Licytacja organizowana przez urząd skarbowy

Ogólnie, potrzeba licytacji publicznych określonych przedmiotów rodzi się w toku postępowania egzekucyjnego, po zajęciu rzeczy ruchomych lub nieruchomości. Na podstawie przepisów Ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. 05.229.1954) organem egzekucyjnym jest urząd skarbowy (art. 19). W praktyce działem egzekucyjnym urzędu skarbowego kieruje komornik skarbowy. Z kolei poborcy skarbowi wykonują czynności egzekucyjne u zobowiązanych na podstawie przydzielonych im do załatwienia tytułów wykonawczych, w egzekucjach o charakterze pieniężnym i najczęściej są podmiotami prowadzącymi licytację. Urząd skarbowy w przypadku licytacji publicznej jest z jednej strony jej organizatorem, odpowiedzialnym za prawidłowość oszacowania rzeczy licytowanych i przebiegu licytacji, ale z drugiej strony także podmiotem wydającym postanowienia, na mocy których konstytuuje się prawo własności (np. postanowienie o przyznaniu nieruchomości, o czym niżej).

Licytację publiczną organizuje się także w toku egzekucji sądowej, na podstawie przepisów Kodeksu postępowania cywilnego (art.867–879 oraz art. 952-1013) i w tym wypadku jednak licytację prowadzi komornik sądowy. Zasady prowadzenia licytacji publicznych, określone w przepisach k.p.c. i Ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w zasadzie nie różnią się od siebie.

Licytacja rzeczy ruchomych

Sprzedaż rzeczy ruchomych poprzedza ich zajęcie, którego zasady regulują przepisy Ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (art. 97 - 103). Sprzedaż zajętych ruchomości może być dokonana na różne sposoby:

- w drodze licytacji publicznej;
- podmiotom prowadzącym działalność handlową (po cenie oszacowania);
- w drodze przekazania do sprzedaży podmiotom prowadzącym sprzedaż komisową tego rodzaju ruchomości;
- w drodze przetargu ofert, albo
- z wolnej ręki.

Sprzedaż zajętych rzeczy nie może nastąpić wcześniej niż siódmego dnia od daty zajęcia, chyba, że zajęto ruchomości, które ulegają łatwo zepsuciu albo sprawowanie nad nimi dozoru lub ich przechowywanie powodowałoby koszty niewspółmierne do ich wartości, bądź jest to inwentarz żywy, czy też chodzi o zobowiązania (na których pokrycie organ egzekucyjny przyjął od zobowiązanego rolnika przelew jego należności za przyszłe dostawy towarowe, a dostawy te z winy zobowiązanego w terminie nie zostały wykonane). W tych trzech wymienionych wypadkach sprzedaż następuje bezpośrednio po zajęciu.

Licytacja publiczna odbywa się w terminie i miejscu wyznaczonym przez organ egzekucyjny podanym do wiadomości w obwieszczeniu, a jeżeli szacunkowa wartość sprzedawanej ruchomości przekracza kwotę 4.500 zł w ogłoszeniu prasowym (art. 105a). Podanie informacji o miejscu, czasie, przedmiotach licytacji spełnia warunek podstawowy tego rodzaju sprzedaży tj. jej publiczny charakter i otwiera możliwość przystąpienia do licytacji każdemu zainteresowanemu.

Licytacja odbywa się ustnie, rozpoczyna od wywołania ceny (przy pierwszej licytacji cena wywoławcza to 3/4 ceny oszacowanej, przy drugiej 1/2), na którą uczestnicy reagują składaniem ustnych ofert. Wygrywa osoba, która po trzykrotnym wezwaniu do składania ofert, nie została przebita wyższą stawką. Licytację prowadzi poborca podatkowy (i co istotne ani on, ani członkowie jego najbliższej rodziny, pracownicy danego urzędu skarbowego i ich rodziny, ani zobowiązany (a więc osoba przeciwko której prowadzone było postępowanie egzekucyjne), nie mogą uczestniczyć w licytacji, art. 107 § 4). Jeżeli w licytacji nie weźmie udziału choćby dwóch uczestników, albo żaden z nich nie zaoferuje nawet ceny wywołania, licytację uznaje ...