Internaty a podatek od nieruchomości

W niniejszym artykule zostanie przedstawiona problematyka opodatkowania podatkiem od nieruchomości budynków internatów, czyli obiektów zbiorowego zamieszkiwania, do których zalicza się także m. in. areszty śledcze, koszary, domy wypoczynkowe, domy dziecka, domy rencistów. Wątpliwości interpretacyjne dotyczą kwestii prawidłowego zakwalifikowania tychże budynków do kategorii, czy to mieszkalnych, czy pozostałych.

Zgodnie z zapisami ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (t.j. Dz.U. z 2010 r., nr 95, poz. 613 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budynki lub ich części. Zgodnie ze słownikową definicją „mieszkać” oznacza „zajmować jakiś lokal, jakieś pomieszczenie jako główne miejsce przebywania, pobytu; mieć mieszkanie, zamieszkiwać; przebywać gdzieś stale lub czasowo”. Natomiast zgodnie z art. 25 Kodeksu cywilnego miejscem zamieszkania osoby fizycznej jest miejscowość, w której osoba ta przebywa z zamiarem stałego pobytu. Zgodnie ze słownikową definicją internat to zakład, w którym mieszka i otrzymuje całkowite wyżywienie młodzież ucząca się poza miejscem zamieszkania. Budynkiem mieszkalnym zgodnie z definicją Słownika Języka Polskiego PWN jest budowla naziemna, jedno- lub wielokondygnacyjna, ograniczona ścianami i dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu.

Budynki o charakterze mieszkalnym

Zgodnie z powyższym oznacza to, że istotną cechą budynku, która pozwala na zakwalifikowanie go jako mieszkalnego, jest cel jego posiadania – zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. W dotychczasowym orzecznictwie przeważał pogląd, iż to kryterium należy uznać za podstawowe w zaliczeniu określonej budowli do kategorii budynków mieszkalnych (zob. uchwała NSA z 30 sierpnia 1999 r. - sygn. akt FPK I/99 oraz z 22 kwietnia 2002 r. – sygn. akt FPK 17/01, a także z 1 lipca 2002 r. – sygn. akt FPK 3/02). Pogląd ten, zawarty w powyższych uchwałach, został odrzucony w uchwale siedmiu sędziów NSA z 27 kwietnia 2009 r. (sygn. akt II FPS 1/09). Sąd stwierdził, iż budynki koszarowe lub ich części położone na terenach zamkniętych, przeznaczone na zakwaterowanie żołnierzy nie mogą być uznane za budynki mieszkalne lub ich części w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt. 2 lit. a ustawy z 12 stycznia 1991 r. – o podatkach i opłatach lokalnych. W uzasadnieniu uchwały sąd podkreśla, iż o tym, do jakiej katego...