Orzecznictwo: Spłata kredytu przedsiębiorstwa wniesionego aportem

Z uzasadnienia: W przedmiotowej sprawie, co nie jest kwestionowane przez strony sporu "odnowienie" umów kredytowych było związane z "przejęciem" przez skarżącą majątku zakupionego za środki uzyskane z tych kredytów przez wspólników spółki cywilnej. Przy czym mianem "przejęcia" skarżąca nazywa wniesienie przez wspólników spółki cywilnej w formie aportu wydzielonego majątku, w zamian za uzyskanie udziałów w spółce. W tej sytuacji skarżąca spłaca de facto aport wniesiony przez jej udziałowców, co niewątpliwie nie ma związku z przychodem uzyskiwanym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2007 r., sygn. akt I SA/Bk 475/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku oddalił skargę P. Sp. z o.o. w S. (dalej: spółka) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Białymstoku z dnia 26 czerwca 2007 r. w przedmiocie odsetek od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za maj, czerwiec i lipiec 2005 r.

Ze stanu sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 30 marca 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Białymstoku określił spółce kwotę odsetek za zwłokę od zaniżonych zaliczek na podatek dochodowy od osób prawnych za maj 2005 r. w wysokości 3.171 zł, za czerwiec 2005 r. w kwocie 3.111 zł oraz za lipiec 2005 r. w kwocie 226 zł. W uzasadnieniu decyzji organ wskazał, że przeprowadzone postępowanie podatkowe wykazało, iż w 2005 r. w prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej zawyżono przychody o kwotę 281.963,59 zł, poprzez zaliczenie do przychodów ujemnych różnic kursowych w wysokości 283 963,59 zł, zaniżono przychody z dzierżawy o kwotę 2000 zł oraz zawyżono koszty uzyskania przychodów o kwotę 172.451,42 zł, poprzez zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów wydatków na spłatę odsetek od kredytów zaciągniętych przez inny podmiot. Powyższe znalazło odzwierciedlenie w decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej również z dnia 30 marca 2007 r., w której określono Spółce zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2005 r. w kwocie 43.600 zł w miejsce zadeklarowanego w kwocie "0" zł.

Rozpoznając odwołanie od powyższej decyzji Dyrektor Izby Skarbowej w Białymstoku decyzją z dnia 26 czerwca 2007 r. utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji.

W skardze na decyzję organu odwoławczego spółka wnosząc o jej uchylenie i zasądzenie kosztów postępowania, zarzuciła naruszenie art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) - zwanej dalej updop, poprzez pozbawienie podatnika możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odsetek zaciągniętych przez P. s.c. oraz przepisów postępowania - art. 121 § 1, art. 122, art. 127, art. 180 § 1, 187 § 1 i art. 191 i art. 210 § 1 pkt 6 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) - zwanej dalej ord. pod., poprzez ich naruszenie w prowadzonym postępowaniu.

W obszernym uzasadnieniu skargi, spółka podkreśliła, że Dyrektor Izby Skarbowej nie odniósł się merytorycznie do zarzutów przedstawionych w odwołaniu, co stanowiło naruszenie zasad postępowania podatkowego. Decyzja wydana na podstawie art. 53a ord. pod. ma charakter autonomiczny wobec decyzji wymiarowej i powinna zawierać wszystkie przesłanki niezbędne do określenia wysokości należnych odsetek za zwłokę. Uznała, że wbrew twierdzeniom organów podatkowych, w sprawie nie mają znaczenia kwestie dotyczące sukcesji podatkowej w rozumieniu przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa w zakresie przejęcia przedsiębiorstwa wniesionego do spółki aportem, lecz to czy wydatki poniesione w związku ze spłatą prowizji i odsetek od kredytów były ponoszone w celu osiągnięcia przez podatnika przychodów. Spółka podkreśliła, że na skutek formalnego przejęcia zadłużenia "P." s.c. w porozumieniu z bankiem stała się stroną umowy kredytowej. A zatem związane z przejęciem wydatki, w tym prowizje i odsetki od kredytu spełniały przesłanki umożliwiające zaliczenie ich do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Spółka wskazała, że postępowanie organów podatkowych, polegające na skoncentrowaniu się na istocie sukcesji podatkowej a nie związku wydatków z prowadzoną działalnością gospodarczą, naruszyło zasadę prawdy obiektywnej oraz zasady zaufania podatnika do organów podatkowych. Organy nie podjęły również niezbędnych działań w celu dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego oraz załatwienia sprawy w postępowaniu podatkowym. Dodatkowo zarzuciła naruszenie art. 210 § 1 pkt 6 ord. pod., albowiem nie zawiera ona uzasadnienia faktycznego.

Na rozprawie w dniu 23 listopada 2007 r. pełnomocnik spółki rozszerzył zarzuty o naruszenie art. 120 ord. pod., poprzez zastosowanie nieistniejącej normy prawnej wiążącej zaliczenie określonych wydatków do kosztów uzyskania przychodów z przepisami dotyczącymi sukcesji podatkowej oraz art. 210 § 4 ord. pod., poprzez nie uzasadnienie faktów, na które powołuje się organ w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę, Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd pierwszej instancji - oddalając skargę - powołał się na art. 15 ust. 1 updop i stwierdził, że w niniejszej sprawie jako koszty uzyskania przychodu organy zakwestionowały wydatki spółki poniesione na spłatę odsetek i prowizji od kredytów bankowych zaciągniętych przez P. s.c. w 2000 r. Z dokumentów zgromadzonych w aktach i wyjaśnieniach spółki wynika, że zgodnie z umową zawartą w dniu 4 września 2003 r. skarżąca przejęła 50% zadłużenia wspólników "P." s.c. z tytułu niespłaconych kredytów udzielonych spółce cywilnej na podstawie umów kredytowych zawartych w 2000 r. Z kolei bank wyraził zgodę na przejęcie przez spółkę połowy aktywów i zobowiązań spółki cywilnej pod warunkiem, że do długu przystąpią również, na zasadzie solidarności Andrzej i Elżbieta D. W konsekwencji powyższego, do całości przejętego przez stronę długu na rzecz banku przystąpili również Andrzej i Elżbieta D., zobowiązując się go spłacić solidarnie ze spółką. Jednocześnie, zgodnie z zawartym w dniu 4 września 2003 r. porozumieniem, wspólnicy "P." s.c. ustalili, że zobowiązania spółki cywilnej na rzecz banku z tytułu kredytów bankowych oraz awali wekslowych zostaną przejęte w połowie przez spółkę V. S.A. z udziałem V. Sp. z o.o. oraz w połowie przez P. Sp. z o.o. Również aktem notarialnym z dnia 4 września 2003 r. skarżąca pozyskała w drodze aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa prowadzonego przez "P." s.c.

W ocenie Sądu, powyższe okoliczności prowadzą do wniosku, że skarżąca nie przejęła wszystkich aktywów i pasywów spółki cywilnej "P.". Brak jest związku przyczynowego pomiędzy zaciągniętymi kredytami przez wspólników spółki cywilnej a przychodami uzyskiwanymi przez skarżącą. Powyższej oceny nie zmienia fakt, że spółka przejęła w formie aportu zorganizowaną część przedsiębiorstwa spółki cywilnej. W zamian za wniesiony majątek wspólnicy spółki cywilnej otrzymali udziały w majątku skarżącej spółki z o.o. o wartości odpowiadającej wartości wniesionej części przedsiębiorstwa bez potrącenia zobowiązań ciążących na wspólnikach spółki cywilnej. Zatem wniesienie aportu do skarżącej spółki nie miało wpływu na uznanie wydatków poniesionych na spłatę kredytów bankowych zaciągniętych przez "P." s.c.

Podobnie fakt formalnego przystąpienia przez spółkę do długu ciążącego na wspólnikach spółki cywilnej w żaden sposób nie przesądza, że wydatki związane ze spłatą kredytów bankowych zaciągniętych przez inny podmiot gospodarczy można było uznać za koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 updop. Skarżąca nie korzystała ze środków finansowych pochodzących z kredytów zaciągniętych przez wspólników spółki cywilnej "P.". Podatnik w żaden sposób nie wykazał, że poniesione wydatki miały na celu uzyskiwane przez spółkę przychody, jak również, że zachodził związek przyczynowy pomiędzy poniesionymi wydatkami a powstaniem przychodu. W szczególności za taki przychód nie może być uznane wniesienie zorganizowanej części przedsiębiorstwa jako aportu do majątku spółki.

Za zasadny uznał Sąd zarzut naruszenia art. 210 § 4 ord. pod., gdyż Dyrektor Izby Skarbowej w uzasadnieniu decyzji nie przedstawił całościowego uzasadnienia faktycznego, jak również nie odniósł się do wszystkich zarzutów przedstawionych w odwołaniu. Jednakże powyższe naruszenie przepisów nie miało wpływu na wynik sprawy, albowiem końcowe rozstrzygnięcie organu odwoławczego, mające podstawę prawną w art. 53a ord. pod., jest prawidłowe. Pełnomocnik skarżącej nie wskazał, w jaki sposób naruszenie przez organ drugiej instancji przepisów postępowania mogło mieć wpływ na wynik sprawy, w szczególności czy miało wpływ na prawa przysługujące podatnikowi w trakcie...