Wartość towarów handlowych zafakturowanych i wydanych nieistniejącemu podmiotowi posługującemu się sfałszowanymi dokumentami jako KUP

Pytanie: W październiku 2005 r. sprzedałem materiały budowlane, wystawiając fakturę na podstawie przedstawionych przez kontrahenta dokumentów rejestrowych i wydając towar na podstawie przedstawionego potwierdzenia dokonania przelewu. Niestety pieniądze z tytułu sprzedaży towarów nie wpłynęły na moje konto. W toku dalszych ustaleń uzyskałem informację, iż firma kontrahenta od trzech lat nie istnieje, natomiast pieczęć banku widniejąca na potwierdzeniu przelewu jest fałszywa. Zawiadomiłem o sprawie policję, jednak prowadzone śledztwo nie doprowadziło do wykrycia sprawcy. Z powodu wyczerpania możliwości dalszego prowadzenia postępowania w tej sprawie prokuratura rejonowa orzekła o umorzeniu śledztwa. Czy mam prawo zaliczyć równowartość wcześniej zaewidencjonowanego przychodu do kosztów uzyskania przychodu?

Odpowiedź:

Zasady kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów określają art. 22 i 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Stosownie do art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów strat w środkach trwałych oraz wartościach niematerialnych i prawnych w części pokrytej sumą odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Przyjmuje się, dokonując wykładni a contrario przepisu art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy, iż straty w składnikach majątku obrotowego można pod pewnymi warunkami zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Przy czym przez straty w majątku obrotowym należy rozumieć jedynie straty w rzeczowych składnikach majątku obrotowego (np. straty w produktach gotowych i materiałach zaistniałe na skutek zdarzeń losowych np. pożaru, kradzież towarów).

Ponieważ należności nie są zaliczane do składników rzeczowego majątku obrotowego fakt, iż nie otrzymał Pan należnej zapłaty za wydany towar nie może być uznany za stratę w majątku obrotowym w rozumieniu powołanego art. 23 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. Ponadto ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje odrębny tryb zaliczania do kosztów uzyskania przychodów należności, które były uprzednio zaliczone do przychodów należnych.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 21 ustawy nie uważa się za koszt uzyskania przychodów odpisów aktualizujących, z tym że kosztem uzyskania przychodów są odpisy aktualizujące ...