Interpelacja nr 536 do ministra finansów w sprawie zasadności składania podpisu na paragonie przez świadczeniobiorców usług taksówkarskich

Szanowna Pani Premier! Przepis § 5.2 pkt 1b ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108 poz. 948 z późn. zm.) stwierdza, iż podatnicy w zakresie świadczonych przez nich usług przewozu osób i ładunków taksówkami są obowiązani (jeżeli wykonują te usługi również w zakresie, w jakim odrębne przepisy nie określają obowiązku rozliczania się według wskazań taksometru) do stosowania kasy wyposażonej również w funkcję związaną ze stosowaniem cen umownych indywidualnie negocjowanych i do wydawania paragonu.

Paragon, oprócz danych wymienionych w § 4.5 rozporządzenia, związanych z wyceną kursu według wskazań taksometru, powinien zawierać także imię i nazwisko lub nazwę bądź nazwę skróconą nabywcy usługi oraz jego adres. Na podstawie § 5.3 rozporządzenia dane, o których mowa w § 5.2 pkt 1 lit. b, mogą być na oryginale i kopii paragonu wpisane ręcznie w odpowiednich miejscach oznaczonych na tym paragonie, a fakt wręczenia paragonu nabywcy usługi powinien być przez niego potwierdzony czytelnym podpisem na kopii paragonu.

Należy stwierdzić, że zapisy § 5.2 pkt 1 lit. b oraz § 5.3 ww. rozporządzenia są niezręczne dla obu stron transakcji: pasażera, gdyż na podstawie art. 1.1. ustawy o ochronie danych osobowych pasażer ma prawo do ochrony tych danych, a także kierowcy taksówki (pracownika), ponieważ zarówno zaniechanie działania, do którego był obowiązany, jak również zmuszenie innej osoby do określonego działania narusza zasady określone w art. 6 § 1 oraz w art. 191 § 1 ustawy z dnia 6 czerwca 1997 r. Kodeks karny (Dz.U. Nr 88, poz. 553 z dnia 2 sierpnia 1997 r.).

W przedsiębiorstwach zatrudniających pracowników nieuzyskanie przez pracownika danych osobowych i podpisu pasażera może skutkować zwolnieniem pracownika z pracy.

Czy zdaniem Ministra Finansów wymaganie od pasażerów ujawniania danych osobowych i złożenia podpisu na paragonie jest zgodne z normami ustawy o ochronie danych osobowych oraz z Konstytucją RP?

Z poważaniem

Poseł Paweł Arndt

Warszawa, dnia 11 stycznia 2006 r.

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Finansów - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 536 w sprawie zasadności składania podpisu na paragonie przez świadczeniobiorców usług taksówkarskich

Szanowny Panie Marszałku! Odpowiadając na przekazane przy pismach z dnia 12 stycznia 2006 r., znak: SPS-023-535/06, SPS-023-536/06 i SPS-023-537/06, interpelacje Pana Posła Pawła Arndta w sprawie funkcjonowania rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 lipca 2002 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków stosowania tych kas przez podatników (Dz. U. Nr 108, poz. 948, z późn. zm.) dotyczące zasadności:

1) wydawania paragonów z danymi nabywcy dokumentujących świadczenie usług taksówkowych według cen negocjonowanych w jazdach poza terenem gminy (pismo znak SPS-023-536/06),

2) zastosowanych rozwiązań w specjalistycznych kasach taksówkowych niezezwalających na anulowanie paragonu (pismo znak STS-0230535/06),

3) zobowiązania podatników świadczących usługi taksówkowe do stosowania kas rejestrujących, wobec których decyzja administracyjna Ministra Finansów stwierdza spełnienie kryteriów technicznych (pismo znak SPS-023-537/06)

- uprzejmie informuję, co następuje:

Obowiązek ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących nałożony został art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.), a zatem jest obowiązkiem wynikającym wprost z ustawy. Obowiązek ten wynika obecnie z mocy art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) i dotyczy podatników dokonujących sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Decyzję taką podjął Parlament jeszcze w 1993 r., uchwalając ww. ustawę i określając w niej zasady opodatkowania podatkiem od towarów i usług, a w tym i zasady dokumentowania transakcji podlegających opodatkowaniu. Celem przyjętego rozwiązania było nie tylko zapewnienie służbom skarbowym dostępu do bardziej wiarygodnego źródła danych ewidencyjnych o obrotach podatników, lecz również zapewnienie konsumentom prawa do otrzymania dokumentu potwierdzającego dokonanie transakcji, w którym uwidoczniona będzie nie tylko specyfikacja nabytych towarów lub opis usługi i ich wartości, lecz który będzie zawierał dane o strukturze ceny z wyodrębnionymi naliczeniami podatku. Realizację tych praw umożliwia drukowany automatycznie przez kasę rejestrującą paragon kasowy.

Na podstawie delegacji zawartej w art. 111 ust. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. Minister Finansów został upoważniony nie tylko do określania kryteriów technicznyc...