Próbny rozruch urządzenia – ujęcie bilansowe i podatkowe

Próbne uruchomienie urządzenia wiąże się z kosztami, generować może również przychody. Czy poniesione koszty i osiągnięte przychody należy ująć w wartości początkowej środka trwałego, czy w kosztach i przychodach okresu? Jak rozliczyć rozruch dla celów bilansowych i podatkowych?

Ujęcie bilansowe

Zarówno w myśl ustawy o rachunkowości, jak i MSR nr 16 „Rzeczowe aktywa trwałe”, wartość początkową środków trwałych stanowi cena ich nabycia lub koszt wytworzenia (art.31 ust. 1 ustawy o rachunkowości, § 15 MSR). Definicję kosztu wytworzenia odnajdziemy w obu regulacjach (art. 28 ust. 3 ustawy o rachunkowości, §16 i §17 MSR). Według zaleceń standardu do kosztów wytworzenia zaliczyć należy koszty sprawdzenia, czy składnik aktywów działa poprawnie, pomniejszone o przychody netto ze sprzedaży wyrobów wytworzonych w trakcie doprowadzania składnika aktywów do pożądanego miejsca i stanu. Mowa tu o próbnej produkcji wytworzonej w trakcie testowania (§ 17f MSR).
Innymi słowy, gdy środek trwały znajduje się w budowie, a podczas testowania prawidłowości jego działania, została wytworzona produkcja, wówczas przychody osiągnięte z próbnego rozruchu oraz koszty poniesione w jego trakcie,  należy odnieść na środek trwały w budowie, a następnie ująć w wartości początkowej środka trwałego.

Ujęcie podatkowe

Z punktu widzenia podatkowego przychody powstałe w wyniku sprzedaży produktów wytworzonych podczas próbnego rozruchu stanowią przychody podatkowe na zasadach ogólnych (art. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych). Nie ma żadnych podstaw, aby przychody te wykluczyć z katalogu przychodów podatkowych. Natomiast koszty, które można jednoznacznie zidentyfikować i powiąza...