Dyskryminacja rencistów pobierających rentę socjalną

Interpelacja nr 7778 do ministra pracy i polityki społecznej w sprawie ujednolicenia przepisów dotyczących praw i obowiązków rencistów

Szanowna Pani Minister! Przepis art. 2a ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych wprowadził zasadę równego traktowania ubezpieczonych.

Zasada równości sformułowana w sposób najbardziej ogólny stanowi, że porównywalne stany faktyczne nie powinny być traktowane w sposób odmienny, chyba że odmienność traktowania byłaby obiektywnie uzasadniona. Zasada ta została złamana przez Sejm poprzedniej kadencji poprzez uchwalenie ustawy z dnia 27 czerwca 2003 r. o rencie socjalnej, która w kwestii dotyczącej zachowania prawa do świadczeń w przypadku dodatkowego zarobkowania osób pobierających rentę socjalną w sposób zasadniczy różni się od uregulowań zawartych w ustawie z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych, dalej zwaną ustawą emerytalno-rentową. Ten problem właśnie podnoszony jest w licznych skargach wpływających do mojego Biura Poselskiego, ponieważ osoby pobierające rentę socjalną czują się dyskryminowane.

Ustawa o rencie socjalnej weszła w życie z dniem 1 października 2003 r. i od tej chwili renta ta stała się świadczeniem przyznawanym i wypłacanym przez ZUS, a w wyjątkowych wypadkach również przez inne organy emerytalno-rentowe, m.in. przez KRUS. Wcześniej osoby objęte tą ustawą otrzymywały świadczenia z pomocy społecznej na podstawie odrębnej regulacji, tj. ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej.

Zgodnie z obecnymi rozwiązaniami prawnymi renta socjalna przysługuje osobie pełnoletniej, całkowicie niezdolnej do pracy z powodu naruszenia sprawności organizmu powstałego przed ukończeniem 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej - przed ukończeniem 25 roku życia albo w trakcie studiów doktoranckich lub aspirantury naukowej. Jest świadczeniem, do przyznania którego nie jest konieczny warunek legitymowania się określonym stażem pracy i wynosi 84% kwoty najniższej renty z tytułu całkowitej niezdolności do pracy, określonej w ustawie emerytalno-rentowej.

Osoby pobierające rentę socjalną mogą osiągać przychody tak z tytułu działalności podlegającej obowiązkowi ubezpieczenia społecznego oraz z tytułu służby, jak też z działalności, która nie jest objęta obowiązkowymi bądź dobrowolnymi ubezpieczeniami społecznymi, niemniej ich wysokość ograniczona jest do łącznej kwoty nie wyższej niż 30% przeciętnego miesięcznego wynagrodzenia za kwartał kalendarzowy, ostatnio ogłoszonego przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, pod rygorem zawieszenia prawa do świadczeń.

Natomiast renta z tytułu niezdolności do pracy, określona przepisami ustawy emerytalno-rentowej, przysługuje osobie, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania zdolności do pracy po przekwalifikowaniu, ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie, co najmniej:

1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat,

2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstał...