Odpowiedzialność członków zarządu – odroczenie terminu płatności zaległości podatkowej nie zmienia daty powstania tej zaległości

Tezy: 1. Rzeczą organu podatkowego w postępowaniu podatkowym dotyczącym odpowiedzialności za zaległości podatkowe członka zarządu jest wykazanie bezskuteczności egzekucji nie kiedykolwiek, ale w dacie orzekania o tejże odpowiedzialności. 2. Wskazanie mienia, którym podatnik dysponował w przeszłości, ale aktualnie już nie jest w jego posiadaniu, w świetle art. 116 § 1 pkt 2 o.p. nie stanowi przesłanki negatywnej orzekania o odpowiedzialności członka zarządu. 3. Okoliczność, iż organ podatkowy dwukrotnie odraczał termin płatności zaległości podatkowych, ale nie zobowiązań podatkowych, nie może mieć wpływu na odpowiedzialność członka zarządu.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Urszula Barbara Rymarska, Sędziowie sędzia WSA Piotr Pietrasz (spr.), sędzia WSA Wojciech Stachurski, Protokolant Beata Rusiecka, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 11 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] marca 2010 r., nr [...] w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności jako osoby trzeciej za zobowiązania podatkowe Ł. [...] z tytułu podatku od towarów i usług za okresy sierpień i wrzesień 2007 r. oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z [...] grudnia 2009 r. Nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ł. orzekł o odpowiedzialności podatkowej S. K. (dalej powoływany również jako Skarżący) jako członka zarządu za zaległości podatkowe Ł. Klubu Sportowego z tytułu podatku od towarów i usług za okresy sierpień, wrzesień i listopad 2007 r. w łącznej kwocie 24 138, 21 zł. oraz za odsetki za zwłokę od tych zaległości w kwocie 6 366 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, iż ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż Skarżący był członkiem zarządu Ł. Klubu Sportowego do dnia 1 grudnia 2007 r., kiedy to złożył oświadczenie o rezygnacji z pełnienia funkcji prezesa i członka zarządu. Jednocześnie przeprowadzone postępowanie egzekucyjne z majątku Ł. Klubu Sportowego okazało się w całości bezskuteczne, z uwagi na brak środków finansowych na rachunku Klubu oraz nie posiadanie żadnych ruchomości czy też nieruchomości.

W odwołaniu od decyzji organu podatkowego I instancji Skarżący wniósł o uchylenie decyzji organu I instancji w całości. Wskazał, iż termin płatności podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. w kwocie 14 365 zł został na mocy decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Ł. odroczony do 20 października 2008 r. Zdaniem Skarżącego, organ podatkowy w toku postępowania nie wykazał wszystkich przesłanek uzasadniających pociągnięcie jego osoby do odpowiedzialności solidarnej na podstawie art. 116 w zw. z art. 116a o.p. Zaznaczył, że Ł. Klub Sportowy funkcjonuje nadal, nigdy nie był składany wniosek o ogłoszenie jego upadłości. Z posiadanych przez Skarżącego informacji wynika, że aktualnie Klub na bieżąco reguluje swoje zobowiązania finansowe, pomimo prowadzenia postępowania egzekucyjnego.

Po przeprowadzeniu uzupełniającego postępowania dowodowego, Dyrektor Izby Skarbowej w B. decyzją z dnia [...] maja 2010 r. Nr [...] utrzymał w mocy decyzję organu podatkowego I instancji w części orzeczenia o odpowiedzialności podatkowej Skarżącego za zaległości podatkowe Ł. Klubu Sportowego z tytułu podatku od towarów i usług za okresy sierpień i wrzesień 2007 r. w łącznej kwocie 16 705, 21 zł wraz z odsetkami za zwłokę od tych zaległości w kwocie 4 526 zł oraz uchylił decyzję w części orzeczenia o jego odpowiedzialności podatkowej za zaległości podatkowe Ł. Klubu Sportowego z tytułu podatku od towarów i usług za listopad 2007 r. w kwocie 7 433 zł wraz z odsetkami za zwłokę od tych zaległości w kwocie 1 840 zł. i w tej części umorzył postępowanie w sprawie.

W uzasadnieniu decyzji Dyrektor Izby Skarbowej podkreślił, że w sprawie bezspornym jest, że Skarżący pełnił funkcję członka zarządu w okresie powstania zaległości podatkowych Klubu z tytułu podatku VAT za sierpień i wrzesień 2007 r. Natomiast spornym jest, czy Skarżący pełnił tę funkcję w dniu 27 grudnia 2007 r., tj. w momencie upływu terminu płatności podatku VAT za listopad 2007 r. Z uwagi na istniejące rozbieżności organ II instancji przeprowadził uzupełniające postępowanie dowodowe, na podstawie którego przyjął, że Skarżący funkcje członka zarządu przesłał pełnić z dniem 1 grudnia 2007 r. Tym samym brak było podstaw do pociągnięcia jego osoby do odpowiedzialności jako osoby trzeciej za zaległości Klubu dotyczące podatku VAT za okres listopad 2007 r.

Odnosząc się do zarzutów odwołania, organ stwierdził, iż w sprawie organ I instancji wykazał bezskuteczność egzekucji wobec Klubu Sportowego. Klub nie posiada żadnego majątku na zaspokojenie nieuregulowanych należności podatkowych, zaś egzekucja z jego majątku okazała się bezskuteczna. Organ II instancji podkreślił, że Ł. Klub Sportowy nie posiada mienia nieruchomego, obiekty sportowe użytkuje na podstawie najmu od MPGKiM w Ł., zaś administratorem obiektów jest MOSiR w Ł. Utrzymanie obiektów oraz przygotowanie do treningów i rozgrywek sportowych leży w gestii właściciela obiektu. Sprzęt techniczny do utrzymania obiektów sportowych należy do właściciela obiektu. Odzież sportową i sprzęt Klub otrzymuje od sponsorów (torby sportowe, buty, piłki, dresy, koszulki, itp.), wszystkie przedmioty są w użytkowaniu zawodników i szkoleniowców. Klub nie posiada pojazdów mechanicznych, zaś na rachunku bankowym i w kasie Klubu brak jest środków pieniężnych.

Odpowiadając na zarzutu, że termin płatności należności z tytułu podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. został odroczony do 20 października 2008 r., organ odwoławczy wyjaśnił, iż w myśl art. 51 § 1 o.p., zaległością podatkową jest podatek niezapłacony w terminie płatności. Zaległość podatkowa w podatku VAT za sierpień i wrzesień 2007 r. powstała w okresie, kiedy Skarżący pełnił funkcję członka zarządu a zatem późniejsze odroczenie terminu płatności tychże zaległości nie mogło wpłynąć na zakres jego odpowiedzialności jako osoby trzeciej.

Na powyższą decyzję w części dotyczącej orzeczenia o odpowiedzialności jako osoby trzeciej, Skarżący wywiódł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, w której wniósł o jej uchylenie w zaskarżonej części. Skarżonemu rozstrzygnięciu zarzucił naruszenie przepisów prawa materialnego tj. błędne zastosowanie art. 116a § 1 i 2 w związku z art. 116 o.p. poprzez niewyk...