Orzecznictwo: Nierzetelne ewidencje

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 2 marca 2005 r., sygn. akt I SA/Sz 88/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Jacka M na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 5 stycznia 2004 r. Nr PP. 2-4407/295/03/MFU w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące: styczeń, luty, marzec i sierpień 2002 r.

Jak wynika z treści zaskarżonego wyroku Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie utrzymał w mocy decyzje Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wałczu. Organ odwoławczy podzielił stanowisko organu podatkowego I instancji zarówno w kwestii nierzetelności prowadzonej ewidencji jak i w przedmiocie szacunkowego ustalenia wielkości obrotu osiągniętego przez podatnika, wskazując, że istota podatku od towarów i usług opiera się na prawidłowych fakturach oraz konstrukcji podatku naliczonego i należnego. W uzasadnieniu decyzji organu odwoławczego wskazano, że Jacek M nie dokonywał rejestracji każdej sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących. Drukowane przez kasy fiskalne paragony nie zawierały wymaganych danych, określonych w § 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 1999r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 109, poz. 1249 ze zm.) . Dlatego stwierdzenie przez organ podatkowy naruszenia przez podatnika obowiązków ewidencyjnych określonych w art. 27 ust. 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm. ) dotyczących określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania spowodowanych niezaewidencjonowaniem sprzedaży doprowadziło do ustalenia wysokości sprzedaży i podatku należnego w prawidłowej wysokości.

W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie Jacek M podtrzymał w całości swojej zarzuty i argumentację zawartą wcześniej w odwołaniu od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w Wałczu z dnia 29 września 2003r. Nr III/4400-39-4/03.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie wniósł o oddalenie skargi podtrzymując swoje dotychczasowe stanowisko.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalając skargę stwierdził, że nie jest ona zasadna. Sąd podzielając stanowisko organów podatkowych podkreślił, że zasadnie uznano, iż zapisy w ewidencji podatnika nie odzwierciedlają całości obrotu osiągniętego ze sprzedaży towarów i usług, a tym samym ewidencję tę należało uznać za nierzetelną, co dało podstawy do nieuznania jej za dowód wskazujący na wysokość osiągniętego obrotu. Wybór zastosowanej przez organy podatkowe metody oszacowania obrotu (na podstawie art. 23 § 3, § 4 i § 5 Ordynacji podatkowej) na podstawie wskaźnika zysku brutto w oparciu o wielkości osiągane w innym zakładzie prowadzącego działalność na terenie Wałcza w tymże samym okresie o zbieżnym zakresie świadczonych usług, został w ocenie Sądu I instancji, przez organy podatkowe wyczerpująco uzasadniony i przedstawiony. Sąd podkreślił, że chybionym był zarzut, iż oszacowanie obrotu dokonane zostało na podstawie średnich marż na poszczególne grupy asortymentowe, te bowiem stanowiły jedynie podstawę do oceny rzetelności podatkowej księgi przychodów i rozchodów oraz ewidencji sprzedaży podatku od towarów i usług.

Skarżący wniósł skargę kasacyjną od powyższego wyroku. Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił:

• naruszenie prawa materialnego poprzez niewłaściwe zastosowanie art. 23 Ordynacji podatkowej,
• nie wykazanie legitymacji prawnej wynikającej z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług uprawniającej organy podatkowe do zmiany podstawy opodatkowania poprzez ustalenie marży w innej niż przyjęta przez podatnika,
• naruszenie prawa procesowego polegającego na obrazie art. 135 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm. zwana dalej w skrócie p.p.s.a.), które nastąpiło poprzez utrzymanie w mocy decyzji Izby Skarbowej w Szczecinie oraz poprzedzającej jej decyzji Urzędu Skarbowego w Wałczu,
• nie ustosunkowanie się do zarzutów podniesionych w skardze na decyzję Izby Skarbowej w Szczecinie.

W oparciu o powyższe zarzuty strona wniosła o uchylenie zaskarżonego orzeczenia w całości oraz decyzji organów podatkowych poprzedzających jego wydanie oraz o zasądzenie na rzecz skarżącego zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadniając swoje zarzuty skarżący podkreślił, że organy podatkowe nie miały żadnych podstaw prawnych jak i faktycznych do kwestionowania osiągniętego przez skarżącego obrotu, a Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie podtrzymując rozstrzygnięcie organów podatkowych nie tylko błędnie zastosował przepis art. 23 Ordynacji podatkowej, ale również podważył w tym zakresie dotychczasowe orzecznictwo Naczelnego Sądu Administracyjnego. Albowiem w ocenie strony skarżącej ustalenia obrotu dokonano w oparciu o ewidencje zakupu i sprzedaży towarów oraz raporty fiskalne podatnika. Tym samym dokonano tego ustalenia w oparciu o księgi podatnika uzupełnione pozostałymi dowodami zebranymi w toku prowadzonego postępowania, a taka sytuacja, w jego ocenie, w pełni realizuje dyspozycje art. 23 § 2 Ordynacji podatkowej, który nakazuje organom podatkowym od odstąpieni...