Nieodpłatne przekazanie drogi gminie a VAT

Z uzasadnienia: Nie można zgodzić się ze stanowiskiem Ministra Finansów, że art. 7 ust. 2 u.p.t.u., w brzmieniu obowiązującym po dniu 1 czerwca 2005 r., obejmuje opodatkowaniem także nieodpłatne przekazanie towarów (w tym wypadku drogi) na cele związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Przepis ten dotyczy opodatkowania towarów przekazanych na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Z kolei, okoliczność, że infrastruktura drogowa będzie związana z wykonywaniem zadań własnych jednostek samorządu terytorialnego, nie zmienia faktu, że droga będzie wykorzystywana na potrzeby przedsiębiorstwa.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Pietrasik Sędziowie: sędzia WSA Izabela Najda-Ossowska sędzia WSA Leszek Kleczkowski (spr) Protokolant starszy sekretarz sądowy Joanna Synakiewicz po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 03 sierpnia 2010 r. sprawy ze skargi B. S.A. w B. na interpretację Ministra Finansów z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1. uchyla zaskarżoną interpretację, 2. określa, że zaskarżona interpretacja nie może być wykonana w całości, 3. zasądza od Ministra Finansów na rzecz Skarżącej Spółki kwotę 440 zł (czterysta czterdzieści) tytułem zwrotu kosztów postępowania.

UZASADNIENIE

W dniu 5 maja 2008 r. skarżąca spółka złożyła wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej oraz obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Na podstawie porozumienia zawartego w dniu 5 kwietnia 2000 r. z Miastem B., na gruncie stanowiącym własność strony, spółka zbudowała własnym kosztem drogę dojazdową do firmy, która służyła w prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z budową drogi dokonała zakupu towarów i usług, od których odliczyła podatek od towarów i usług. W dniu 12 marca 2008 r. spółka przekazała gminie B. pobudowaną drogę nieodpłatnie, a przekazanie tej drogi zostało opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Pytanie wnioskodawcy dotyczyło kwestii, czy czynność przekazania drogi gminie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług lub też jest z niego zwolniona, albo w ogóle nie podlega opodatkowaniu oraz czy gdyby uznać, że czynność przekazania drogi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, spółka musi korygować podatek naliczony odliczony uprzednio przy budowie drogi.

Zdaniem wnioskodawcy, nieodpłatne przekazanie drogi gminie nie podlega opodatkowaniu, gdyż przekazanie takiej infrastruktury pozostaje w związku z prowadzonym przez spółkę przedsiębiorstwem, a takie czynności co do zasady nie podlegają podatkowi od towarów i usług.

W interpretacji indywidualnej z dnia [...] Minister Finansów stwierdził, że stanowisko wnioskodawcy jest nieprawidłowe. W uzasadnieniu organ wskazał, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Organ powołał się na definicję towaru zawartą w art. 2 pkt 6 ww. ustawy, uregulowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, wprowadzonej do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) oraz art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 ze zm.).

Organ wskazując na treść przepisów art. 7 ust. 2 i art. 7 ust. 3 ustawy o VAT wyjaśnił, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega nieodpłatne przekazanie towarów (zrównane z odpłatną dostawą) niezależnie od celu tego przekazania. Opodatkowaniu podlega zatem nie tylko nieodpłatne przekazanie towarów na cele niezwiązane z prowadzonym przedsiębiorstwem, ale także nieodpłatne przekazanie wszelkich towarów związanych bezpośrednio z prowadzonym przedsiębiorstwem, nie stanowiących jednak próbek, prezentów o małej wartości, czy też drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, pod warunkiem jednak, że podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów, które są następnie nieodpłatnie przekazywane zgodnie z art. 7 ust. 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym organ wskazał, że przekazując nieodpłatnie na rzecz gminy drogę wybudowaną na własnym gruncie, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT spółka dokonała dostawy towarów, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie korzystając przy tym ze zwolnienia w tym podatku. W ocenie organu, ewentualne istnienie związku czynności przekazania drogi z prowadzonym przedsiębiorstwem nie zmienia faktu, iż wystąpił obowiązek opodatkowania tej czynności. Podkreślił, iż istotnym jest to, że budowla ta nie została sprzedana, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, lecz przekazano ją na inne cele (nieodpłatnie), dokonując odliczenia podatku naliczonego od poniesionych nakładów, czyli zaistniała sytuacja określona w art. 7 ust. 2 pkt 2 ustawy. W ocenie Ministra Finansów czynność taka zrównana jest z odpłatną dostawą towarów niezależnie od celu tego przekazania.

Dalej organ stwierdził, że z uwagi na to, iż zakup materiałów i usług wykorzystanych do budowy drogi służył czynnościom opodatkowanym, a także uwzględniając to, że nieodpłatne przekazanie tej infrastruktury podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, spółka nie jest zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego odliczonego przy budowie drogi.

Skarżąca pismem z dnia 11 sierpnia 2008 r. wezwała organ do usunięcia naruszenia prawa i uchylenia błędnej interpretacji.

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Minister Finansów w piśmie z dnia [...] stwierdził brak podstaw do zmiany interpretacji.

W skardze do Sądu strona wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej interpretacji, zarzucając, iż przy jej wydaniu doszło do naruszenia przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 2 i 3 tej ustawy - poprzez błędną interpretację ww. przepisów. Ponadto w opinii skarżącej naruszono art. 217 Konstytucji RP, poprzez narzucenie na spółkę obowiązków podatkowych nie wyrażonych wprost w ustawie podatkowej.

W odpowiedzi na skargę Dyrektor Izby Skarbowej w B. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując w całości swoje dotychczasowe stanowisko.

Po zbadaniu skargi Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z dnia 28 stycznia 2009 r. sygn. akt I SA/Bd 733/08 uznał, że zasługuje ona na uwzględnienie.

W wyniku wniesienia skargi kasacyjnej przez Ministra Finansów, Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 30 kwietnia 2010 r., sygn. akt I FSK 737/09 uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Bydgoszczy do ponownego rozpoznania.

W uzasadnieniu Sąd kasacyjny wskazał, że w sprawie zasadny jest zarzut naruszenia art. 141 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. Wojewódzki Sąd Administracyjny z niewiadomych powodów przeprowadził analizę przepisów dotyczących świadczenia usług, gdy tymczasem przedmiotem sporu jest dostawa towaru. Trafnie więc zarzucił Minister Finansów oparcie rozstrzygnięcia na błędnie powołanej podstawie prawnej, co niewątpliwie mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy i co czyni także zasadnym zarzut naruszenia prawa materialnego w postaci błędnego zastosowania art. 8 ust. 2 ustawy o VAT i niezastosowania art. 7 ust. 2 tejże ustawy. Zdaniem NSA trafnie także wskazał Minister Finansów na rozbieżność między jego stanowiskiem prezentowanym w toku postępowania a przedstawionym przez Sąd. NSA uznał, że wbrew twierdzeniu Sądu I instancji, organ nie prezentował poglądu o związku inwestycji z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem, a jest to istotna okoliczność w sprawie. Dlatego również mogła mieć istotny wpływ na wynik sprawy.

Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Kognicję sądu administracyjnego wyznaczają przepisy art. 1 § 1 i 2 ustawy z dnia 25 lipca 2002 - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269), stanowiąc, że sądy te sprawują wymiar sprawiedliwości przez kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem....