Orzecznictwo podatkowe: Złożenie korekty przez przedstawiciela podatkowego

Korekta deklaracji podatkowej w podatku od towarów i usług nie wpływa na zmianę ani wysokości istniejącego już z mocy prawa zobowiązania podatkowego ani terminu płatności, w którym podatek powinien być rozliczony. W konsekwencji, jeżeli kwota podatku wykazana w korekcie deklaracji jest wyższa od kwoty podatku wykazanej w pierwotnej deklaracji, niezadeklarowany i niezapłacony pierwotnie podatek stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej. Tym samym nawet skorygowanie pierwotnej deklaracji przez podatnika i zapłata przez niego podatku w kwocie wynikającej z korekty wraz z odsetkami nie wpływa na zmianę oceny terminowości rozliczania przez tego podatnika podatku od towarów i usług oraz innych podatków stanowiących dochód budżetu państwa, a więc oceny spełniania warunku, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego.

SENTENCJA

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zubrzycki, Sędzia NSA Sylwester Marciniak (sprawozdawca), Sędzia NSA Ryszard Mikosz, Protokolant Krzysztof Zaleski, po rozpoznaniu w dniu 26 marca 2009 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej R. O. Spółki z o. o. w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 908/07 w sprawie ze skargi R. O. Spółki z o. o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 lutego 2007 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o spełnieniu warunków do ustanowienia przedstawicielem podatkowym:

1. oddala skargę kasacyjną,
2. zasądza od R. O. Spółki z o.o. w W. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 120 zł (słownie: sto dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

UZASADNIENIE

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 5 października 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 908/07, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę R. sp. z o. o. w W. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 27 lutego 2007 r. w przedmiocie odmowy wydania zaświadczenia o spełnieniu warunków do ustanowienia przedstawicielem podatkowym.

2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, iż istota sporu w niniejszej sprawie sprowadza się do odpowiedzi na pytanie, czy skarżąca terminowo rozliczyła podatek od towarów i usług należny za grudzień 2004 r., czerwiec 2005 r., grudzień 2005 r. oraz luty 2006 r., a tym samym czy spełniła warunki uprawniające do bycia przedstawicielem podatkowym, a w dalszej kolejności czy uzasadniona była odmowa wydania zaświadczenia o treści żądanej przez skarżącą. Nawiązując do wymogu terminowego rozliczania przez ostatnie 24 miesiące podatku od towarów i usług oraz innych podatków stanowiących dochód budżetu państwa organy uznały, iż spółka nie spełniła tego wymogu przez nieterminowe rozliczenie podatku od towarów i usług za grudzień 2004 r., czerwiec oraz grudzień 2005 r., bowiem złożone za te miesiące korekty deklaracji ujawniły zaległości, które wraz z odsetkami uregulowane zostały w późniejszym terminie. Oznacza to, że rozliczenia podatku za te miesiące skarżąca dokonała z przekroczeniem ustawowego terminu, należny za te okresy podatek został bowiem zadeklarowany i zapłacony w terminach ustawowych jedynie w części, a zaległości uregulowane zostały dopiero po złożeniu korekt. Pogląd ten Sąd I instancji podzielił, podkreślając, że zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług powstaje z mocy prawa, tj. niejako automatycznie z chwilą zaistnienia określonych w ustawie o VAT zdarzeń, niezależnie od woli i zamiaru podatnika. Wykonanie tego zobowiązania następuje w drodze tzw. samoobliczenia, czyli spoczywającego na podatniku obowiązku oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej. Takie rozwiązanie przerzuca na podatnika ciężar związany z ustaleniem wysokości zobowiązania podatkowego (art. 103 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług - Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., dalej jako ustawa o VAT). Z obliczeniem i zapłatą podatku dodatkowo związany jest obowiązek złożenia w urzędzie skarbowym deklaracji podatkowych za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu (art. 99 ust. 1 ustawy o VAT). Jeżeli tak wykazany podatek nie odpowiada wysokością podatkowi należnemu zauważone w tym zakresie nieprawidłowości mogą być przez podatnika rozliczone - w drodze zastosowania odpowiednich, określonych w Ordynacji podatkowej instytucji - przez niego samego lub z jego inicjatywy. Podatnikowi przysługuje mianowicie uprawnienie do skorygowania deklaracji, jeżeli zaniżył w niej kwotę podatku, a w efekcie doprowadził do powstania zaległości podatkowej bądź też prawo do złożenia wniosku o stwierdzenie nadpłaty wraz z korektą deklaracji (z wyjątkami wskazanymi w art. 79 § 1 i 2 oraz art. 81b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa - Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), w sytuacji, gdy wykazana w deklaracji kwota podatku jest nienależna lub wyższa od należnej.

Korekta deklaracji prowadzi zatem do zmiany (ze skutkiem wstecznym) wysokości zadeklarowanego lecz powstałego już wcześniej z mocy prawa zobowiązania podatkowego. Innymi słowy korekta taka nie stwarza nowej sytuacji prawnej, lecz stwierdza stan jaki powinien być uwidoczniony w pierwotnej deklaracji. Zobowiązanie podatkowe powstające z mocy prawa istnieje bowiem niezależnie od tego czy i w jakiej wysokości zostało zadeklarowane przez podatnika. Oznacza to, że niezadeklarowanie i niezapłacenie przez podatnika podatku we właściwej wysokości i we właściwym terminie skutkuje powstaniem zaległości podatkowej, która to zaległość istnieje obiektywnie do dnia dokonania zapłaty podatku w prawidłowej wysokości. Sąd I instancji zauważył, że poza sporem w niniejszej sprawie jest, iż skarżąca w ustawowych terminach złożyła deklaracje VAT-7 za grudzień 2004 r., czerwiec 2005 r. i grudzień 2005 r. oraz uiściła wykazany w nich podatek. Niesporne jest również to, że złożone następnie korekty tych deklaracji ujawniły zaniżenie zadeklarowanej wcześniej kwoty podatku, a co za tym idzie, jak trafnie stwierdziły organy podatkowe, istnienie zaległości podatkowych za te miesiące, które uregulowane zostały dopiero po złożeniu tychże korekt. To zaś oznacza, że skarżąca nieterminowo rozliczyła podatek od towarów i usług należny za wskazane miesiące, a tym samym nie spełniła warunku, o którym mowa w § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. w sprawie przedstawiciela podatkowego (Dz. U. Nr 66, poz. 609).

Za prawidłowe uznał Wojewódzki Sąd Administracyjny także stanowisko organów podatkowych co do nieterminowego rozliczenia podatku od towarów i usług za luty 2006 r. z uwagi na to, że obciążenie rachunku bankowego skarżącej nastąpiło po upływie terminu. Sąd I instancji wskazał, że zasady ustalania terminu dokonania zapłaty podatku reguluje art. 60 Ordynacji podatkowej, stanowiąc w § 1 pkt 2, iż w obrocie bezgotówkowym za termin ten uważa się dzień obciążenia rachunku bankowego podatnika lub rachunku podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu. Dla ustalenia zatem czy doszło do zapłaty podatku, a tym samym do wygaśnięcia zobowiązania podatkowego nie ma znaczenia ani dzień wydania bankowi polecenia dokonania tej operacji, ani też dzień uznania (zwiększenia stanu środków pieniężnych) rachunku organu podatkowego kwotą wynikającą z tego polecenia. Istotny jest bowiem moment obciążenia rachunku podatnika, także wówczas, gdy wykonanie udzielonej bankowi dyspozycji nastąpi - jak w rozpatrywanej sprawie - w następnym dniu po jej wydaniu z tej przyczyny, że polecenie złożono po wyznaczonej przez bank godzinie. Jest w niniejszej sprawie okolicznością niewątpliwą, że polecenie przelewu podatku od towarów i usług za luty 2006 r. skarżąca złożyła w dniu 27 marca 2006 r., tj. w dniu, w którym przypadał termin jego płatności. Obciążenie - na jego podstawie - jej rachunku bankowego nastąpiło dopiero w dniu 28 marca 2006 r., co oznacza, iż płatności tego podatku dokonała po upływie ustawowego terminu. Sąd I instancji nie dopatrzył się zatem naruszenia art. 59 § 1 pkt 1 w zw. z art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej. Oceny powyższej nie zmieniły argumenty o braku wpływu skarżącej na wewnętrzne regulaminy działania banków, w zakresie uznania terminu zapłaty podatku w obrocie bezgotówkowym, w świetle art. 60 § 1 pkt 2 Ordynacji podatkowej okoliczności te pozostają bowiem bez znaczenia.

3. W skardze kasacyjnej od powyższego wyroku strona wniosła o jego uchylenie w całości oraz o zwrot kosztów postępowania w wysokości prawem przypisanej. Skargę kasacyjną oparto na zarzutach naruszenia prawa procesowego, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, tj. art. 141 § 4 w zw. z art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej ppsa (przez przyjęcie stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością), art. 145 § 1 pkt 1 lit. c w zw. z art. 151 ppsa (przez oddalenie skargi, mimo iż zaskarżone postanowienie naruszało art. 122 i art. 187 Ordynacji podatkowej), art. 1 § 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych - Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm., dalej pusa (przez nieprawidłową kontrolę zgodności z prawem postanowień organów w związku z niedostrzeżeniem naruszenia art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej). Wyrokowi zarzucono również naruszenie przepisów prawa materialnego przez błędną wykładnię art. 15 ust. 8 ustawy o VAT w zw. z § 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 kwietnia 2004 r. i art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej przez m.in. niewłaściwą interpretację warunku terminowego rozliczania podatku od towarów i usług.

W uzasadnieniu skargi kasacyjnej jej autorka wskazała, że Wojewódzki Sąd Administracyjny naruszył prawo procesowe przez przyjęcie stanu faktycznego niezgodnego z rzeczywistością, tj., że obciążenie konta podatnika w przypadku zapłaty podatku od towarów i usług za luty 2006 r. nastąpiło dnia 28 marca 2006 r., a nie, jak wskazywała spółka, dnia 27 marca 2006 r. Przyjęcie prawidłowej podstawy faktycznej jest warunkiem sine qua non kontroli legalności decyzji administracyjnej.

Zgodnie z art. 60 § 1 Ordynacji podatkowej jednym z fundamentalnych elementów stanu faktycznego koniecznych do stwierdzenia czy skarżąca terminowo rozliczała podatek VAT jest jednoznaczne określenie, w jakim momencie nastąpiło obciążenie r...

DOSTĘP DO PEŁNEJ TREŚCI SERWISU WWW.PODATKI.BIZ JEST BEZPŁATNY
WYMAGANE JEST JEDNAK ZALOGOWANIE DO SERWISU.
UŻYTKOWNICY ZALOGOWANI MOGĄ RÓWNIEŻ DODAWAĆ KOMENTARZE.

Jeżeli jeszcze nie jesteś zarejestrowany, zapraszamy do wypełnienia krótkiego formularza rejestracyjnego.

REJESTRACJA

dla nowych użytkowników

LOGOWANIE

dla użytkowników podatki.biz

Zapomniałem hasła | Problemy z logowaniem

DLACZEGO WARTO SIĘ ZAREJESTROWAĆ DO SERWISU PODATKI.BIZ?

Otrzymujesz całkowicie bezpłatny stały dostęp do wielu informacji, między innymi do:

  • ujednolicanych na bieżąco aktów prawnych (podatki, ubezpieczenia społeczne i działalność gospodarcza)
  • narzędzi: powiadamiania o nowych przepisach, zmianach w przepisach i terminach
  • kalkulatorów i baz danych
  • działów tematycznych zawierających pogłębione informacje na interesujące Cię tematy; omówienia, odpowiedzi na najczęściej pojawiające się pytania
  • strony osobistej, na której znajdziesz aktualne informacje przeznaczone dla osoby o Twoim profilu zawodowym. Dodatkowo będziesz mógł edytować własną listę zakładek w celu szybszego docierania do szczegółowej informacji
  • newslettera informującego regularnie o wydarzeniach związanych z podatkami i działalnością gospodarczą

Czas rejestracji - ok. 1 min

Uwaga

Podczas rejestracji nie zbieramy żadnych szczegółowych danych personalnych i teleadresowych. W każdej chwili możecie usunąć trwale i bezpowrotnie dane dotyczące Waszego konta. Przed rejestracją prosimy o zapoznanie się z regulaminem »