Moment potrącania wydatków uznanych za koszty podatkowe

Pytanie podatnika: dot. momentu uznania za koszt podatkowy, wydatków z tytułu m.in dzierżawy nieruchomości wykorzystywanej na potrzeby działalności gospodarczej.

DECYZJA

Na podstawie art.233 §1 pkt 1 i art. 239 w związku z art. 14b § 5 ustawy z dnia 29.08.1997 r. Ordynacja podatkowa ( Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po rozpatrzeniu zażalenia z dnia 20.11.2006 r. Sp. z o. o. „M” wniesionego na postanowienie Naczelnika Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu z dnia 15.11.2006 r. Nr 1473/716/WD/423/92/06/BC w sprawie udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie Podatnika w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych orzeka odmówić zmiany kwestionowanego postanowienia i uznania stanowiska Podatnika przedstawionego we wniosku z dnia 29.08.2006 r. za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Sp. z o. o. „M” pismem z dnia 29.08.2006 r. wystąpiła z wnioskiem o udzielenie odpowiedzi, w którym okresie rozliczeniowym należy uwzględnić:

- niezaksięgowane faktury dokumentujące wartość kosztów związanych z dzierżawą nieruchomości według specyfikacji przedstawionej przez Spółkę ,
- niezaksięgowane faktury korygujące wystawione w związku z orzeczeniem arbitra według specyfikacji przedstawionej przez Spółkę ,
- zapłacone odsetki zgodnie z zawartą ugodą.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w dniu 20.09.1996 r. Spółka - Dzierżawca zawarła z „I” – Wydzierżawiającym umowę dzierżawy nieruchomości położonej w Warszawie, przy ul. XXX, gdzie „M” prowadziła działalność gospodarczą. W związku z powstałym sporem dotyczącym czynszów, kosztów i wzajemnych rozliczeń wynikających z w/ w umowy strony w dniu 05.11.2002 r. zawarły ugodę , na mocy której zgodziły się , że spór rozstrzygnie niezależny Sędzia Arbiter.

W dniu 01.03.2004 r. Sędzia Arbiter wydał ostateczne orzeczenie w którym objęto wzajemne roszczenia stron wynikające z umowy za okres od 01.10.1999 r. do 30.11.2002 r.

Firma „I” wystawiła faktury korygujące, które doprowadziły wartość czynszów, podatku od nieruchomości oraz opłat za wieczyste użytkowanie do poziomu określonego w w/w orzeczeniu tj. do kwoty 107.451,05 zł. Firma „M” zajmowała w/ w nieruchomość jeszcze w okresie od 01.12.2002 r. do 31.01.2003 r.

W dniu 25.04.2005 r. została zawarta ugoda między Stronami, której przedmiotem była modyfikacja treści w/ w wyroku Sędziego Arbitra. Firma „M” zobowiązała się do spłaty kwoty 120.000,00 zł w 12 równych ratach . Spółka w 2005 r. spłaciła 80.000,00 zł, a w 2006 r. 40.000,00 zł.

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego zdaniem Spółki:

- niezaksięgowane faktury dokumentujące wartość czynszów w kwocie netto 138.948,60 zł powinny być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów 2002 roku poprzez korektę zeznania rocznego , niezaksięgowane faktury korygujące wystawione w latach 2003 i 2004 na łączną kwotę (76.421,72 zł + 18.299,97 zł)= 94.721,69 zł powinny pomniejszyć koszty uzyskania przychodów roku 2001 w kwocie 4.405,11 zł oraz 2002 r. w kwocie 90.316,58 zł poprzez korektę zeznania rocznego,
- niezaksięgowane faktury korygujące dotyczące wieczystego użytkowania gruntu wystawione w latach 2003 i 2004 na łączną kwotę (3.001,11 zł+ 12.217,59 zł) =15.218,70 zł powinny pomniejszać koszty uzyskania przychodów roku 2001 w kwocie 9.495,80 zł oraz 2002 roku w kwocie 5.722,90 zł poprzez korektę zeznania rocznego , jako że korygują wartość kosztów uzyskania przychodów zaksięgowanych w tych latach i dotyczą przychodów tych lat,
- niezaksięgowane faktury dokumentujące wartość podatku od nieruchomości w kwocie 8.451,40 zł powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów 2002 roku poprzez korektę zeznania rocznego .Niezaksięgowane faktury korygujące wystawione w 2004 r. na łączną kwotę 1.737,00 zł powinny pomniejszyć koszty uzyskania przychodów 2002 roku poprzez korektę zeznania rocznego,
- wartość odsetek ograniczonych do kwoty 12.548,95 zł (120.000,00 zł- 107.451,05 zł) w wyniku ugody powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie zapłaty tj. w 2006 roku – Spółka przyjęła , że najpierw zostały spłacone należności główne , a następnie odsetki,
- koszt energii elektrycznej oraz wartość czynszu za grudzień 2002 r. (737,39 zł + 13.894,86 zł) powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów 2002 roku poprzez korektę zeznania rocznego jako, że tego właśnie roku dotyczyły. Koszt telefonów , podatku od nieruchomości oraz wartość czynszu za styczeń 2003 r. (13.894,86 zł+199,99 zł+ 1.039,76 zł) powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów 2003 roku poprzez korektę zeznania rocznego.

Spółka dokonując potrąceń w/ w wydatków w określonych latach jako podstawę wskazała na przepis art. 15 ust. 4 ustawy podatkowej.

Naczelnik Trzeciego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Radomiu w postanowieniu z dnia 15.11.2006 r. Nr 1473/716/WD/423/92/06/BC stwierdził, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku dotyczące momentu uznania za koszty uzyskania przychodów odsetek zapłaconych w wyniku ugody jest prawidłowe. Natomiast w pozostałej części stwierdził, że stanowisko Podatnika jest nieprawidłowe.

Na wstępie swojego stanowiska Naczelnik wskazał na przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych tj. art. 15 ust.1 w związku z art. 16 ust. 1 oraz na zapis art. 15 ust. 4. W świetle przedstawionego stanu faktycznego Naczelnik w w/ w decyzji stwierdził co następuje:

Faktury, które dokumentują wartość czynszu za 2002 r., które nie znalazły odzwierciedlenia w księgach rachunkowych Spółki w tym okresie - brak zarachowania, nie mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w tym roku. Dopiero w momencie poniesienia kosztu - faktycznej zapłaty za czynsz należało obciążyć ...