Opodatkowanie garaży w budynkach mieszkalnych

Problem opodatkowania garaży w budynkach mieszkalnych był przedmiotem licznych komentarzy oraz sporów interpretacyjnych. Z treści przepisów ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. - o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r., nr 95, poz. 613, z późn. zm.) wynika, iż opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają m.in. budynki lub ich części. Ustawodawca zróżnicował wysokość stawek podatku od nieruchomości, wprowadzając m.in. stawki dla budynków mieszkalnych lub ich części oraz dla tzw. budynków pozostałych. W tym przypadku spór toczył się (i jak się okazuje nadal toczy) o to jaką stawkę zastosować do budynków lub ich części „garażowych”. Czy ma to być stawka od budynków mieszkalnych czy też pozostałych.

Definicja budynku mieszkalnego

Dokonując analizy problemu należy wyjść od definicji „budynku mieszkalnego”. Zgodnie ze słownikowym znaczeniem, budynek mieszkalny to budowla naziemna, jedno- lub wielokondygnacyjna, ograniczona ścianami i dachem, mająca pomieszczenia mieszkalne lub o innym przeznaczeniu (Słownik Języka Polskiego PWN pod red. S. Dubisza, Warszawa 2003, t. 1), co oznacza, iż podstawową cechą budynku, pozwalającą zakwalifikować go do kategorii mieszkalnych, jest cel jego posiadania tzn. zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzeniem tego stanu rzeczy są liczne orzeczenia sądów administracyjnych. Dla przykładu należy wskazać dwie uchwały NSA z 22 kwietnia 2002 r. (sygn. akt FPK 17/01) i 1 lipca 2002 r. (sygn. akt FPK 3/02), w których sąd stwierdził, że o zaliczeniu budynku do kategorii budynków mieszkalnych, w rozumieniu art. 5 ust. 1 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, decyduje kryterium zaspokajania podstawowych potrzeb mieszkaniowych właściciela i osób mu bliskich. Natomiast termin „mieszkać” rozumiany jest jako zajmowanie jakiegoś pomieszczenia i traktowanie go jako główne miejsce pobytu, przebywanie gdzieś stale albo czasowo, zamieszkiwanie.

Częścią budynku jest jego wyodrębniony fragment

Analizując powyższe zagadnienie należy także zdefiniować pojęcie „części” budynku, gdyż ustawa o podatkach i opłatach lokalnych definiuje tylko pojęcie budynku. „Część” jest to „wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość; dział; kawałek, odcinek, ułamek” (Słownik Języka Polskiego, M. Szymczak [red.], Warszawa 1978, t. 1, s. 338). Dlatego też należy stwierdzić, iż częścią budynku będzie jego wyodrębniony fragment. Wyodrębnienie to będzie miało charakter fizyczny, a także może mieć również charakter prawny.

Wyodrębnienie lokali jako forma podziału nieruchomości

Z prawnym wydzieleniem będziemy mieli do czynienia najczęściej na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2000 r. nr 80, poz. 903, z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 i 4 cytowanej wyżej ustawy samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocnicz...