Sejm przyjął ustawę o zasadach prowadzenia polityki rozwoju

6 grudnia 2006 r., na 29 posiedzeniu, Sejm RP, po rozpatrzeniu poprawek zgłoszonych przez Senat RP, uchwalił ustawę o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Podstawowym celem ustawy jest stworzenie ram prawnych, które usystematyzują sposób prowadzenia polityki rozwoju społeczno-gospodarczego.

Ustawa określa podmioty prowadzące politykę rozwoju, tryb współpracy między nimi, podstawowe instrumenty służące realizacji tej polityki oraz wskazuje źródła ich finansowania. Regulacja jest niezbędna m.in. do realizacji programów operacyjnych, które będą współfinansowane ze środków Unii Europejskiej w perspektywie finansowej 2007-2013. Stosowana będzie także do innych programów rozwojowych.

Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju zawiera m.in. definicję polityki rozwoju, wymienia obszary wsparcia, w jakich jest ona prowadzona, wskazuje organy ją prowadzące. Określa tryb przyjmowania strategii rozwoju kraju, strategii sektorowych, a także tryb ustanawiania i realizacji programów operacyjnych.

Ustawa o zasadach prowadzenia polityki rozwoju jest pierwszym kompleksowym rozwiązaniem, które dotyczy sposobu prowadzenia polityki rozwoju i odnosi się do wszystkich podmiotów realizujących tę politykę i wszystkich źródeł jej finansowania.

Przepisy zawarte w ustawie będą miały jedynie ograniczone zastosowanie do programów finansowanych z Europejskiego Funduszu Rolnego na Rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich oraz Europejskiego Funduszu Rybackiego, w zakresie, w jakim jest to niezbędne do zapewnienia koordynacji realizacji polityki rozwoju na poziomie strategicznym.

Polityka rozwoju
Polityka rozwoju zdefiniowana jest jako zespół wzajemnie powiązanych działań podejmowanych przez władze publiczne, w celu zapewnienia trwałego, zrównoważonego rozwoju kraju oraz spójności społeczno-gospodarczej i terytorialnej. Zgodnie z uchwaloną ustawą polityka rozwoju dotyczy zwłaszcza:

- ochrony środowiska i ochrony przyrody;
- ochrony zdrowia;
- promocji zatrudnienia, w tym przeciwdziałania bezrobociu i łagodzenia jego skutków;
- rozwoju kultury, kultury fizycznej, sportu i turystyki;
- rozwoju miast i obszarów wiejskich;
- tworzenia i modernizacji infrastruktury społecznej i technicznej;
- rozwoju nauki i zwiększenia innowacyjności gospodarki;
- rozwoju zasobów ludzkich;
- tworzenia nowych miejsc pracy;
- tworzenia i modernizacji infrastruktury społecznej i technicznej;
- wspierania i unowocześniania instytucji państwa;
- wspierania przedsiębiorczości;
- wspierania wzrostu gospodarczego;
- zwiększania konkurencyjności gospodarki.

Metody realizacji tej polityki zostaną określone w strategiach rozwoju, a uszczegółowione w programach operacyjnych. Strategiami rozwoju będą: strategia rozwoju kraju, strategie sektorowe, strategie rozwoju województw, strategie rozwoju lokalnego. Za realizację polityki rozwoju odpowiadać będą: w skali kraju – Rada Ministrów, w regionach – samorządy województw, na poziomie lokalnym – samorządy powiatowe i lokalne.

Strategia Rozwoju Kraju
Nadrzędną pozycję ustawa przypisuje Strategii Rozwoju Kraju, która określa podstawowe kierunki rozwoju Polski w okresie co najmniej 7 lat i przynajmniej raz na cztery lata będzie aktualizowana. Realizacji SRK i strategii sektorowych będą służyły krajowe programy operacyjne, a strategii województw – regionalne programy operacyjne. Zgodnie z uchwaloną ustawą o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, Strategia Rozwoju Kraju ma być przyjmowana w trybie ustawy, co jednak, zgodnie z art. 51 ustawy, nie będzie miało zastosowania do Strategii przyjętej prze Radę Ministrów w dniu 29 listopada br.

W przypadku, gdy cele rozwoju mogą być osiągnięte przez dwa lub więcej skoordynowane tematycznie programy operacyjne, możliwe jest tworzenie planów wykonawczych. Przewiduje się, że dla realizacji SRK może powstać kilka planów wykonawczych, dotyczących różnych przedziałów czasowych obowiązywania strategii bądź różnych źródeł finansowania jej realizacji. ...