Orzecznictwo: Organy podatkowe nie mogą lekceważyć dowodów

Z uzasadnienia: Mając powyższe na względzie, stosownie do wymogów art. 141 § 4 p.p.s.a. Sąd wskazuje, że w dalszym toku postępowania podatkowego organ odwoławczy powinien rozważyć całość zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego. W szczególności konieczne jest odniesienie się do tego, czy Spółka dysponowała sprzętem komputerowym wniesionym tytułem aportu jak również, czy z uwagi na rodzaj i zakres prac sprzęt ten umożliwiał realizację zleceń podatnika. Ponadto organ podatkowy winien przesłuchać P.W., G.S. oraz A.C. Dopiero całość tak zgromadzonego materiału dowodowego, pozwoli na ustalenie, które fakty należy uznać za udowodnione, a które nie. Organ powinien mieć przy tym na uwadze konieczność wskazania, które z dowodów uznał za wiarygodne źródło, a którym dowodom odmówił wiarygodności ze wskazaniem, z jakich powodów to uczynił.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Oleś, Sędziowie Sędzia NSA Zbigniew Romała, Sędzia NSA Alicja Stępień (spr.), Protokolant Sekretarz Sądowy Sylwia Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 19 maja 2009 r. sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 31 października 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od maja do grudnia 2004 roku 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonana; 3. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz strony skarżącej kwotę 5.617 złotych (pięć tysięcy sześćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie
A.C. w deklaracjach VAT - 7 wykazał zobowiązanie podatkowe za miesiące od maja do lipca 2004 r. w łącznej wysokości [...] zł oraz nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny miesiąc w miesiącach od sierpnia do grudnia 2004 r. w łącznej wysokości [...] zł.

Decyzją z dnia 27 czerwca 2008 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego określił A.C. zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług zobowiązanie podatkowe za miesiące od maja do grudnia 2004 r. w łącznej wysokości [...] zł.

W następstwie wniesionego przez podatnika odwołania decyzją z dnia 31 października 2008 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu I instancji.

Uzasadniając swoją decyzję wskazał, że podatnikowi nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych w miesiącach od maja do grudnia 2004 r. przez "A" s.c. P.W., T.S. (dalej w skrócie zwana Spółką) uznając, że dokumentują one czynności, które nie zostały dokonane.

Organ wskazał, że w okresie od maja do grudnia 2004 r. podatnik świadczył usługi inwentaryzacyjne wyłącznie na rzecz "B" S.A. z siedzibą w G. Z tą spółką, A.C. zawarł jednocześnie umowę dzierżawy sprzętu komputerowego w postaci notebooka, drukarki, terminali z dokami komunikacyjnymi, zestawu komputerowego oraz oprogramowania. W związku z tym, w ocenie organu podatkowego A.C. posiadał sprzęt niezbędny do sporządzania i drukowania dokumentów inwentaryzacyjnych, zgodnie z zawartą umową, a więc nie musiał w tej mierze korzystać z podwykonawców. Do tego, na brak możliwości korzystania z osób trzecich przy realizacji umowy zawartej ze spółką "B" świadczą zapisy umowy zawartej z tym podmiotem. Z umowy tej wynika bowiem obowiązek uzyskania zgody spółki "B" na posługiwanie się podwykonawcami, a takiej zgody w ocenie organu podatnik nigdy nie otrzymał.

Organ odwoławczy doszedł jednocześnie do wniosku, że Spółka nie była w stanie zrealizować prac zleconych jej przez A.C., albowiem nie dysponowała odpowiednimi urządzeniami niezbędnymi do wykonania usługi. Z dokonanych ustaleń wynika bowiem, że Spółka, do realizacji przedmiotu umowy miała nabywać papier, drukarki oraz tonery od "C" sp. z o.o. Tymczasem spółka ta nie była dostawcą tych materiałów, a faktury w których widniała jako sprzedawca zostały sfałszowane.

Dyrektor Izby Skarbowej wskazał również, że wspólnicy Spółki byli zatrudniani przez podatnika na umowę o pracę, w pełnym wymiarze czasu pracy. W związku tym organ doszedł do wniosku, że wspólnicy Spółki, poza stosunkiem pracy nie mogli realizować zleceń podatnika, albowiem ilość czasu jaki poświęcali na wykonywanie zadań w ramach stosunku pracy, nie pozwalała na świadczenie dodatkowych usług w rozmiarze wynikającym z faktur VAT wystawionych przez Spółkę.

W zakresie odmowny przeprowadzenia dowodu z zeznań świadka G.S. organ odwoławczy zaznaczył, że wiedza tej osoby na temat usług świadczonych przez Spółkę nie mogła być większa niż wiedza samych wspólników. Ponadto przeprowadzone postępowanie dowiodło, że Spółka nie dysponowała sprzętem niezbędnym do realizacji zlecenia. Stąd organ odwoławczy uznał przesłuchanie tej osoby za bezprzedmiotowe. Dyrektor Izby Skarbowej nie znalazł również podstaw do przeprowadzenia dowodu z przesłuchania A.C. w charakterze strony. W tej mierze nie wskazano bowiem, na jaką okoliczność miałby on zostać przesłuchany, a poza tym podatnik miał zagwarantowane prawo do czynnego udziału w postępowaniu.

Od powyższego rozstrzygnięcie A.C. wniósł skargę do sądu domagając się uchylenia zaskarżonej decyzji w całości oraz zasądzenia kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie § 14 ust. 2 pkt 4 lit. a) rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późno zm.) oraz art. 121 § 1, art. 178 § 1 i 3, art. 187 § 1, art. 191, art. 123 § 1, art. 180 § 1, art. 190 § 1 i 2, art. 210 § 1 pkt 6 i § 4 Ordynacji podatkowej.

Skarżący zarzucił, że decyzja została wydana bez należytego zapewnienia stronie możliwości wypowiedzenia się co do zebranego materiału dowodowego. W tej mierze wskazał na to, że w dniu 23 października 2008 r. stawił się w siedzibie organu podatkowego i z uwagi na obszerność akt podatkowych, złożył wniosek o wydanie kserokopii szeregu dokumentów. Kserokopie te zostały mu doręczone w dniu 29 października, a więc w ocenie skarżącego od tej chwili zyskał możliwość wypowiedzenia się co do materiału dowodowego, co też niezwłocznie uczynił. Tymczasem decyzja została przez Dyrektora Izby Skarbowej wydana w dniu 31 października 2008 r., a więc bez uprzedniego, skutecznego umożliwienia wypowiedzenia się co do całości zebranego materiału dowodowego.

Podatnik wskazał również, że organ podatkowy bezpodstawnie uznał, iż usługi świadczone przez spółkę "A", nie zostały w rzeczywistości wykonane. Po pierwsze nie świadczy o tym okoliczność, że ta spółka nie posiadała sprzętu komputerowego. Z faktu, że sprzęt komputerowy nie został nabyty od "C" nie można bowiem wywodzić, iż Spółka tego sprzętu w ogóle nie posiadała. Okoliczności tej nie zbadał jednak organ podatkowy, albowiem nie sprawdził czy nie został on zbyty, utylizowany lub w inny sposób utracony. Ponadto podatnik zarzucił, że organ podatkowy (pomimo posiadanej w tej mierze wiedzy) nie uwzględnił, iż Spółka dysponowała sprzętem komputerowym wniesionym do niej aportem. W powyższych okolicznościach skarżący za dowolne uznał ustalenie, że Spółka nie posiadała sprzętu i oprogramowania niezbędnego do realizacji prac zleconych jej przez A.C.

Skarżący stwierdził także, że za nieprawidłową należy uznać argumentację organu, jakoby wspólnicy Spółki nie byli w stanie wykonać zleceń podatnika z uwagi na pozostawanie z nim w stosunku pracy. Zdaniem podatnika, ustalenia organów podatkowych dotyczące czasu pracy wspólników Spółki nie przeczą bowiem możliwości realizacji zleceń skarżącego w czasie wolnym od pracy. Za stanowiskiem podatnika przemawia również to, że część inwentaryzacji odbywała się nocami, a do tego niejednokrotnie w kilku sklepach w obrębie jednego miasta. Odnośnie dowodu z zeznań T.S. skarżący wskazał, że protokół z przesłuchania tego świadka nie został włączony do akt sprawy, albowiem organ podatkowy nie uczynił tego postanowieniem z dnia 28 lutego 2008 r.

Skarżący wskazał ponadto, że podatnik uzyskał aprobatę spółki "B" na wykonywanie zlecenia przez wspólników Spółki; zaznaczył także, że regulowanie należności za wykonane zlecenia w formie gotówkowej, nie może automatycznie przesądzać o niewykonaniu usług przez Spółkę.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej wniósł o oddalenie skargi podtrzymując argumentacje zaprezentowana w zaskarżonej decyzji.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:

Na wstępie rozważań należy wskazać, że zgodnie z art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) sądy administracyjne sprawują wymiar sprawiedliwości poprzez kontrolę działalności administracji publicznej, przy czym kontrola ta sprawowana jest pod względem zgodności z prawem.

Z kolei przepis art. 3 § 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sąd...