Orzecznictwo: Zakres korzystania z wynajętego lokalu na potrzeby działalności a KUP

Z uzasadnienia: Skoro organy nie podważyły twierdzeń Podatnika, że z kilku pomieszczeń wynajmowanego lokalu użytkowego jest tylko jeden pokój - wyłącznie ten przeznaczony na potrzeby działalności gospodarczej skarżącego, i wyłącznie przez niego używany, to uzasadnione było uwzględnienie całości poniesionych na powyższe cele wydatków. Także wobec braku użytkowania pozostałych pokoi na cele mieszkalne, zasadnym było zaliczenie przez podatnika do kosztów uzyskania przychodów części poniesionych przez niego kosztów remontu kuchni, łazienki i korytarza. Skoro były to wydatki na zapewnienie właściwych warunków socjalnych osoby prowadzącej działalność gospodarczą w danym lokalu i lokal nie był jednocześnie wykorzystywany na cele mieszkalne, to brak podstaw do zakwestionowania ich uznania jako poniesionych w celu osiągnięcia przychodów.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Serafin-Kosowska Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska SO del. Ewa Partyka /sp r./ Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 11 lutego 2010 r. sprawy ze skargi T. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] czerwca 2007 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości straty z działalności gospodarczej za 2005 r.:

1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] marca 2007 r. nr [...],
2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku,
3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego T. J. kwotę 496 (słownie: czterysta dziewięćdziesiąt sześć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia [...] czerwca 2007 r. znak [...] Dyrektor Izby Skarbowej działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1, art. 24 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn zm.) - zwanej dalej Ordynacją, art. 9 ust. 1 i 2, art. 22 ust. 1, art. 45 ust. 6 ustawy z dnia 21 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tj. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn zm.) - po rozpatrzeniu odwołania T. J. (zwanego dalej Podatnikiem) od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości straty z działalności gospodarczej za 2005 r. w kwocie 38.202,57 zł. utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.

W uzasadnieniu decyzji wskazano, że T. J. w 2005 r. prowadził działalność gospodarczą pod nazwą "B." w lokalu wynajmowanym od H. J. na podstawie umowy najmu lokalu mieszkalnego o pow. 113,33 m2 z dnia 30 kwietnia 2004 r. z możliwością przeznaczenia części lokalu o powierzchni 20,40 m2 pod działalność gospodarczą.

Dla celów podatku dochodowego prowadził podatkową księgę przychodów i rozchodów.

Organ podatkowy dla celów podatkowych przyjął powierzchnię lokalu przeznaczoną na działalność gospodarczą (20,40 m2 w stosunku do powierzchni budynku 113,33 m2) w wysokości 18% powierzchni wynajmowanej nieruchomości.

Ze zgromadzonych w toku postępowania podatkowego dowodów wynikało, że Podatnik dokonywał odpisów amortyzacyjnych od instalacji centralnego ogrzewania, która została wykonana w całym wynajmowanym lokalu. Jako wartość początkową instalacji centralnego ogrzewania Podatnik przyjął 50% wartości faktur dokumentujących wydatki poniesione na instalację c.o.

W celu prawidłowego ustalenia wartości początkowej środka trwałego w postaci centralnego ogrzewania Organ podatkowy przyjął całą wartość poniesionych wydatków. Wyliczył, że koszty działalności zawyżono w miesiącach od lipca do grudnia 2005 r. o kwotę 20,63 zł miesięcznie.

Podatnik zaliczył w koszty prowadzonej działalności gospodarczej 50% wydatków związanych z remontem kuchni, łazienki i korytarza wynajmowanego mieszkania, twierdząc, iż pomieszczenia te również były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej jako zaplecze socjalne. Organ wskazał, że wydatki poniesione na remont dotyczyły wykonania prac w pomieszczeniach nie wykorzystywanych na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej, nie dotyczyły one bowiem pomieszczenia biurowego. W związku z tym wydatki poniesione na remont kuchni, łazienki i korytarza wg organu I instancji nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Ponadto w miesiącu lutym 2005 r. Podatnik ujął w kosztach kwotę 90,13 zł stanowiącą 50% wartości pilarki stołowej do drewna, gdyż jak wyjaśnił w toku postępowania była ona wykorzystywana również do działalności gospodarczej. Biorąc jednak pod uwagę rodzaj prowadzonej działalności gospodarczej zdaniem organu podatkowego zakup pilarki do drewna nie miał bezpośredniego związku z tą działalnością.

Organ I instancji stwierdził również, że Podatnik bezpodstawnie zaliczył w koszty prowadzonej działalności 100% wartości faktur związanych z opłatami za energię elektryczną i gaz. Do celów prowadzonej działalności gospodarczej Podatnik wykorzystywał pomieszczenie biurowe o pow. 20,40 m2 w którym nie zamontowano odrębnych liczników służących do rozliczenia opłat związanych z energią elektryczną i gazem dla celów działalności gospodarczej. Dokonując zatem zaliczenia w/w wydatków należało mieć na uwadze, iż na potrzeby prowadzonej działalności wykorzystywana była tylko część lokalu zgodnie z umową najmu. Dlatego też organ podatkowy rozliczył te koszty w oparciu o wcześniej ustalony wskaźnik udziału powierzchni zajętej na cele działalności gospodarczej do ogólnej powierzchni nieruchomości.

Ponadto w wyniku przeprowadzonej kontroli ustalono zaniżenie wartości remanentu końcowego o kwotę 14.620 zł. W spisie remanentowym na dzień 31 grudnia 2005 r. nie ujęto bowiem zakupionych na podstawie faktury VAT Nr [...] z dnia 5 grudnia 2005 r. wystawionej przez F. Sp. z o.o. w W. płyt DVD z filmem "F." w ilości 2000 sztuk na kwotę 14.620 zł (taka też wartość przyjęta została przez kontrolujących do ustalenia remanentu końcowego).

W zastrzeżeniach złożonych do protokołu kontroli z dnia 5 lipca 2005 r. pełnomocnik strony poinformował, iż "płyty te są nieprawidłowo wykonane przez producenta i były przechowywane w lokalu mojego mocodawcy tylko do czasu ich wymiany przez producenta".

W wyniku podjętych czynności wyjaśniających ustalono, iż przedmiotowe płyty w ilości 2000 szt. zwrócono producentowi w dniu 16 maja 2006 r. (pismo F. Sp. z o.o. z dnia 7 grudnia 2006r). Zgodnie zatem z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (Dz. U Nr 152, poz. 1475 z późn. zm.), podatnicy są zobowiązani do sporządzenia i wpisania do księgi spisu z natury towarów handlowych, materiałów (surowców) podstawowych, pomocniczych, półwyrobów, produkcji w toku, wyrobów gotowych, braków i odpadów zwanych dalej "spisem z natury" na dzień 1 stycznia, na koniec każdego roku podatkowego, na dzień rozpoczęcia działalności w ciągu roku podatkowego, a także w razie zmiany wspólnika, zmiany proporcji udziałów wspólników lub likwidacji działalności.

Mając powyższe na uwadze do wyliczenia straty z działalności gospodarczej za 2005 r. przyjęto:

- przychód zgodnie z księgą podatkową w kwocie 20.269,88 zł,

- zweryfikowane koszty uzyskania przychodów w kwocie 58.472.45 zł.

Wysokość straty określono w kwocie 38.202,57 zł. - które to ustalenia zostały zawarte w decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] marca 2007 r. Nr [...] w sprawie określenia wysokości straty z działalności gospodarczej za 2005 r.

Od powyższej decyzji Podatnik złożył odwołanie, w którym nie zgadzając się z ustaleniami dokonanymi w zaskarżonej decyzji wnosił o jej uchylenie w całości.

Jego zdaniem nie ma w przepisach zapisu, że koszty eksploatacji lokalu w części przeznaczonej na działalność gospodarczą należy w tej działalności uwzględniać wg proporcji powierzchni. Ponadto błędnie został sporządzony protokół z oględzin lokalu. Stan faktyczny, bowiem jest taki, iż w całym wynajmowanym lokalu tylko jeden pokój i zaplecze socjalne jest możliwe do użytkowania, czego nie odzwierciedla żaden z przedstawionych dokumentów kontroli. Ponadto do dzisiaj nie jest wiadomo czy Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że w wynajmowanym lokalu nie użytkowano części mieszkalnej. Odniesienia do powyższych uwag nie zawiera też uzasadnienie ...