Orzecznictwo: O prowadzeniu działalności gospodarczej świadczą przesłanki obiektywne a nie subiektywne

Z uzasadnienia: "Fachowość w przeprowadzeniu omawianych transakcji, podporządkowanie regułom opłacalności i zysku, zasadzie racjonalnego gospodarowania, działania na własny rachunek, powtarzalność działań i uczestnictwo w obrocie gospodarczym wskazują w sposób jednoznaczny na prowadzenie przez podatniczkę działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami, zaś uzyskany dochód należy zakwalifikować do dochodu w ramach źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 i art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. O prowadzeniu działalności gospodarczej świadczą przesłanki obiektywne a nie subiektywne. W sytuacji, gdy podatnik, pod własnym nazwiskiem i na własny rachunek nabywał a następnie sprzedawał działki gruntu, które wcześniej, stosownie do potrzeb nabywcy, przygotował do sprzedaży, nie sposób twierdzić, że nie prowadził działalności gospodarczej."

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy (sygn. akt I SA/Bd 262/07) oddalił skargę Marleny B... na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 22 stycznia 2007 r. w przedmiocie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z ustalonego stanu faktycznego sprawy wynika, że w dniu 19 lipca 2005 r. skarżąca wraz z mężem nabyła do majątku wspólnego prawo użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w I....., stanowiących cztery zabudowane działki. Transakcje dotyczące nabytej nieruchomości nie zostały zaewidencjonowane przez nią w prowadzonej księdze przychodów i rozchodów a kwota, za którą małżonkowie nabyli nieruchomość, nie pochodziła ze środków związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą. Następnie umową z dnia 9 marca 2006 r. małżonkowie zbyli prawo użytkowania wieczystego części tych nieruchomości. Przed dokonaniem sprzedaży te części nieruchomości, które miały stanowić przedmiot sprzedaży zostały połączone w jednej księdze wieczystej oraz zostały przygotowane zgodnie z warunkami zawartymi w umowie.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji przychylił się do stanowiska organów administracji twierdzących, że przychód z tytułu sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości należy zaliczyć do przychodów z działalności gospodarczej wyszczególnionych w art. 10 ust. 1 pkt 3 w związku z art. 14 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), a nie jak twierdzi strona skarżąca do przychodów z odpłatnego zbycia nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a w związku z art. 28 cytowanej ustawy.

Za prawidłowe Sąd uznał przeanalizowanie przez organy podatkowe stanu faktycznego sprawy pod kątem wypełnienia znamion działalności gospodarczej bowiem działania skarżącej miały charakter zorganizowany, podjęte zostały w celu zarobkowym, na własny rachunek a także były powtarzalne. Podkreślił, iż skarżąca występując o interpretację pominęła najistotniejsze okoliczności przesądzające o charakterze omawianej transakcji. W zapytaniu brak było bowiem informacji odnośnie innych transakcji zakupu nieruchomości i ich odsprzedaży dokonywanych przez skarżącą i męża na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej, w tym samym czasie (akt notarialny z dnia 25 kwietnia 2006r. Repertorium A Nr 2334/2006 , akt notarialny z dnia 10 stycznia 2006 r. Repertorium 318/2006, akt notarialny z dnia 28 lipca 2006r. repertorium Nr 8127/2006).

W skardze kasacyjnej pełnomocnik strony zaskarżył przedmiotowy wyrok w całości i zarzucił mu naruszenie:

1. przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1269, dalej: p.p.s.a), a mianowicie naruszenie przepisu art. 141 § 4 p.p.s.a, mogącego mieć istotny wpływ na wynik postępowania, poprzez sporządzenie mającego fundamentalne braki uzasadnienia do wyroku, co uniemożliwia dokonanie instancyjnej kontroli przedmiotowego orzeczenia, a co za tym idzie uniemożliwia skarżącej obronę swoich praw,
2. przepisów postępowania (art. 174 pkt 2 p.p.s.a), a mianowicie naruszenie przepisu art. 235 Kodeksu postępowania cywilnego w związku z art. 106 3 i 5 p.p.s.a., poprzez nieprzeprowadzenie dowodu z dokumentów w postaci aktów notarialnych z dnia 25 kwietnia 2006 r. (repertorium A 2334/2006), z dnia 10 stycznia 2006 r. (repertorium 318/2006) oraz z dnia 28 lipca 2006 r. (repertorium 8127/2006) na rozprawie, przez co skarżąca nie miała możliwości wypowiedzenia się co do ich treści, co mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy, na których następnie Sąd oparł swoje rozstrzygnięcie,
3. przepisów prawa materialnego przez jego błędną wykładnię (art. 174 pkt 1 p.p.s.a), a mianowicie naruszenie przepisu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodow...