Zasady obliczania terminów w prawie podatkowym

Jedną z bardzo ważnych czynności w stosowaniu prawa podatkowego jest prawidłowe liczenie terminów. Terminy w prawie podatkowym dzielą się na materialne i procesowe. Upływ bądź niezachowanie tych pierwszych powoduje wygaśnięcie praw lub obowiązków o charakterze materialno-prawnym, natomiast upływ terminów procesowych powoduje bezskuteczność czynności procesowej złożonej po terminie.

Termin materialny określa się w literaturze przedmiotu jako okres, w którym może nastąpić ukształtowanie praw i obowiązków jednostki w zakresie zobowiązań podatkowych. Terminem materialnym będzie np. termin złożenia deklaracji podatkowej, termin zapłaty podatku, bądź termin przedawnienia zobowiązania podatkowego. Terminem procesowym będzie natomiast okres do dokonania określonej czynności procesowej przez organ podatkowy, stronę postępowania podatkowego lub innych uczestników takiego postępowania. Terminem procesowym będzie np. termin do wniesienia odwołania, termin załatwienia sprawy przez organ podatkowy, termin uzupełnienia braków formalnych pisma.

Obliczanie terminów

Artykuł 12 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t.j. z 2005 nr 8, poz. 60 z późn. zm.), określa sposób liczenia terminów, które można podzielić na: terminy określone w dniach, tygodniach, miesiącach oraz latach.

Terminy określone w dniach

Przepis art. 12 § 1 cytowanej wyżej ustawy stanowi, iż jeżeli początkiem terminu określonego w dniach jest pewne zdarzenie, przy obliczaniu tego terminu nie uwzględnia się dnia, w którym zdarzenie nastąpiło. Upływ ostatniego z wyznaczonej liczby dni uważa się za koniec terminu. Par. 5 tegoż artykułu stanowi, iż jeżeli ostatni dzień terminu przypada na sobotę lub dzień ustawowo wolny od pracy, za ostatni dzień terminu uważa się następny dzień po dniu lub dniach wolnych od pracy. Osoby fizyczne są zobowiązane składać właściwemu organowi podatkowemu informacje w sprawie podatku od nieruch...