Ubezpieczenie obowiązkowe doradców podatkowych i biur rachunkowych – podobieństwa i różnice

Wykonywanie działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług doradztwa podatkowego oraz działalności usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych rodzi obowiązek ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej z tytułu wykonywania tych działalności. Szczegółowy zakres tego ubezpieczenia określają dwa rozporządzenia Ministra Finansów: Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 grudnia 2003 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów wykonujących doradztwo podatkowe oraz Rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 13 kwietnia 2005 r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów uprawnionych do wykonywania działalności usługowej w zakresie prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Rozporządzenia te w zasadzie określają podobne warunki ubezpieczenia OC dla obydwu tych działalności usługowych. Zarówno zakres obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, jak i moment powstania tego obowiązku jest w obydwu rozporządzeniach taki sam. Generalnie różnią się one jedynie minimalną sumą gwarancyjną, która jest uzależniona od rodzaju działalności, oraz ewentualnie obowiązkiem wykupienia obydwu obowiązkowych ubezpieczeń OC w przypadku, gdy profile działalności nakładają się w szerszym zakresie, niż dopuszczają to przepisy, szczególnie zapisy Ustawy z 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym.

Po zmianach w Ustawie z dnia 5 lipca 1996 r. o doradztwie podatkowym i Ustawie z 29 września 1994 r o rachunkowości, które weszły w życie 1 lutego 2005 r., zmianie uległy kompetencje podmiotów uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Podmioty te oprócz uprawnienia do prowadzenia ksiąg rachunkowych uzyskały prawo do wykonywania czynności doradztwa podatkowego polegających na prowadzeniu w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów ksiąg podatkowych i innych ewidencji do celów podatkowych oraz udzielania im pomocy w tym zakresie oraz do sporządzania w imieniu i na rzecz podatników, płatników i inkasentów zeznań i deklaracji podatkowych lub udzielania im pomocy w tym zakresie. Tak więc uprawnienia podmiotów uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych zostały znacznie rozszerzone, gdyż wcześniej mogły jedynie wykonywać czynności w imieniu i na rzecz podatnika, polegające wyłącznie na prowadzeniu ksiąg rachunkowych bądź innych ksiąg i ewidencji dla celów podatkowych oraz sporządzać deklaracje na podstawie danych wynikających z tych ksiąg. Pragnę zaznaczyć w tym miejscu, że sformułowanie „księgi podatkowe”, znajdujące się w znowelizowanym art.. 2 ust. 1 Ustawy o doradztwie podatkowym, zgodnie z art. 3 pkt 4 Ordynacji podatkowej, oznacza księgi rachunkowe, podatkową księgę przychodów i rozchodów, ewidencje oraz rejestry, do których prowadzenia dla celów podatkowych podmioty są zobowiązane.

Zmiany te miały ogromne znaczenie dla ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotów uprawnionych do usługowego prowadzenia ksiąg rachunkowych. Zgodnie ze zmienionym art. 80a Ustawy o rachunkowości podmioty świadczące usługi w zakresie prow...