Jak jadać z kontrahentem, żeby wydatek był kosztem uzyskania – czyli schizofrenia posiłkowa

Nikogo nie dziwi, że patrząc na tę samą sytuację widzimy różne rzeczy. Przecież codziennie od wielu lat oglądamy i słuchamy polityków. Ale to ich przywilej. Sprawa zaczyna być nieprzyjemna w sytuacji, w której odmienne oceny tej samej sprawy prezentuje nam ministerstwo finansów – albo w osobie samego ministra, albo też w osobach go reprezentujących. A nieprzyjemna jest dlatego, że wpływa bezposrednio na nasze finanse – najczęściej niekorzystnie.

Temat związany z możliwością zaliczenia do kosztów uzyskania wydatków na posiłki podawane w trakcie spotkań z kontrahentami wraca jak bumerang. Wczoraj opublikowaliśmy tekst interpretacji kwestionującej możliwość zaliczenia do KUP takich wydatków (Spotkania w restauracji nie można zaliczyć do kosztów), a nie tak dawno z kolei pokazalismy Państwu na konkretnym przykładzie zupełnie odmienne stanowisko tej samej administracji podatkowej (Reprezentacja czy reklama? Warto powalczyć z fiskusem)

Usiłując zrozumieć, jak to w końcu jest, zagłębiłem się w lekturę orzeczeń sądów administracyjnych w tej sprawie i ich uzasadnień. Co znalazłem? Poniżej dwa pierwsze z brzegu przykłady:

Wyrok WSA w Warszawie III SA/Wa 517/10 – z 27.07.2010 r.

„W ocenie Sądu uprawnione są zarzuty skarżącej Spółki, jak również jej oczekiwanie do wyjaśnienia przez Ministra Finansów kwestii możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów tylko pewnych wydatków poniesionych w siedzibie Spółki na nabycie poczęstunku, napojów oraz zapłatę za posiłek oraz niemożliwości zaliczenia tychże wydatków w poczet kosztów, gdy do płatności za te wydatki dochodzi w restauracji, choć oba rodzaje wydatków wiążą się z organizacją spotkań biznesowych z kontrahentami, czyli mają wspólny cel.

….

Skoro powszechną praktyką jest płacenie za kawę, herbatę, lunch, oraz podanie kawy, herbaty, lunchu w siedzibie Spółki niezrozumiałe jest – przy braku należytego uzasadnienia - uznanie przez Ministra Finansów, że w jednym przypadku (poza siedzibą Spółki) dochodzi do utrwalenia czy wykreowania pozytywnego wizerunku Spółki, a drugim (w siedzibie Spółki) nie. Sąd w...