Zastosowanie nowych przepisów w zakresie zasad ustalania różnic kursowych

Pytanie podatnika: 1) Czy prawidłowo stosuje Pan kurs kupna banku jako kurs faktycznie zastosowany? 2) Czy w rozliczeniu prowizji nie powinien Pan zastosować kursu kupna banku, z którego usług Pan korzysta, ustalonego na dzień wpływu dewiz na rachunek bankowy (czy opisane w stanie faktycznym kursy są właściwe wg art. 24c ust. 2 pkt 3, ust. 3 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?)?

3) Czy prawidłowo określa Pan datę poniesienia kosztów i stosuje poprawnie kursy NBP wg art. 22 ust. 1 i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?
4) Czy prawidłowo stosuje Pan przepisy art. 24c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do rozliczeń różnic kursowych od kosztów opłacanych z własnych środków dewizowych?
5) Czy prawidłowo ustalany jest kurs faktyczny w przypadku zakupu lub wymiany dewiz za własne środki w walucie obcej?
6) Czy właściwie ustalane są różnice kursowe w przypadku spłaty zaciągniętego kredytu?

POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19 lutego 2007 r. (wniesionego bezpośrednio do organu podatkowego w dniu 21 lutego 2007r.), uzupełnionego na wezwanie organu podatkowego pismem z dnia 2 marca 2007 r. (wniesionym bezpośrednio do organu podatkowego w dniu 5 marca 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (jednolity tekst Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Suwałkach postanawia uznać, iż zwrot prawny „faktycznie zastosowany kurs waluty”, to kurs, który należy zastosować w celu dokonania wyceny danej transakcji na określony dzień, aby stwierdzić, czy nie występują stany faktyczne, o których mowa w ust. 2 i 3 art. 24c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (np. kurs kupna lub sprzedaż banku, z którego usług korzysta podatnik, kurs kantorowy w przypadku nabycia lub sprzedaży walut w kantorze). Nie można więc go zawężać jedynie do takich stanów faktycznych, w których dochodzi do faktycznej zamiany waluty obcej na złote lub złotego na walutę obcą. Wobec tego w przypadku, gdy między dniem zarachowania przychodu wyrażonego w walucie obcej, a dniem faktycznego jego otrzymania wystąpią różne kursy walut, należy zastosować średni kurs ogłoszony przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu i kurs kupna waluty ogłoszony przez bank, z którego usług podatnik korzysta. W przypadku spłaty kredytu będzie to kurs sprzedaży z dnia wpływu kredytu na rachunek bankowy podatnika i kurs kupna z dnia jego spłaty. Natomiast w sytuacji, kiedy data wystawienia faktury (rachunku), dotyczącej poniesionych wydatków, pokrywa się z datą jej opłacenia, do wyliczenia różnicy kursowej, o której mowa w art. 24c ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, należy zastosować kurs kupna z dnia otrzymania przychodu i kurs średni Narodowego Banku Polskiego z dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia i opłacenia faktury (rachunku) albo innego dowodu.

Dla celów art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (określenia kosztów uzyskania przychodów, które należy ująć w księgach rachunkowych) należy przyjąć kurs średni Narodowego Banku Polskiego z dnia roboczego, poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) albo innego dowodu, który jest kursem bieżącym na ten dzień i obowiązuje w tym dniu. Fakt wykorzystania własnych środków wyrażonych w walutach obcych do zakupu na terytorium innego państwa waluty krajowej tego państwa, nie stanowi natomiast podstawy do rozpoznania różnic kursowych. Podobnie jest w przypadku, gdy w dniu wpływu na rachunek bankowy waluty obcej zostanie poniesiony wydatek w postaci pobrania przez bank wynagrodzenia od tej transakcji w formie prowizji bankowej wyrażonej w walucie obcej.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2007 r. wniósł Pan bezpośrednio do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Suwałkach wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, przedstawiając następujący stan faktyczny:

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie usług transportu międzynarodowego. Na potrzeby tej działalności prowadzi Pan księgi rachunkowe. Dochody z pozarolniczej działalności gospodarczej opodatkowuje Pan na zasadach określonych w art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast różnice kursowe ustalane są na podstawie art. 24c powołanej ustawy. Z analizy treści wniosku wynika, że ma Pan problemy z właściwym zastosowanie nowych przepisów w zakresie zasad ustalania różnic kursowych. Przebieg rozliczenia operacji gospodarczych i związane z tym problemy interpretacyjne przedstawiają się następująco:

1. Dnia 15 stycznia 2007 r. wykonał Pan usługę transportową i z tą datą została wystawiona faktura w walucie obcej kontrahentowi zagranicznemu na kwotę 2.000 EURO. Do przeliczenia waluty obcej na złote zastosował Pan kurs średni ogłoszony przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu tj. z dnia 12 stycznia 2007 r. Dnia 6 lutego 2007 r. na poczet zapłaty powyższej faktury do banku, z którego usług Pan korzysta wpłynęła kwota 2.000 EURO, jednakże zaksięgowana przez bank jedynie w kwocie 1.996,04 EURO (2.000 EURO pomniejszono o prowizję bankową w kwocie 3,96 EURO). Do przeliczenia otrzymanego przychodu w kwocie 2.000 EURO zastosował Pan kurs kupna EURO z dnia 6 lutego 2007 r., stosowanego w banku, z którego usług Pan korzysta.

W takim stanie faktycznym zwraca się Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo stosuje Pan kurs kupna banku jako kurs faktycznie zastosowany?

Sformułował Pan też własne stanowisko w sprawie stwierdzając, że do ustalenia różnicy kursowej należy przyjąć średni kurs NBP w celu ustalenia przychodu należnego, a do przychodu otrzymanego kurs kupna banku, z którego usług Pan korzysta.

2. Koszty prowizji bankowej potrąconej od wpłaconych dewiz przelicza Pan na złote wg kursu sprzedaży banku, z którego usług Pan korzysta, ogłoszonych na dzień, w którym następuje potrącenie. Na koniec miesiąca ustala Pan ponadto różnice kursowe od własnych środków między kursem wpływu i kursem wypływu (w tym potrącenia przez Bank) z konta, tak że zawsze wszystkie koszty w dewizach sprowadzane są do poziomu kursu wpływu dewiz na konto (kursu kupna banku, z którego usług Pan korzysta).Przy rozliczeniach prowizji, odsetek i kredytów w dewizach ze swoim bankiem nie stosuje Pan średniego kursu NBP, tylko faktyczne kursy ogłoszone przez Bank, z którego usług Pan korzysta tj. kursy sprzedaży.

W takim stanie faktycznym zwraca się Pan z zapytaniem:

Czy w rozliczeniu prowizji nie powinien Pan zastosować kursu kupna banku, z którego usług Pan korzysta, ustalonego na dzień wpływu dewiz na rachunek bankowy (czy opisane w stanie faktycznym kursy są właściwe wg art. 24c ust. 2 pkt 3, ust. 3 i ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?)?

Sformułował Pan też własne stanowisko w tej sprawie stwierdzając, że w tym przypadku nie może Pan stosować kursu kupna z dnia wpływu waluty obcej, od której została potrącona prowizja, gdyż zgodnie z art. 24c ust. 8 ustawy o podatku dochodowym musi Pan zachować kolejność wyceny i przepływu środków w walucie obcej, a stosuje Pan metodę lifo tj. pierwsze weszło pierwsze wyszło.

3. Dnia 8 lutego 2007 r. wybiera Pan z konta 1.000 EURO do kasy na wypłaty zaliczek kierowcom na pokrycie wydatków związanych z zakupem paliwa, opłatami drogowymi i granicznymi. W dniu 12 lutego 2007 r. kierowca otrzymuje zaliczkę w kwocie 600 EURO, z której to rozlicza się w dniu 19 lutego 2007 r., przedkładając rachunki na kwotę 460 EURO, a resztę zaliczki zwraca do kasy. Wszystkie poniesione przez kierowcę koszty podróży służbowej księguje Pan z dniem rozliczenia kierowcy tj. 19 lutego br. (dniem faktycznego otrzymania dokumentów bez względu na to, jaka data widnieje na przedkładanym dowodzie - art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Koszty poniesione w walucie obcej przelicza Pan wg kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień rozliczenia tj. z dnia 16 lutego br.

W takim stanie faktycznym zwraca się Pan z zapytaniem:

Czy prawidłowo określa Pan datę poniesienia kosztów i stosuje poprawnie kursy NBP wg. art. 22 ust. 1 i 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Sformułował Pan też własne stanowisko w tej sprawie stwierdzając, że w myśl art. 22 ust. 5d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za dzień poniesienia kosztów uzyskania przychodów uznaje się dzień, w którym ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku) albo dzień, w którym ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury. Przepis ten rozumie Pan tak, że dzień poniesienia to dzień zaksięgowania, a dzień zaksięgowania to dzień otrzymania dokumentu. Zdaniem Pana nie można zaksięgować dokumentu przed jego otrzymaniem. Z kolei z art. 22 ust. 1 Pana zdaniem wynika, że koszty poniesione w walutach obcych należy przeliczyć na złote wg kursu średniego ogłoszonego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu. Wobec powyższego wszystkie dowody w walutach obcych przekazane przez kierowcę po powrocie z trasy w dniu rozliczenia powinny być przeliczone na złote według kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego datę rozliczenia kierowcy, a nie daty widniejącej na poszczególnych dokumentach jako daty ich wystawienia.

4. W dniu rozliczenia kosztów wyjazdu i zaliczki ustala Pan różnice kursowe między zastosowanym w rozliczeniu kursem średnim NBP a kursem faktycznym od kosztów poniesionych w walucie obcej tj. od 460 EURO. Jako kurs faktyczny stosuje Pan kurs kupna swojego banku z dnia wpływu dewiz na konto bankowe, z tytułu wpłaty należności, potocznie określając kurs nabycia walut. Do ustalenia różnic kursowych w powyższej sytuacji stosuje Pan przepisy art. 24c ust. 2 pkt 2 i 3 oraz ust. 3 pkt 2 i 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W takim stanie faktyc...