NSA: Rezygnując z funkcji członka zarządu zadbaj o potwierdzenie złożenia rezygnacji

Z uzasadnienia: ...Zasadnie organ podkreślił, że z dokumentu zawierającego oświadczenie o rezygnacji z funkcji członka zarządu nie wynika, że takie oświadczenie zostało złożone. Na przedłożonym dokumencie brak jakiegokolwiek potwierdzenia odbioru; nie przedłożono również innego dowodu potwierdzającego skuteczne złożenie oświadczenia.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodnicząca - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska - Nowacka (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia WSA (del.) Paweł Dąbek, Protokolant Agata Milewska, po rozpoznaniu w dniu 10 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej D. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 13 sierpnia 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 223/15 w sprawie ze skargi D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 15 grudnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2011 r. 1. oddala skargę kasacyjną, 2. zasądza od D. B. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Katowicach kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z 13 sierpnia 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 223/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę D. B. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 15 grudnia 2014 r. w przedmiocie odpowiedzialności osób trzecich za zaległości podatkowe spółki.

Stan sprawy sąd administracyjny pierwszej instancji przedstawił następująco:

Decyzją z 15 września 2014 r. Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. orzekł o odpowiedzialności solidarnej Skarżącego za zaległości podatkowe L. Sp. z o.o. w Z. powstałe w czasie pełnienia przez niego obowiązków członka zarządu z tytułu:

1) podatku dochodowego od osób fizycznych w kwocie łącznej 6.435 zł, w tym: styczeń 2011 r. w wysokości 433 zł, luty 2011 r. w wysokości 433 zł, marzec 2011 r. w wysokości 433 zł, kwiecień 2011 r. w wysokości 433 zł, maj 2011 r. w wysokości 433 zł, czerwiec 2011 r. w wysokości 657 zł, lipiec 2011 r. w wysokości 676 zł, sierpień 2011 r. w wysokości 676 zł, wrzesień 2011 r. w wysokości 676 zł, październik 2011 r. w wysokości 560 zł, listopad 2011 r. w wysokości 521 zł, grudzień 2011 r. w wysokości 504 zł;

2) odsetek za zwłokę od tych zaległości naliczonych do dnia wydania decyzji w kwocie łącznej 2.408 zł, w tym: za styczeń 2011 r. w wysokości 190 zł, luty 2011 r. w wysokości 186 zł, marzec 2011 r. w wysokości 181 zł, kwiecień 2011 r. w wysokości 177 zł, maj 2011 r. w wysokości 172 zł, czerwiec 2011 r. w wysokości 253 zł, lipiec 2011 r. w wysokości 252 zł, sierpień 2011 r. w wysokości 244 zł, wrzesień 2011 r. w wysokości 236 zł, październik 2011 r. w wysokości 189 zł, listopad 2011 r. w wysokości 170 zł, grudzień 2011 r. w wysokości 158 zł.

Po rozpoznaniu odwołania Skarżącego Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach decyzją z 15 grudnia 2014 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu podatkowego pierwszej instancji. Organ odwoławczy wskazał, że w stosunku do Skarżącego toczyło się już wcześniej postępowanie w sprawie odpowiedzialności za zaległości podatkowe Spółki L. w podatku dochodowym od osób fizycznych za miesiące listopad i grudzień 2007 r. oraz za okres od stycznia do października 2008r. i za grudzień 2008 r., a także podkreślił, że w trakcie tego postępowania strona - do czasu złożenia do Dyrektora Izby Skarbowej pisma z dnia 8 lutego 2012 r. - nie kwestionowała ustaleń organu pierwszej instancji, co do okresu, w którym pełniła funkcję członka zarządu.

Dyrektor wskazał, że w sprawie organ egzekucyjny wszczął postępowanie egzekucyjne w zakresie zaległości podatkowych Spółki z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za miesiące od stycznia do grudnia 2011 r. na podstawie doręczonych Spółce tytułów wykonawczych z dnia 8 maja 2012 r. o numerach: [...], [...] i [...] oraz szczegółowo opisał jakie czynności i działania w sprawie doprowadziły do wydania postanowienia z dnia 22 marca 2013 r. o umorzeniu postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec majątku zobowiązanej Spółki na podstawie ww. tytułów wykonawczych. W ocenie organu odwoławczego spełniona została druga przesłanka pozytywna, od której uzależnione jest orzeczenie odpowiedzialności osoby trzeciej za zobowiązania podatkowe. W ocenie organu w sprawie nie ziściły się również przesłanki wyłączające odpowiedzialność Skarżącego.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Skarżący zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 116 § 1-2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015, poz. 613 ze zm., dalej: O.p.) polegające na ustaleniu odpowiedzialności solidarnej Skarżącego za zaległości podatkowe Spółki z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za poszczególne miesiące 2011 r. wraz z należnymi odsetkami. W czasie, gdy powstały zaległości Spółki, Skarżący nawet nie był członkiem jej zarządu, ani prawnie, ani faktycznie, co wyklucza jego odpowiedzialność za te zaległości

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w całości podtrzymał dotychczasowe stanowisko w sprawie i wniósł o jej oddalenie.

Oddalając skargę na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2012, poz. 270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach uznał, że zaskarżona decyzja nie narusza prawa, bowiem w sprawie ziściły się przesłanki pozytywne, przesądzające o odpowiedzialności Skarżącego za zaległości podatkowe Spółki i nie zaistniały przesłanki egzoneracyjne. Bezskuteczność egzekucji przeciwko spółce nie budzi wątpliwości. Organ prawidłowo przeprowadził postępowanie dowodowe na okoliczność pełnienia przez skarżącego funkcji członka zarządu w czasie kiedy upływał termin płatności zobowiązań, z których wynikają zaległości podatkowe objęte odpowiedzialnością, dokonał należytej oceny mocy i wiarygodności zgromadzonych dowodów i zasadnie uznał tę okoliczność za udowodnioną. Pełnomocnik strony akcentował w skardze istnienie dowodów w postaci oświadczenia strony o rezygnacji z funkcji członka zarządu z dnia 25 lipca 2006 r. i uchwały zgromadzenia wspólników spółki z dnia 1 sierpnia 2006 r. odwołującej skarżącego z funkcji wiceprezesa zarządu. Zasadnie organ podkreślił, że z dokumentu zawierającego oświadczenie o rezygnacji z funkcji członka zarządu nie wynika, że takie oświadczenie zostało złożone. Na przedłożonym dokumencie brak jakiegokolwiek potwierdzenia odbioru; nie przedłożono również innego dowodu potwierdzającego skuteczne złożenie oświadczenia. Wbrew sugestiom pełnomocnika również uchwała z dnia 1 sierpnia 2006 r. nie stanowi potwierdzenia, że oświadczenie o rezygnacji zostało skutecznie złożone. Sąd podzielił ocenę organu kwestionującego wiarygodność tej uchwały. Ponadto nie bez znaczenia dla oceny wiarygodności dowodowej oświadczenia i uchwały pozostaje okoliczność, że pełnomocnik skarżącego działający w postępowaniu podatkowym dotyczącym lat 2007-2008, do dnia 8 lutego 2012 r. nie podnosił okoliczności, że Skarżący złożył rezygnację. W ocenie Sądu zasadnie organ odwoławczy, oceniając wiarygodność oświadczenia i uchwały dodatkowo wskazał, że po dniu 25 lipca 2006 r. skarżący podpisywał dokumenty spółki używając pieczęci potwierdzającej jego status wiceprezesa zarządu (4 dokumenty). Są to: faktura VAT [...] z 31 lipca 2006 r., faktura VAT Nr [...] z 30 grudnia 2006 r., faktura VAT Nr [...] z 20 stycznia 2007 r., potwierdzenie zgodności salda na dzień 31 stycznia 2007 r. Zdaniem Sądu, Skarżący nie wykazał braku swojej winy w niezgłoszeniu wniosku o ogłoszenie upadłości spółki. Reasumując, Sąd stwierdził, że w związku z jednoznacznym wykazaniem przez organ, że w sprawie zachodzą łącznie obydwie przesłanki pozytywne orzeczenia o solidarnej odpowiedzialności strony za opisane wyżej zaległości podatkowe spółki oraz, że nie zachodzi żadna z przesłanek uwalniających od tej odpowiedzialności, zaskarżona decyzja odpowiada prawu.

W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku Skarżący zarzucił na podstawie art. 174 pkt 1) p.p.s.a. naruszenie przepisów prawa materialnego, tj. art. 116 §1 pkt 1) lit. b) Ordynacji podatkowej, polegające na błędnym uznaniu przez Sąd za prawidłowe stanowiska organu podatkowego, zgodnie z którym niezgłoszenie przez Skarżącego jako członka zarządu Spółki wniosku o ogłoszenie upadłości lub postępowania zapobiegającego ogłoszeniu upadłości nie charakteryzowało się brakiem winy z jego strony. Tymczasem w konkretnych okolicznościach stanu faktycznego nie tylko nie sposób twierdzić, iż niezgłoszenie stosownych wniosków było przez Skarżącego zawinione, ale wręcz można za uprawniona uznać tezę, iż w czasie, gdy doszło do powstania przedmiotowych zaległości podatkowych nie był on nawet ani formalnie, ani nawet według wykonywanych czynności członkiem zarządu Spółki.

...