Minister sobie, a urzedy sobie

Interpelacja nr 5068 do ministra finansów w sprawie właściwości miejscowej naczelników skarbowych i dyrektorów izb skarbowych

Szanowna Pani Minister! Na podstawie ustawy z dnia 21 czerwca 1996 r. o urzędach i izbach skarbowych (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1267 i Nr 273, poz. 2703) podatnik jest zobowiązany do powiadomienia odpowiedniego Naczelnika Urzędu Skarbowego o zaistnieniu przesłanek do zmiany właściwości naczelnika urzędu skarbowego. Wymieniona ustawa określa podmioty, wobec których ma zastosowanie ustalenie innej właściwości miejscowej naczelników urzędów skarbowych i dyrektorów izb skarbowych.

Jednocześnie na podstawie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 z późn. zm.) art. 3 ust. 1 wynika, że właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego z ustawy o urzędach i izbach skarbowych decyduje o właściwości zasięg terytorialny wyznaczonych urzędów, a z ustawy o VAT miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W tym stanie rzeczy jednego podatnika obsługiwać mogą dwa urzędy skarbowe odrębnie dla CIT i odrębnie dla VAT.

W takim stanie faktycznym była spółka Rajbud Development sp. z o.o. z siedzibą w Poznaniu, przynależąc z tytułu CIT do Naczelnika Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego, a z tytułu VAT do Naczelnika Lubuskiego Urzędu Skarbowego.

Spółka ta na podstawie art. 75 § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, który stanowi, że nadpłaty podlegają zaliczeniu z urzędu na poczet zaległych oraz bieżących zobowiązań podatkowych, a w razie ich braku podlegają zwrotowi z urzędu, chyba że podatnik złoży wniosek o zaliczenie nadpłaty w całości lub części na poczet przyszłych zobowiązań, wystąpiła do Pierwszego Wielkopolskiego Urzędu Skarbowego o przekazanie należnego zwrotu podatku VAT na poczet zobowiązania podatkowego wynikającego ze złożonej deklaracji CIT-2, obejmując ten sam okres rozliczeniowy.

Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy, uznając się niewłaściwym, przekazał sprawę do Lubuskiego Urzędu Skarbowego, który odmówił przekazania zwrotu VAT na zobowiązanie podatkowe z tytułu CIT, uzasadniając tę decyzję stwierdzeniem, że ˝ustawa nie zezwala na realizowanie dyspozycji płatnika co do dokonywania przelewów środków pieniężnych pochodzących ze zwrotu VAT na rachunki innych urzędów˝.

Skutkiem odmowy zaliczenia nadpłaty Pierwszy Wielkopolski Urząd Skarbowy w oparciu o wystawiony tytuł wykonawczy podjął czynności egzekucyjne z rachunku bankowego, doliczając koszty egzekucyjne i odsetki.

Wniosek o umorzenie odsetek i kosztów postępowania egzekucyjnego został skierowany do obu urzędów, lecz pozostał nierozpoznany.

W związku z powyższym poniżej formułuję następujące pytania:

1. Czy na podstawie przywołanych ustaw wszelkie zmiany właściwości miejscowej urzędów skarbowych nie gwarantują podatnikowi zachowania ˝jedności˝ sprawy?

2. Jak wyjaśnić odstępstwo od gwarancji ustawowej, że strona nie może ponosić negatywnych skutków zmian w wewnętrznej strukturze administracji i p...