Orzecznictwo — Za niska cena sprzedaży?

Wyrokiem z dnia 23 listopada 2004 r. sygn. akt SA/Sz 862/03 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Wioletty J na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 19 marca 2003 r. nr PB.2.39-4117/823-9/2003 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2001 r.

W uzasadnieniu wyroku przedstawiono stan sprawy, z którego wynika, iż zaskarżoną decyzją organ odwoławczy utrzymał w mocy decyzję Urzędu Skarbowego w Starogardzie Szczecińskim z dnia 12 grudnia 2002 r. w podanym wyżej przedmiocie. Wydanie tej decyzji nastąpiło w wyniku ustalenia w trakcie kontroli podatkowej, że skarżąca zaniżyła wartość odpłatnego zbycia linii technologicznych „Fire Fox” typ B-Redom i „Mini Moduł” Scandinavia, które stanowiły środki trwałe w prowadzonej przez nią działalności gospodarczej w zakresie skupu i sprzedaży metali oraz usług przerobu odpadów technologicznych kabli. Urządzenia wchodzące w skład wymienionych linii technologicznych skarżąca sprzedała w dniu 10 grudnia 2001 r. Marzenie M za kwotę łączną 62.000,00 zł, udokumentowaną fakturą nr 66/1.

Wynikającą z faktury wartość zbytych linii technologicznych organy podatkowe zakwestionowały, uznając je za znacznie odbiegające od ich wartości rynkowej i ustaliły ją na kwotę 335.000,00 zł.

Wobec tego, że strony umowy nie zgodziły się na podwyższenie wartości sprzedanych linii technologicznych oraz nie wyjaśniły przekonywująco przyczyn ustalenia ceny znaczenie odbiegającej od ich wartości rynkowej, organy podatkowe cenę tę ustaliły na podstawie wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę Zbigniewa N. Przy ustalaniu ceny uwzględniono okoliczności towarzyszące tej transakcji a mianowicie, że nabywca linii technologicznych była byłą pracownicą skarżącej.

W dniu 7 grudnia 2001 r., a więc wówczas gdy skarżąca była jeszcze właścicielką wymienionych wyżej linii technologicznych, rzeczoznawca Z. N dokonał ich wyceny na kwotę 340.000,00 zł, działając na zlecenie spółki cywilnej S — M.B M.W.

Przedmiotowe linie technologiczne zostały następnie sprzedane przez Marzenę M B Funduszowi Leasingowemu S. A. w Ł za kwotę 335.000,00 zł, a ten z kolei wyleasingował je wskazanej spółce cywilnej S, na podstawie umowy z dnia 136.000 zł. Zgodnie z umową leasingu sama opłata wstępna obciążająca wskazaną spółkę wyniosła 136.000 zł.

Organ odwoławczy nie uznał za dowód wyceny sporządzonej na zlecenie skarżącej przez Mirosława C gdyż oceniono w niej stan urządzeń na dzień 3 stycznia 2003 r. Nie uwzględniono w wycenie tej w szczególności faktu, że po roku używania i nieznanym sposobie ich eksploatacji urządzenia mogły stracić na wartości.

W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Wioletta J zarzuciła decyzji Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 19 marca 2003 r. naruszenie przepisów art. 12 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 i art. 19 ust. 1 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 122, 187 § 1 i art. 210 Ordynacji podatkowej.

W uzasadnieniu skargi przedstawiono specyfikę prowadzonej przez skarżącą działalności gospodarczej, twierdząc iż sprzedając linie technologiczne za kwotę 62.000,00 zł uzyskała dobrą cenę. To, że nabywca tych urządzeń znalazł klienta na te urządzenia i uzyskał wyższą cenę, zdaniem skarżącej, nie odnosi się do niej. Skarżąca zakwestionowała wartość dowodową wyceny dokonanej przez rzeczoznawcę Z. N jako wydanej pod dyktando stron przyszłej transakcji.

Tego rodzaju zarzuty, w ocenie skarżącej, nie mogą dotyczyć wyceny rzeczoznawcy M. C.

Skarżąca wskazała, że określenie wartości rynkowej sprzedanych przez nią urządzeń jest praktycznie niemożliwe, gdyż mogą mieć one wartość tylko dla tych osób, które posiadają gwarantowany pakiet zamówień na dostawy odpadów poprodukcyjnych z francuskich fabryk kabli, a dla pozostałych (do których zalicza siebie) urządzenia te mają jedynie wartość złomu.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalając skargę przedstawił treść art. 14 ust. 1 i art. 19 ust. 1 i 3 oraz 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jeżeli chodzi o ust. 4 art. 19 ustawy, to przepis ten przewiduje, że w razie gdy cena określona w umowie odpłatnego zbycia rzeczy znacznie odbiega od jej wartości rynkowej, organ podatkowy wezwie strony umowy do zmiany tej wartości lub wskazania przyczyn uzasadniających podanie ceny znacznie odbiegającej od wartości rynkowej. W wypadku nieudzielenia odpowiedzi, niedokonania zmiany wartości lub niewskazania przyczyn, które uzasadniają podanie ceny znaczenie odbiegającej od wartości rynkowej, organ podatkowy określi wartość z uwzględnieniem opinii biegłych.

Sąd uznał, że w świetle wymienionych wyżej przepisów ustawy, organy podatkowe były uprawnione do zakwestionowania wartości podanej w umowie z dnia 10 grudnia 2001 r., a wobec odmowy stron podwyższenia tej wartości — do jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłych. Posłużenie się w sprawie opinią rzeczoznawcy Z. N z dnia 12 grudnia 2001 r. było trafne i nie naruszało art. 19 ust. 4...