Informacje podatkowe udzielane przez osoby i jednostki organizacyjne prowadzące działalność gospodarczą

Przez pojęcie informacji podatkowej należy rozumieć informację o zdarzeniach podatkowych stanowiących podstawę do ustalenia, a nawet ujawnienia źródeł opodatkowania oraz ustalenia albo określenia wysokości zobowiązania podatkowego1.

Obowiązek składania organom podatkowym informacji podatkowych, stosownie do art. 82 ustawy – Ordynacja podatkowa², może mieć swoje źródło w:

- pisemnym żądaniu organu podatkowego albo
- przepisach ustawowych.

Obowiązek składania informacji podatkowych może zostać nałożony na wszystkie osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, z wyjątkiem osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Podmioty zobowiązane do składania informacji podatkowych nie muszą być podatnikami w zakresie podatków, których składane informacje dotyczą.³

Informacje składane na żądanie organu podatkowego

Stosownie do art. 82 § 1 pkt 1 o.p., organy podatkowe mogą zobowiązać podmioty, o których mowa powyżej, do sporządzania i przekazywania informacji podatkowych o zdarzeniach mogących mieć wpływ na powstanie obowiązku podatkowego lub wysokość zobowiązania podatkowego osób lub jednostek, z którymi podmiot ten pozostaje w stosunkach cywilnoprawnych albo określonych przepisami prawa pracy.

Dotyczy to przede wszystkim wszelkich zdarzeń związanych z powstaniem, zmianą lub ustaniem stosunku prawnego o charakterze cywilnoprawnym albo z zakresu prawa pracy, które, przynajmniej potencjalnie, mogą być związane z powstawaniem obowiązku podatkowego lub wymiarem podatku.

Organ podatkowy żądając udzielenia informacji podatkowej winien, stosownie do § 5 art. 82 o.p. określić zakres żądanych informacji oraz termin ich przekazania – nie musi jednak wskazywać żadnych okoliczności żądania tych informacji. Oznacza to, że podmiot, do którego organ podatkowy wystąpił z żądaniem udzielenia informacji nie jest uprawniony do badania zasadności tego żądania – jednakże organ podatkowy winien, w miarę możliwości, ograniczyć zakres żądanych danych do niezbędnego minimum.⁴

Minister Finansów w § 2 Rozporządzenia w sprawie informacji podatkowych⁵ ograniczył zakres przedmiotowy żądania oraz termin w jakim organ podatkowy może żądać udzielenia informacji podatkowych.

Organ podatkowy może żądać informacji za okresy wskazane w żądaniu od:

a) osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dotyczących jedynie umów cywilnoprawnych lub z zakresu prawa pracy zawartych w danym roku podatkowym z tym samym podmiotem, których łączna wartość należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 10 000 euro;
b) osób fizycznych prowadzących działalność gospodarczą i obowiązanych do prowadzenia ksiąg podatkowych dotyczących jedynie umów cywilnoprawnych lub z zakresu prawa pracy:

- których jednostkowa wartość należności albo zobowiązania wynikającego z danej umowy przekroczyła równowartość 3 000 euro;
- zawartych w danym roku podatkowym z tym samym podmiotem, których łączna suma należności albo zobowiązań przekroczyła równowartość 10 000 euro.

Zgodnie z ust. 2 § 2 rozporządzenia, termin na przekazanie powyższych informacji wynosi 30 dni, licząc od dnia doręczenia żądania. Pamiętać należy, że w informacji podatkowej, stosownie do § 4 rozporządzenia, należy uwzględniać wartość wynikającą z:

- umów sporządzonych w formie pisemnej oraz
- wystawionych lub otrzymanych faktur bądź rachunków potwierdzających zawarcie umowy.

Informacji podatkowych sporządzonych na żądanie organu podatkowego udziela się na urzędowym formularzu ORD-TK. Z powyższego wynika, że organom podatkowym do swobodnego uznania pozostawiono określenie okresu za jaki winna zostać złożona informacja.

Informacje składane z mocy przepisów ustawy

Osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zobowiązane do udzielania informacji podatkowych bez wezwania organu podatkowego o:

a) zawarciu umowy z nierezydentem w rozumieniu prawa dewizowego,
b) wynagrodzeniach wypłaconych przez nierezydentów nierezydentom,
c) wewnątrzwspólnotowych dostawach lub nabyciach towarów (tzw. „informacje podsumowujące”),
...