Sprawozdanie finansowe – Jak czytać informacje o środkach trwałych

Ze sprawozdań finansowych korzystają różni odbiorcy i prawdą jest, że dokument ten jest a przynajmniej być powinien wizytówką firmy. Zaprezentowane w sprawozdaniu finansowym dane i informacje stanowią kopalnię wiedzy na temat sytuacji ekonomiczno-finansowej danej jednostki.

Jedną z grup aktywów trwałych, do której zwykle przywiązujemy dużą wagę, analizując sprawozdanie finansowe, są rzeczowe aktywa trwałe. Jest to obszar, na który należy zwrócić baczniejszą uwagę, bowiem jest tu kilka obszarów podatnych na nieprawidłowości.

Środki trwałe w ustawie o rachunkowości

Zgodnie z art. 3 ust 1 pkt 15 ustawy z 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm) do środków trwałych zaliczamy rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Zalicza się do nich w szczególności:

• nieruchomości - w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
• maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy,
• ulepszenia w obcych środkach trwałych,
• inwentarz żywy.

I tu pojawia się kilka problemów związanych ze stosowaniem regulacji podatkowych nad regulacjami bilansowymi. Powodować to może zniekształcenie wartości tych aktywów.

Ustawy podatkowe a przepisy bilansowe

Po pierwsze, w świetle regulacji ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2011 r. nr 74, poz. 397 ze zm.) prawa spółdzielcze do lokalu mieszkalnego i użytkowego są wartościami niematerialnymi i prawnymi a bilansowo są to środki trwałe. Podobnie rzecz ma się z prawem wieczystego użytkowania gruntu. Księgowi, sporządzając sprawozdanie finansowe, prezentują je c...