Opodatkowanie kwoty pieniężnej nienależnie wypłaconej pracownikowi

Pytanie podatnika: Czy Wnioskodawca, jako zakład pracy, w stosunku do nienależnie wypłaconej (bez podstawy prawnej) pracownikowi kwoty pieniężnej, powinien na podstawie art. 31 ustawy PIT pobrać zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 13.10.2009 r. (data wpływu 21.10.2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty pieniężnej nienależnie wypłaconej pracownikowi – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.10.2009 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania kwoty pieniężnej nienależnie wypłaconej pracownikowi.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, Spółka Jawna zatrudnia 14 osób fizycznych na podstawie stosunku umowy o pracę. Jedna z tych osób fizycznych (zwana w dalszej części „Pracownikiem”) zgodnie z listą płac w miesiącu lutym 2009 r. miała naliczone wynagrodzenie do wypłaty w należnej wysokości. Wnioskodawca będący zakładem pracy, jako płatnik pobrał i przekazał na rachunek właściwego urzędu skarbowego i Oddziału ZUS zaliczkę na podatek dochody od osób fizycznych i składkę na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Kwota do wypłaty została ustalona przez Wnioskodawcę po dokonaniu uprzednich potrąceń z tytułu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych oraz składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne. Wnioskodawca omyłkowo przekazał na rachunek bankowy Pracownika kwotę większą od kwoty ustalonej zgodnie z listą płac za luty 2009 r. (większą o 32,13 zł). Wnioskodawca stwierdził wystąpienie pomyłki dopiero w lipcu b.r. Pracownik oświadczył na piśmie, iż kwota 32,13 złotych została uzyskana przez niego bez podstawy prawnej i wobec powyższego zobowiązał się do jej zwrotu na rzecz Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca, jako zakład pracy, w stosunku do nienależnie wypłaconej (bez podstawy prawnej) Pracownikowi kwoty pieniężnej, powinien na podstawie art. 31 ustawy PIT pobrać zaliczkę na poczet podatku dochodowego od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Z treści powyższego zapisu wynika m.in., iż zakłady pracy zobowiązane są do pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób zatrudnionych m.in. na podstawie umowy o pracę i uzyskujących z tego tytułu przychody. Obowiązek wynikający z art. 31 ustawy PIT obciąża zakład pracy, o ile wypłacane świadczenia mogą być uznane za przychód ze stosunku pracy.

Definicja przychodu ze stosunku pracy określona jest w art. 12 ustawy PIT. Zgodnie z jego treścią za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródła finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych. Zgodnie z treścią art. 12 ust. 4 ustawy PIT, za pracownika w rozumieniu ustawy uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy. Na podstawie powyższego zapisu przychód ze stosunku pracy obejmuje wszelkie świadczenia, które pracownik otrzymuje w związku z pozostawaniem w stosunku pracy, które to pokrywane są ze środków pracodawcy. Wysokość i rodzaj poszczególnych świadczeń przekazanych pracownikowi musi wynikać albo z treści umowy o pracę zawartej pomiędzy zakładem pracy a pracownikiem albo też bezpośrednio z treści postanowień ustawy.

Przychodem ze stosunku pracy są wszelkie świadczenia, które otrzymuje pracownik w związku z pozostawianiem w stosunku pracy, a mające źródło w łączącym podatnika z pracodawcą stosunku pracy. W przypadku, gdy Pracownik uzyska od zakładu pracy nienależne świadczenie (nie znajdujące właściwej podstawy prawnej zarówno w umowie o pracę jak i w ustawie) to takie świadczenie nie może być uznane za przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ustawy PIT. Cechą uznania danego świadczenia za przychód ze stosunku pracy jest konieczność istnienia związku pomiędzy wypłaconym świadczeniem na rzecz Pracownika a istniejącym stosunkiem pracy (np. umowa o pracę) zawartym pomiędzy Pracownikiem a zakładem pracy.

W zaistniałym stanie faktycznym, nie wystąpił ten związek pomiędzy uzys...