Orzecznictwo WSA: Pomocnik musi być zatrudniony i zgłoszony

Z uzasadnienia: Przy ocenie warunków uzasadniających opodatkowanie w formie karty podatkowej i ustaleniu wysokości podatku do liczby pracowników nie wlicza się pracowników zatrudnianych wyłącznie przy sprzedaży wyrobów, przyjmowaniu zleceń na usługi, utrzymywaniu czystości w zakładzie, prowadzeniu kasy i księgowości, kierowców i konwojentów - pod warunkiem, że podatnik określił na piśmie zakres czynności tych pracowników. Oznacza to, że osoby wykonujące wymienione w tym przepisie czynności pomocnicze muszą być pracownikami podatnika, a zakres wykonywanych przez nie czynności musi być określony na piśmie.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Henryka Łysikowska, Sędziowie Sędzia NSA Lidia Błystak, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Gierczak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 2 grudnia 2009 r. sprawy ze skargi J. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia wygaśnięcia decyzji w sprawie ustalenia wysokości karty podatkowej na 2006 r. oddala skargę.

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w S. z [...] r. nr [...], stwierdzającą wygaśnięcie decyzji z [...] r. nr [...] ustalającej J. Z. wysokość karty podatkowej na 2006 r.

Z akt sprawy wynika, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wszczął postępowanie w sprawie wygaśnięcia decyzji, ustalającej J Z. wysokość karty podatkowej na 2006 r., w związku z informacjami i dowodami przekazanymi przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. Informacje te i dowody zostały zebrane w toku kontroli prowadzonych przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej we W. w firmach J. O. "A" i J. Z. "B". Z przedstawionych informacji i dowodów wynika, że J. Z. w ramach działalności gospodarczej, z której dochody opodatkowywał w formie karty podatkowej, zrealizował w 2006 r. na rzecz firmy "A" usługi w zakresie wykonania oraz oczyszczenia i malowania konstrukcji stalowych na łączną kwotę 336.002 zł. W tym samym okresie wykonywał także prace na rzecz innych podmiotów. W wykonywaniu tych prac pomagali mu dwaj członkowie dalszej rodziny niezatrudnieni w jego firmie na podstawie umowy o pracę.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w S., powołując art. 258 § 1 pkt 4 i § 2 i art. 207 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) - dalej O.p. oraz art. 40 ust. 1 pkt 1 i 3, art. 25 ust. 1 pkt 3 i ust.6 i art. 36 ust. 1 pkt 1 ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów ewidencjonowanych osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.) - dalej: ustawa o ryczałtach, decyzją z [...] r. stwierdził wygaśnięcie decyzji ustalającej J. Z. wysokość kary podatkowej na 2006 r.

Z przywołanych w uzasadnieniu decyzji ustaleń wynika, że podatnik we wniosku o zastosowanie opodatkowania w formie karty podatkowej jako rodzaj wykonywanej działalności wskazał usługi ślusarskie (działalność główna) oraz usługi mechaniki precyzyjnej (działalność dodatkowa) i oświadczył, że działalność będzie wykonywał bez zatrudnienia pracowników. Przy wykonywaniu usług korzystał jednak z pomocy członków rodziny (brat żony i kuzyn), którzy z nim wspólnie nie zamieszkiwali i nie prowadzili wspólnie z nim gospodarstwa domowego. Osoby te nie zostały też zatrudnione przez podatnika na podstawie umowy o prace, a fakt korzystania z ich pomocy nie został zgłoszony organowi podatkowemu. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał, że podatnik korzystając przy wykonywaniu usług z pomocy osób niezatrudnionych na podstawie umowy o pracę, utracił uprawnienia do opodatkowania w formie karty podatkowej i o fakcie tym nie powiadomił organu podatkowego. Ustalenia te skutkowały orzeczeniem o wygaśnięciu decyzji ustalającej podatek w formie karty podatkowej na 2006 r.

W odwołaniu podatnik wnosił o uchylenie decyzji i twierdził, że dane, jakie znalazły się we wniosku o opodatkowanie w formie karty podatkowej, były zgodne ze stanem faktycznym. Przyznał, że korzystał z pomocy członków rodziny, którzy z nim nie zamieszkiwali i nie prowadzili wspólnego gospodarstwa domowego. Uznał jednak, że fakt ten nie obligował go do zawiadomienia organu, gdyż nie wpływał na określenie warunków do opodatkowania w formie karty podatkowej. Pomoc, jaką uzyskał od członków dalszej rodziny w prowadzonej działalności, polegała bowiem na pracach pomocniczych, tj. utrzymaniu czystości i porządku przy wykonywaniu prac i nie dotyczyła bezpośrednio prowadzonej działalności. Praca tych osób nie wnosiła określonej wartości dodanej do świadczonych usług. Powołał się na art. 25 ust. 6 pkt 2d ustawy o ryczałtach, który stanowi, że do liczby pracowników nie wlicza się osób zatrudnionych wyłącznie przy sprzedaży wyrobów, przyjmowaniu zamówień na usługi, utrzymaniu czystości w zakładzie, prowadzeniu kasy i księgowości, kierowców i konwojentów.

Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy, stwierdził, że w ramach prowadzonej działalności podatnik korzystał z pomocy członków rodziny. Osoby te nie były zatrudniane w firmie podatnik na podstawie umowy o prace. Oznacza to, że podatnik wykonywał prace w ramach prowadzonej działalności, korzystając z usług niezatrudnionych u siebie osób i o tym fakcie nie zawiadomił organu podatkowego...