Orzecznictwo: Jak powinno przebiegać ustalenie dochodu ze źródeł nieujawnionych

Ustalenie podlegającego opodatkowaniu przychodu nie znajdującego pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzącego ze źródeł nie ujawnionych wymaga z jednej strony ustalenia wysokości poniesionych w roku podatkowym przez podatnika wydatków oraz wartości zgromadzonego w tym roku mienia, z drugiej zaś strony - ustalenia wielkości takiego mienia zgromadzonego w roku podatkowym oraz w latach poprzednich, które to mienie pochodzi z przychodów już opodatkowanych lub wolnych od opodatkowania.

Wyrokiem z dnia 18 października 2007 r., sygn. akt I SA/Sz 772/06, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę Dariusza B na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 31 sierpnia 2006 r. w przedmiocie zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że w toku kontroli skarbowej ustalono, iż w 2002 r. Dariusz B poniósł wydatki w łącznej kwocie 2.065.929,20 zł. Na podstawie składanych w toku postępowania kontrolnego dokumentów i oświadczeń za źródło wydatków uznano jedynie przychód z tytułu wynagrodzenia netto za 2002 r. w wysokości 100.286,57 zł.

Mając powyższe na uwadze Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Szczecinie wydał w dniu 30 grudnia 2006 r. decyzję ustalającą skarżącemu podatek dochodowy od osób fizycznych za 2002 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu w kwocie 1.474.231 zł. Po rozpoznaniu odwołania, Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie decyzją z dnia 31 sierpnia 2006 r. utrzymał w mocy rozstrzygnięcie pierwszoinstancyjne.

Organ odwoławczy stwierdził, że skarżący w żaden sposób nie uwiarygodnił i nie udowodnił twierdzenia jakoby na dzień 1 stycznia 2002 r. posiadał oszczędności w kwocie 14 mln zł. Z oświadczeń majątkowych składanych pod rygorem odpowiedzialności karnej w latach 1996-2001 (zeznanie do protokołu przesłuchania w charakterze podejrzanego złożone w trakcie postępowania karno - skarbowego prowadzonego w 2001 r., zeznania do protokołów o stanie majątkowym składane w trakcie postępowania egzekucyjnego prowadzonego w latach 1995-2001, oświadczenie złożone w dniu 22 lutego 2000 r. przed Sądem Rejonowym w K dotyczące wyjawienia majątku) wynikało, że Dariusz B nie posiadał żadnego majątku.

Z kolei niewielkie środki pieniężne na rachunkach bankowych w walutach obcych nie miały znaczenia dla pokrycia wydatków poniesionych w 2002 r., ponieważ przez cały rok nie były podejmowane przez skarżącego. Stan sald tych rachunków uległ zmianie tylko z uwagi na dopisane oprocentowanie.

Jeżeli chodzi o środki pieniężne na rachunku bankowym w B Bank, organ odwoławczy wskazał, iż uzyskana w tym zakresie informacja z Ministerstwa Finansów oraz pisma banku nie potwierdzają zgromadzenia na tym koncie środków. Ponadto skarżący nie przedstawił wymaganego prawem zezwolenia dewizowego na otwarcie i posiadanie takiego rachunku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie nie dał również wiary wyjaśnieniom skarżącego, że źródłem pokrycia wydatków poniesionych w 2002 r. były dochody z prowadzonej przez małżonków B w latach 1991-1993 działalności gospodarczej w firmie S. Z wyników kontroli i decyzji wydanych przez Urząd Skarbowy w Koszalinie określających należne zobowiązanie za lata 1991-1993, składanych przez Marię B wyjaśnień zarówno do protokołu kontroli jak też w żądaniu skierowania sprawy na drogę postępowania podatkowego oraz w złożonej skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy w Szczecinie wynikało, że czysty dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej był niższy niż ustalony w trakcie kontroli do celów opodatkowania podatkiem dochodowym za poszczególne lata i wynosił on (po odjęciu poniesionych wydatków nie uznanych za koszty uzyskania przychodów za te lata) co najwyżej 347.681 zł., a nie jak wskazywał skarżący 9.467.545 zł. Organ ocenił także jako niewiarygodne wyjaśnienia Dariusza B dotyczące przedawnionych zobowiązań firmy S, wobec niemieckiego przedsiębiorstwa HE AG H na kwotę 3.959.372,35 DM.

Organ drugiej instancji nie uwzględnił ponadto rzekomo zwróconej w 2001 r. przez Mirosława C pożyczki w kwocie 500.000 USD. Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie uznał, że fakt ten nie miał miejsca, co wynikało jednoznacznie z przesłuchania pożyczkobiorcy, który zaprzeczył jakimkolwiek powiązaniom finansowym z Dariuszem B, poza umową na dostawę odbiorników telewizyjnych zawartą między firmą PCA and T należącą do Mirosława C a firmą M Sp. z o.o., w której skarżący był udziałowcem. Pożyczkobiorca zeznał, że wystawiony przez niego i jego matkę weksel in blanco - na który wskazywał skarżący – był częścią umowy podpisanej z M Sp. z o.o. a nie formą zabezpieczenia umowy pożyczki, której nigdy nie otrzymał. Ustosunkowując się do rozważanej kwestii organ odwoławczy podniósł, że przedłożona przez stronę ekspertyza biegłego w zakresie kryminalistycznych badań dokumentów poświadcza wprawdzie złożone na dokumentach podpisy Mirosława C, jednak nie potwierdza wiarygodności podpisu Mirosława C na drugiej stronie weksla, świadczącego - zdaniem skarżącego - o zwrocie udzielonej mu pożyczki w wysokości 500.000 USD. Organ podatkowy zwrócił jednocześnie uwagę, że skarżący nie przedstawił wymaganego zezwolenia na udzielenie pożyczki w wartościach dewizowych osobie zagranicznej.

Odnosząc się do podnoszonego przez stronę wpływu stanu zdrowia psychicznego na wartość dowodową złożonych przez niego wcześniej wyjaśnień i oświadczeń majątkowych, Dyrektor Izby Skarbowej w Szczecinie zauważył, że strona wybiórczo i dowolnie posługuje się tym argumentem, nie wskazując jakie to okoliczności były nieprawdziwe.

W świetle powyższego organ odwoławczy stwierdził, że dochody uzyskane w latach 1991-2001 pozwalały podatnikowi jedynie na pokrycie niezbędnych wydatków na utrzymanie oraz zakup mieszkania w S, za kwotę 100.000 zł, której posiadanie podatnik udokumentował.

W...