Ważne jest, kto odbiera pocztę w firmie

Tezy: 1. Prowadzenie działalności przez adwokata zarówno w ramach kancelarii indywidualnej, jak i spółki partnerskiej powoduje, że siedziba spółki partnerskiej również jest "miejscem pracy" pełnomocnika w rozumieniu art. 69 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej P.p.s.a.). 2. Upoważnienie do odbioru pism sądowych jest czynnością, której dokonanie nie wymaga zachowania żadnej szczególnej formy, a udzielenia takiego upoważnienia można domniemywać na podstawie innych czynności i zachowań, takich jak na przykład wcześniejsze lub późniejsze wielokrotne odbieranie przez daną osobę pism i niekwestionowanie (w innych przypadkach) skuteczności takich doręczeń przez stronę (art. 72 § 2 P.p.s.a.).

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Sylwester Marciniak, , , po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2011 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej zażalenia T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 1 września 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 1196/09 w zakresie odrzucenia skargi kasacyjnej w sprawie ze skargi T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 21 października 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień, październik i grudzień 2004 r. oraz określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za maj, czerwiec i listopad 2004 r. postanawia oddalić zażalenie.

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 1 września 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 1196/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi odrzucił skargę kasacyjną T. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w L. od wyroku tego Sądu z dnia 13 maja 2010 r. w sprawie ze skargi wskazanej spółki na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 21 października 2009 r., w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za lipiec, sierpień, wrzesień, październik i grudzień 2004 r. oraz określenia kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym za maj, czerwiec i listopad 2004 r.

W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji wskazał, że odpis wyroku z 13 maja 2010 r. wraz z uzasadnieniem został doręczony pełnomocnikowi skarżącej 15 czerwca 2010 r. Przewidziany w art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej P.p.s.a.) trzydziestodniowy termin do wniesienia skargi kasacyjnej upłynął 15 lipca 2010 r., natomiast pełnomocnik skarżącej spółki wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku 19 lipca 2010 r. Wniesienie skargi kasacyjnej po upływie ustawowego terminu spowodowało, że zaszła przesłanka z art. 178 P.p.s.a. do odrzucenia tejże skargi.

W zażaleniu na powyższe postanowienie pełnomocnik strony wniósł o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości i przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania oraz o zasądzenie kosztów postępowania według norm przepisanych, zarzucając naruszenie przepisów prawa procesowego, tj. art. 178 w zw. z art. 67 § 5 P.p.s.a. przez uznanie, że doręczenie wyroku z uzasadnieniem nastąpiło 15 czerwca 2010 r., a w konsekwencji przyjęcie, że skarga kasacyjna została złożona z uchybieniem terminu.

W uzasadnieniu zażalenia jego autor wskazał, że odpis wyroku wraz z uzasadnieniem, skierowany do pełnomocnika spółki będącego adwokatem, odebrała osoba zatrudniona w innej, odrębnej kancelarii prowadzonej w formie spółki partnerskiej w tym samym lokalu, w którym znajdowała się kancelaria pełnomocnika. K. M., która odebrała pismo, nie jest pracownikiem indywidualnej kancelarii adwokackiej, jak również nie jest upoważniona do odbioru korespondencji na adres tej kancelarii, bowiem kancelaria ta nie zatrudnia obecnie żadnego pracownika. Osoba ta jest zatrudniona w spółce partnerskiej, a nie indywidualnej kancelarii adwokackiej, a nadto nie jest nawet upoważniona do odbioru korespondencji kierowanej na adres tej spółki partnerskiej. Autor zażalenia wskazał też, że osoba, która – nie będąc do tego ...