W poszukiwaniu czasu

Czas jest dość abstrakcyjnym pojęciem. Jednocześnie w działalności gospodarczej ma całkiem twarde, namacalne atrybuty. Najczęściej jest go za mało, co oczywiście jest odczuciem subiektywnym, bo przecież wszyscy czasu mamy tyle samo. Doba ma osiemdziesiąt sześć tysięcy czterysta sekund, które dzielimy według własnego uznania, bądź możliwości. Czasu nie da się pomnożyć jak mądrze zainwestowanych pieniędzy. Jedyne co możemy zrobić, to godząc się z upływem czasu robić wszystko, by jak najefektywniej wykorzystywać każdą upływającą sekundę. Ba, ale jak? Dlaczego niektórym udaje się wykonać wszystko w zaplanowanym terminie i mieć jeszcze czas na przyjemności a inni spalają się w stresie, zawalają terminy, niedosypiają i jeszcze bardziej zawalają terminy przysypani niezałatwionymi sprawami?

Są oczywiście ludzie utalentowani, którym czas sprzyja. Mówi się o nich, że są „poukładani”, „zorganizowani”, „pracowici” itd. Patrzymy na nich z zazdrością i złością na samych siebie. Bo przecież tyle razy obiecywałem sobie, że w końcu się wezmę za porządek w skrzynce mailowej, garażu, zalegle papiery, plan inwestycji, sprawozdanie …( tu możemy wpisać dziesiątki innych wyzwań). Z niewiadomych powodów uznajemy, że my jesteśmy gorsi, bo nam to nie wychodzi.

Jedną z przyczyn naszego zagubienia w czasie są złodzieje czasu. Złodzieje czasu istnieją naprawdę. Jest ich sporo. Facebook, obserwowane aukcje na Allegro, ploteczki w palarni (chociaż te akurat mogą mieć znakomity wpływ na kreatywność), rozmowy telefoniczne, przeciągające się narady, chęć dopilnowania każdego zadania osobiście, bo przecież ten nowy sobie nie poradzi. Każdy z nas ma swoich złodziei. A oni jak to profesjonaliści, udają naszych przyjaciół i bezczelnie wykorzystują naszą naiwność. Czasem złodziej czasu będzie z pozoru sprzymierzeńcem. Będzie kazał nam się zajmować dziesiątkiem różnych rzeczy, niby istotnych...