Orzecznictwo: Wznowienie postępowania

Z uzasadnienia: "Przede wszystkim trafnie sąd pierwszej instancji badając zgodność zaskarżonej decyzji z przepisami prawa przyjął, iż wznowienie postępowania jest postępowaniem nadzwyczajnym, które ma na celu stworzenie prawnej możliwości ponownego postępowania wyjaśniającego i podjęcia ponownego rozstrzygnięcia sprawy zakończonej ostateczną decyzją podatkową. Postępowanie wznowieniowe nie może być jednak wykorzystane do pełnej merytorycznej kontroli decyzji ostatecznej wydanej w postępowaniu zwykłym, bowiem nie jest to kontynuacja postępowania zwykłego. Toczy się ono tylko w zakresie oceny czy zachodzą przesłanki określone w art. 240 par. 1 O.p."

Wyrokiem z dnia 12 czerwca 2007 r., sygn. akt I SA/Bd 272/07 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy oddalił skargę Wojciecha L... na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 19 Iutego2007 r. nr PB4/4306-24/06 r. w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy z dnia 03 listopada 2004 r. nr RMI.4320/249/04/U/U, ustalającej Wojciechowi L... zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn. Jak wskazano w uzasadnieniu powyższego wyroku, organy podatkowe - powołując się na art. 245 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 z późn. zm., dalej: O.p.) stwierdziły, że uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej w trybie wznowienia postępowania wymaga bezspornego ustalenia, ze wystąpiła którakolwiek z wad postępowania wymienionych w art. 240 par. 1 O.p. Wznowienie postępowania na podstawie art. 240 par. 1 pkt 1 z zastrzeżeniem art. 240 par. 2 i par. 3 O.p. ograniczone jest wystąpieniem łącznym następujących warunków: a) w postępowaniu dowodowym prowadzonym w danej sprawie miało miejsce wystąpienie fałszywego dowodu, b) sfałszowanie dowodu musi być stwierdzone prawomocnym orzeczeniem sądu, c) fałszywy dowód był podstawą ustalenia okoliczności faktycznych istotnych w danej sprawie.

Z zebranego w sprawie materiału dowodowego wynikało bowiem, iż w dniu 12 grudnia 1993 r. zawarta została umowa darowizny kwoty 800000 zł dokonana przez Edmunda L... (ojca) na rzecz Wojciecha L... (syna). Decyzją z dnia 03 listopada 2004 r. nr RMI.4320/249/04/U/U Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy ustalił Wojciechowi L... zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn w kwocie 4308,70 zł. Złożony przez Wojciecha L... wniosek o wznowienie postępowania podatkowego uzasadniony był - w jego ocenie - faktem, że Sąd Rejonowy w Bydgoszczy II Wydział Cywilny w postanowieniu z dnia 12 kwietnia 2006 r. sygn. akt II Ns 1610/03 wydanym w postępowaniu o podział majątku wspólnego byłych małżonków L... nie uwzględnił faktu otrzymania przez skarżącego przedmiotowej darowizny, stwierdzając w uzasadnieniu postanowienia, że przedmiotowa umowa darowizny została sporządzona na potrzeby toczącego się postępowania o podział majątku wspólnego. Organ podatkowy II instancji wskazał, że sąd nie stwierdził prawomocnie fałszerstwa dowodu, na podstawie którego ustalono istotne dla sprawy okoliczności faktyczne i zgodził się z organem podatkowym I instancji, że stwierdzenie sądu cywilnego, iż dowód został sporządzony na potrzeby postępowania cywilnego nie oznacza, ze nie istniał lub, że został sfałszowany. Organ podatkowy, stwierdził również, że w sprawie nie występują przesłanki określone w art. 240 par. 2 O.p.. Podkreślił, że ani cechy pisemnej umowy darowizny, ani inne okoliczności sprawy nie wskazywały, iż dokument ten nosił znamiona fałszerstwa. Ponadto nie stwierdził również wystąpienia sytuacji o jakiej mowa w art. 240 par. 3 O.p. W konsekwencji Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że skoro nie zaistniała żadna z przesłanek wymienionych w art. 240 par. 1 O.p. odmowa uchylenia w całości decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn winna nastąpić, ale nie na podstawie art. 245 par. 1 pkt 3 lit a O.p., na który powołał się organ I instancji, lecz w oparciu o art. 245 par. 1 pkt 2 O.p.

Sąd pierwszej instancji oddalając skargę stwierdził, iż w przeprowadzonym postępowaniu podatkowym nie wystąpiły uchybienia mogące mieć wpływ na wynik sprawy, a decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy jest zgodna z prawem. Uzasadniając powyższe stanowisko, Sąd podkreślił, iż organy podatkowe w zakresie wystarczającym dla potrzeb prawidłowego rozstrzygnięcia sprawy zebrały materiał dowodowy, który następnie bez przekroczenia ustawowych granic poddały rzetelnej analizie i ocenie wyciągając logicznie poprawne i merytorycznie uzasadnione wnioski. Sad wskazał, że z okoliczności sprawy wynika, że w sprawie ewentualnego fałszerstwa umowy darowizny nie wypowiedział się sąd karny. Pominięcie dowodu z tego dokumentu przez sąd cywilny z uwagi na jego niewiarygodność nie może być podstawą do uznania, że umowa darowizny została sfałszowana. Przedmiotowa umowa nie wykazuje żadnych cech, które mogłyby świadczyć o oczywistości fałszerstwa. Sąd podkreślił również, ze na żadnym etapie postępowania podatkowego skarżący nie twierdził, że umowa darowizny została sfałszowana.

Od powyższego wyroku Wojciech L… wniósł skargę kasacyjną. Zdaniem strony, orzeczenie to narusza:

•   prawo materialne: art. 240 par. 1 pkt 1 O.p. poprzez błędną jego wykładnię i przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi sfałszowanie dowodu; art. 240 par. 2 O.p. poprzez jego niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi oczywiste fałszerstwo,
•   przepisy postępowania mające istotny wpływ na wynik sprawy: art. 145 par. 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm., dalej: P.p.s.a.) poprzez nieuwzględnienie skargi i uznanie, iż w sprawie nie miało miejsca naruszenie prawa materialnego - art. 240 par. 1 pkt 1 O.p. w zw. z art. 240 par. 2 O.p. w zw. z art. 245 par. 1 pkt 1 O.p., które miało wpływ na wynik sprawy; art. 133 par. 1 P.p.s.a. poprzez oparcie wyroku wyłącznie na części materiału zgromadzonego w aktach sprawy poprzez poprzestanie wyłącznie na oświadczeniach organu podatkowego w zakresie ustalenia czy zachodzi oczywiste fałszerstwo i pominięcie znajdującego się w aktach sprawy postanowienie Sądu Rejonowego w Bydgoszczy z dnia 12.04.2006 r. sygn. akt II Ns 1610/03, w którym Sąd nie uwzględnił ostatecznej decyzji organu podatkowego w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn, albowiem zważył iż „pisemna umowa darowizny została sporządzona na potrzeby przedmiotowego postępowania".
  

Wskazując na powyższe podstawy kasacyjne skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku w części oddalającej skargę i przekazanie sprawy w tej części do ponownego rozpoznania WSA w Bydgoszczy, zasądzenie od strony przeciwnej na rzecz pełnomocnika kosztów pomocy prawnej udzielonej stronie skarżącej z urzędu w postępowaniu kasacyjnym, wyznaczenie dla skarżącego pełnomocnika z urzędu spośród adwokatów/radców prawnych wykonujących zawód w siedzibie NSA.

Uzasadnia...