Orzecznictwo — Stawka VAT dla infrastruktury towarzyszącej

Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie decyzją z dnia 21 lutego 2006 r., wydaną na podstawie art. 233 1 pkt 1 w związku z art. 239 art. 14a 4 i art. 14b 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. — Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.; powoływanej dalej jako ord. pod.) oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy z dnia 11 marca.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.; powoływanej dalej jako „ustawa o VAT z 2004 r.”). Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia wniesionego przez M. w m.st. Warszawie S.A. — strona Skarżąca w mniejszej sprawie, odmówił zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Występując pismem z dnia 9 sierpnia 2005 r. o udzielenie interpretacji Spółka wskazała, iż w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zamawia usługi robót budowlano-montażowych. remontów i robót. konserwacyjnych związanych z budowa i utrzymaniem infrastruktury w postaci urządzeń i ujęć wody, stacji uzdatniania wody, oczyszczalni ścieków, sieci kanalizacyjnej i wodociągowej. Infrastruktura ta jest lub będzie w przyszłości wykorzystywana w znacznej części na potrzeby związane z budownictwem mieszkaniowym, a częściowo może być wykorzystywana także na inne potrzeby, w tym potrzeby przemysłu i sektora usług. Dodała, iż rozdzielenie infrastruktury wykorzystywanej wyłącznie na cele związane z obiektami budownictwa mieszkaniowego od infrastruktury wykorzystywanej na pozostałe cele, wymagałoby zbudowanie dwóch, całkowicie od siebie niezależnych systemów infrastruktury, co jest nielogiczne i bezsensowne z ekonomicznego punktu widzenia. Podkreśliła również, że w czerwcu 2004 r. zwracała się o wykładnię art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. wywodząc, że powyższe cechy infrastruktury sprawiają, iż roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwujące z nią związane powinny być traktowane jako roboty, o których mowa w tym przepisie, a tym samym korzystać do dnia 31 grudnia 2007 r. ze stawki VAT w wysokości 7%. Wskazała, że stanowisko takie podzielił Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie pismem z dnia 22 lipca 2004 r., jednakże zmienił je Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie pismem z dnia 19 maja 2005 r. wyjaśniając, iż „roboty budowlano-montażowe w części związanej z infrastrukturą towarzyszącą budownictwu mieszkaniowemu winny być do dnia 31 grudnia 2007 r. opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 7%, zaś w pozostałej części podstawową 22% stawką podatku”.

W oparciu o powyższe Spółka zawnioskowała o wskazanie właściwej stawki podatku od towarów i usług dla opisanych przez nią usług, a przypadku uznania, iż należy stosować dwie różne stawki (7% i 22%) — wskazanie daty, od której Spółka ma je stosować wraz z podaniem podstawy prawnej stosowania różnych stawek wobec tej samej usługi. Stosowanie tych stawek, w wystąpieniu Spółki, utożsamione zostało z koniecznością określania ich w dokumentacji przetargowej oraz akceptowaniu (odliczaniu podatku naliczonego) tak wystawionych faktur przez wykonawców robót.

Zdaniem Spółki, z uwagi na konieczność respektowania przepisów dotyczących zamówień publicznych oraz ww. pismo z dnia 22 lipca 2004 r. właściwą datą, od które; należy stosować zróżnicowane stawki VAT dla nowszych usług, jest. Data otrzymania ww. pisma Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 maja 2005 r., czyli dzień 24 maja 2005 r. Spółka dodała, iż zróżnicowane stawki stosuje od czerwca 2005 r.

Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Spółki za nieprawidłowe stwierdzając, iż przedmiotowe usługi tylko w części dotyczącej budownictwa mieszkaniowego są opodatkowane stawką 7% w oparciu o art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r., zaś w pozostałej części — stawką 22% na podstawie art. 41 ust. 1 tej ustawy. Odwołując się do treści art. 14a § 1 ord. pod. w brzmieniu obowiązującym w 2004 r. wyjaśnił natomiast, że zastosowanie się do informacji podatkowej wydanej w tym trybie nie mogło szkodzić podatnikowi, ale nie zwalniało go z obowiązku zapłaty podatku, a więc jej zmiana skutkowała od momentu powstania obowiązku podatkowego, a nie od daty wydania tej zmiany.

W zażaleniu na postanowienie z dnia 7 września 2005 r. Spółka zarzuciła naruszenie przepisów prawa procesowego oraz art. 146 ust. 1 pkt 2 lit. a ustawy o VAT z 2004 r. przez błędną jego interpretację. W ocenie Spółki, aby można było stosować stawkę podatku VAT w wysokości 7% do całości zamawianych przez nią usług, wystarczające jest stwierdzenie istnienia związku pomiędzy budowanymi czy remontowanymi obiektami infrastruktury a obiektami budownictwa mieszkaniowego. Nawet wówczas, gdy obiekty infrastruktury są związane z budownictwem mieszkaniowym w niewielkim stopniu, to wykonawca robót ma prawo do zastosowania stawki obniżonej do całej wartości usługi. Spółka, odwołując się do orzecznictwa sądowego wywiodła, że skoro ustawodawca nie określił zakresu tego związku a interpretacja nie może odbywać się ze szkodą dla podatnika, to nie powinno być wątpliwości, co do możliwości stosowania preferencyjnej stawki podatkowej. Odmienne rozstrzygnięcie narusza zasadę zaufania do organów podatkowych, określ ona w art. 121 § 1 ord. pod. W zażaleniu podkreślono, iż pogląd organu prezentowany w zaskarżonym postanowieniu jest inny niż stanowisko zajmowane przez organy podatkowe w innych rejonach kraju, np. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku (pismo z dnia 24 września 2004 r., znak: PI/005-1540/04/CIP/O1).

Spółka podniosła ponadto, iż organ pierwszej instancji w zaskarżonym postanowieniu nakazał stosowanie dwóch stawek podatkowych do jednej usługi, co pozostaje w rażącej sprzeczności z art. 41 ustawy o VAT z 2004 r., w którym ustawodawca wskazuje, iż dła konkretnej usługi może być stosowana jedna stawka, albo będzie ona stawką podstawową, albo obniżoną. Podobnie czyni to art. 146 ust. 1 tej ustawy.

Jako kolejny argument przemawiający za. stosowaniem stawki obniżonej dla spornych usług Spółka wskazała, że stawka taka została wprowadzona jako realizacja postanowień Traktatu podpisanego w Atenach w dniu 16 kwietnia 2003 r. między Królestwem Belgii, Królestwem Danii, Republiką Federalną Niemiec, Republika Grecką, Królestwem Hiszpanii, Republiką Francuską, Irlandią, Republiką Włoską, Wielkim Księstwem Luksemburga, Królestwem Niderlandów, Republika Austrii, Republika Portugalską, Republiką Finlandii, Królestwem Szwecji, Zjednoczonym Królestwem Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej a Republiką Czeską, Republiką Estońską, Republiką Cypryjską, Republiką Łotewską, Republiką Litewską, Republiką Węgierską, Republiką Malty, Rzecząpospolitą Polską, Republiką Słowenii. Republiką Słowacką dotyczącego przystąpienia Republiki Czeskiej, Republiki Estońskiej, Republiki Cypryjskiej, Republiki Łotewskiej, Republiki Litewskiej. Republiki Węgierskiej, Republiki Malty, Rzeczypospolitej Polskiej, Republiki Słowenii, Republiki Słowackiej do Unii Europejskiej (Dz. U. z 2004 r. Nr 90, poz. 864 ze zm.; powoływanego dalej jako „Traktat Akcesyjny”), tym samym w art. 146 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT została nie tyle obniżona stawka podstawowa, co zostało utrzymane preferencyjne opodatkowanie obowiązujące w poprzedniej ustawie. W opinii Spółki koniecznym zatem jest przy interpretacji powyższego przepisu uwzględnienie zakresu preferencji, jakie były określone w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 ze zm.; powoływanej dalej jako „ustawa o VAT z 1993 r.”).

Decyzją z dnia 21 lutego 2006 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie odmawiając zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 7 września 2005 r. wskazał, że w rozpatrywanej sprawie infrastruktura towarzysząca jest w znacznej części związana z budownictwem mieszkaniowym, a częściowo może być wykorzystywana na inne potrzeby. Jego zdaniem art. 146 ustawy o VAT z 2004 r. wyraźnie wskazuje, że stawka 7% odnosi się wyłącznie do infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu. Zatem w przypadku, gdy infrastruktura dotyczy zarówno infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu, jak i pozostałemu, to należy dla zastosowania właściwej stawki wydzielić tę jej część, która związana jest z obsługą budownictwa mieszkaniowego i tę, która z nim związana nie jest. Rozdziału tego należy dokonać na podstawie dokumentacji projektowej oraz kosztorysowej. Dla pierwszej części zastosowanie znajdzie stawka 7%, a dla pozostałej — 22%.

Odnosząc się do zarzutu Spółki dotyczącego niedopuszczalności stosowania dwóch stawek podatkowych do zamawianej przez nią usługi, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdził, iż jest on niezasadny, gdyż przedmiotem zamówienia są dwie usługi, tj. roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne związane z budową i utrzymaniem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu oraz roboty budowlano-montażowe, remonty i roboty konserwacyjne nie związane z budowa i utrzymaniem infrastruktury towarzyszącej budownictwu mieszkaniowemu.

Organ odwoławczy wskazał również, iż w stanie faktycznym sprawy nie można było zastosować przepisów nieobowiązującej już ustawy o VAT z 1993 r.

W skardze z dnia 24 marca 2006 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie Skarżąca zarzuciła, iż decyzja z dnia 21 lutego 2006 r, narusza art. 14b § 4 ord. pod. (taki przepis wskazany została w petitum skargi — przyp. Sądu) z uwagi na wydanie w sprawie dec...