacji wyłączonych z kosztów uzyskania przychodów” (sygn. akt II FSK 702/11). Klasyfikacji tej podlega bowiem tylko ten zakup usług gastronomicznych, którego głównym lub wyłącznym celem jest tworzenie lub poprawa wizerunku firmy na zewnątrz.
WSA w Rzeszowie uchylił zaskarżoną przez spółkę interpretację. Sąd doszedł do konkluzji, że organ błędnie szereguje każdy wydatek na zakup usługi gastronomicznej jako koszt reprezentacji. Zauważył, że takie wydatki mogą spełniać przesłanki art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a co za tym idzie stanowić koszt uzyskania przychodu. Zdaniem sądu organ, wymagając w niniejszej sprawie od podatnika szczególnej dbałości w udokumentowaniu wydatków i wskazaniu okoliczności towarzyszących ich ponoszeniu, powinien wykazać taką samą dbałość w ustosunkowaniu się do nich. „Kwalifikacja każdego przypadku powinna być odrębna, uzależniona od jego okoliczności” (sygn. akt I SA/Rz 741/18).
Autor:
radca prawny Robert Nogacki
Kancelaria Prawna Skarbiec specjalizuje się w ochronie majątku, doradztwie strategicznym dla przedsiębiorców oraz zarządzaniu sytuacjami kryzysowymi.
Hasła tematyczne: koszty uzyskania przychodów, podatek dochodowy od osób prawnych (cit), usługi gastronomiczne, reprezentacja
