Orzecznictwo: Obowiązki dowodowe organu podatkowego nie są nieograniczone

Z uzasadnienia: "Odnosząc dotychczasowe rozważania do rozpatrywanej sprawy stwierdzić należy, że organy podatkowe obu instancji uczyniły zadość obowiązkom ciążącym na nich z mocy powołanych wyżej przepisów. W szczególności wyjaśniły one w sposób niebudzący wątpliwości kluczową kwestię sprowadzającą się do odpowiedzi na pytanie, czy faktury wskazane w decyzjach organów odnoszące się do podmiotów A. sp. o.o. oraz PHU B. H. potwierdzają prawdziwe zdarzenia gospodarcze i w związku z czym stanowią podstawę do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w nich, ponieważ zgodnie z art.19 u.p.t.u. podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem towarów lub usług a nie w związku z otrzymaniem "pustej" faktury. Na tle zgromadzonego materiału dowodowego w pełni uprawniona była ocena materiału dowodowego, kwestionująca prawdziwość dokonanych transakcji udokumentowanych w spornych fakturach."

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Radziszewska-Krupa, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Alojzy Skrodzki (sprawozdawca), Protokolant Lidia Wasilewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 listopada 2008 r. sprawy ze skargi M.L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] maja 2008 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od towarów i usług oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją, wydaną na podstawie art.233 § 1 pkt 1, art. 21 § 3, art.23 § 2 ustawy z dnia 29.08.1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005r. Dz.U. Nr 8, poz.60 ze zm. zwanej dalej "O.p"), oraz art.19 ust.1 i 2, art.25 ust.1 pkt 3 ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. z 1993r. Nr 11, poz. 50 z późn. zm. zwanej dalej "ustawą o VAT"), w związku z § 48 ust.4 pkt 5 lit.a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz.U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm zwanego dalej "rozporządzeniem"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. ( zwany dalej "Dyrektorem UKS") z dnia [...] stycznia 2008 r. określającą M. L. (dalej zwanym "Skarżącym") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2003 r. i od sierpnia do grudnia 2003 r.

Z akt sprawy wynika, że przeprowadzono kontrolę dotyczącą rozliczeń podatku od towarów i usług, w wyniku której Dyrektor UKS stwierdził, że skarżący z naruszeniem postanowień art.19 ust.1 i ust.2 ustawy VAT obniżył podatek należny o podatek naliczony wynikający z faktur otrzymanych od PHU "A." Spółka z o.o. (86 sztuk faktur na kwotę netto 477.613,70 zł, VAT 105.084,53 zł) oraz od Firmy Handlowo-Usługowej B. H. (10 faktur na łączną kwotę netto 106.640 zł, VAT 23.460,80 zł). Ponadto ustalił, że w dokumentach firmy brak jest 3 oryginałów lub duplikatów faktur uprawniających do obniżenia podatku należnego o kwotę ogółem 7.062 zł, a także, że faktura za naprawę samochodu (kwota netto 340,15 zł, VAT - 74,84 zł) dotyczyła usługi dla pojazdu nie będącego środkiem trwałym firmy, przedmiotem leasingu bądź najmu, dzierżawy czy użyczenia.

Powodem zakwestionowania podatku naliczonego zawartego w fakturach wystawionych przez A. sp. z o.o. był brak posiadania przez tę Spółkę kopii dokumentów, których oryginały znajdują się w firmie Skarżącego. Przeprowadzając kontrolę w Spółce A. organ ustalił, że faktury z odpowiadającymi numerami wystawione zostały dla innych podmiotów gospodarczych, ponadto dotyczą innych ilości a także innego asortymentu sprzedawanych paliw płynnych, wystawione są w innych dniach miesiąca, posiadają inną szatę graficzną. Prezesi Zarządu A. sp. z o.o. oświadczyli, że firma PUH M. L. nie była kontrahentem "A.", a faktury posiadane przez tę firmę nie były przez nią wystawione. Faktury, którymi posługiwał się Skarżący zostały podpisane przez W. P. - wg ustaleń kontroli osoba o takim nazwisku nigdy nie pracowała w Spółce "A.". Ponadto organ nie znalazł jakichkolwiek, oprócz faktur, dowodów na potwierdzenie transakcji z A. Sp. z o.o., np. dowodów WZ, atestów paliwa, umów, zamówień, przelewów bankowych itp. Organy podatkowe przesłuchały w charakterze świadków pracowników skarżącego tj. D. Z. oraz R. C., przedstawili oni ogólnikową wiedzę na temat dostaw oleju napędowego, z której w ocenie organu, nie można dowieść, że zaewidencjonowane w firmie Skarżącego faktury dokumentowały zakup towaru od Spółki "A.". Powyżej wskazane okoliczności, doprowadziły organ do przekonania, iż 86 sztuk faktur, które zostały zaewidencjonowane przez skarżącego stwierdzały czynności, które nie zostały dokonane.

Natomiast zakwestionowanie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez firmę PHU B. H. wynikało z tego, że firma ta nie dysponowała żadnymi środkami technicznymi i organizacyjnymi umożliwiającymi prowadzenie działalności w zakresie obrotu paliwami płynnymi, nie posiadała własnych oraz nie korzystała z cudzych środków trwałych, nie zatrudniała pracowników, nie dostarczała paliwa, wystawiała puste faktury, nie odbierała pieniędzy za paliwo. Ponadto organy wskazały, co wynika z akt sprawy, że Pani H. nie posiadała kontroli nad swoją działalnością gospodarczą. Faktycznie wykonywana działalność polegała na wystawianiu na polecenie Pana K. W. faktur VAT, który jednocześnie prowadził jej księgi podatkowe w Biurze Rachunkowym "D." M. W.. Za wystawianie faktur otrzymywała 1-2 grosze za litr paliwa, na które one opiewały, nie otrzymywała gotówki, która wskazana była w fakturach, nie dysponowała żadnym towarem, nie miała możliwości i nie wykonywała żadnych czynności związanych z obrotem wykazanym na wystawionych na nazwę jej firmy towarem, natomiast uczestniczyła w łańcuchu podmiotów dokumentujących fikcyjne transakcje gospodarcze.

Odnośnie transakcji zawartych w lutym 2003 roku na podstawie faktury Nr [...] kwota 11.770,0 zł netto, VAT 2.589,40 zł , faktury Nr [...] kwota 9.630,0 zł, VAT 2.118,60 zł i faktury Nr [...] na kwotę 10.700,0 zł, VAT -354,0 zł wystawionych przez [...] "T." sp. z o.o., organ podatkowy stwierdził, że Skarżący nie posiada oryginałów tych faktur ani duplikatów. W konsekwencji czego uznał, że skarżący nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę powyższe Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. skorygował rozliczenie podatku od towarów i usług i decyzją z dnia [...] stycznia 2008 r. określił zobowiązanie w tym podatku za miesiące od stycznia do marca, oraz od sierpnia do grudnia 2003 r.

Od powyższej decyzji odwołanie złożył Skarżący, zarzucając jej naruszenie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, w szczególności odnoszących się do postępowania dowodowego a mianowicie:

- art. 210 § 1 pkt 8 - poprzez brak wymaganych elementów decyzji. W ocenie Pełnomocnika Strony osoba podpisująca decyzję, tj. Wicedyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej nie był uprawniony do jej podpisania. Stąd decyzja z mocy prawa jest bezwzględnie nieważna,

- art.122 - poprzez niepodjęcie wszystkich działań zmierzających do wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy,

art.187 § 1 - poprzez niezebranie i nierozpatrzenie materiału dowodowego w sprawie.

Pełnomocnik podniósł, że organ I instancji niezasadnie przyjął za dowód w sprawie, niezgodne z prawdą oświadczenie Spółki "A." dotyczące nieistnienia kontaktów gospodarczych z Podatnikiem. Bezpodstawnie uznał, iż faktury znajdujące się w firmie Podatnika różnią się szatą graficzną od przedstawionych przez Spółkę. Podnosi, że wykazana w toku postępowania niezgodność numerów faktur wskazuje na możliwość celowego działania Spółki "A.", która wystawiając faktury z podwójną numeracją unika obowiązku podatkowego. Po wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 27.04.2004r. w sprawie K.24/2003, w którym stwierdzono sprzeczność § 48 ust.4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22.03.2002r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - przepis o braku kopii faktury u dostawcy nie może stanowić jedynej podstawy decyzji administracyjnej. Dlatego strona postępowania powinna mieć możliwość udowodnienia, iż czynność dokumentowana fakturą nie miała charakteru pozornego. Skoro więc okoliczność transakcji kupna-sprzedaży oleju napędowego jest w sprawie okolicznością sporną, to odstąpienie organu od przesłuchania osób nabywających paliwo od Spółki "A." i wyjaśnienia tej kwestii, spowodowało pozbawienie gwarancji procesowych i spowodowało niewyjaśnienie wszystkich okoliczności sprawy.

W odniesieniu do transakcji z Firmą Handlowo-Usługową B. H. skarżący podnosi, że mimo oczywistych sprzeczności i niedokładności składanych przez kontrahentkę w trakcie przesłuchania wyjaśnień, organ I instancji uznał je za wiarygodne. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej nie wyjaśnił roli jaką w wystawianiu faktur odgrywało Biuro Rachunkowe "D." M. W.. Nie przesłuchał w sprawie K. W., przedstawiciela FHU B. H.. W ocenie pełnomocnika, organ ten wbrew prawu posłużył się dowodem pośrednim, tj. wyjaśnieniami M. L. złożonymi w UKS w G., ponadto uznał dokonaną w innym postępowaniu ocenę stanu faktycznego. Zdaniem skarżącego, oparcie się na ustaleniach poczynionych w innym postępowaniu zwłaszcza w zakresie przesłuchań świadków, należy stosować w sposób ograniczony. Odmówienie wiarygodności wyjaśnieniom Strony postępowania tylko z uwagi na niemożliwość przytoczenia szczegółów, które dotyczyły sytuacji mających miejsce kilka lat wstecz, jest nieuzasadnione.

Pełnomocnik argumentuje, że przy zakwestionowaniu prawa odliczenia kwoty 74,84 zł związanego z usługą naprawy samochodu, formalnie nienależącego do środków trwałych, organ I instancji ograniczył się jedynie do kryterium formalnoprawnego, nie badał sposobu w jaki wykorzystywany był ten pojazd w firmie. W ocenie Pełnomocnika, Dyrektor UKS w W. powinien był prowadzić dalsze czynności dowodowe, tj. dowieść istnienie lub też nieistnienie związku poniesionego wydatku z przychodem. Wskazując na powyższe naruszenia, pełnomocnik wniósł o uchylenie w całości decyzji organu I instancji.

Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymując decyzję organu I instancji w mocy potwierdził prawidłowość ustaleń poczynionych przez Dyrektora UKS.

Odnosząc się do zarzutu naruszenia art.210 §1 pkt 8 O.p., wyjaśnił że osoba, która podpisała decyzję w I instancji posiadała stosowne upoważnienie.

Ustosunkowując się do zarzutów naruszenia przepisów Ordynacji podatkowej dotyczących postępowania podatkowego i dowodowego Dyrektor Izby Skarbowej w W. stwierdził, ż...