Zwolnienie dyscyplinarne – podstawowe zasady

Dyscyplinarne zwolnienie pracownika możliwe jest w przypadku zaistnienia pewnych sytuacji wskazanych w przepisach Kodeksu pracy. Rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z winy pracownika nie może nastąpić po upływie 1 miesiąca od uzyskania przez pracodawcę wiadomości o okoliczności uzasadniającej rozwiązanie umowy.

Zwolnienie bez wypowiedzenia z winy pracownika (zwolnienie dyscyplinarne) możliwe jest w razie zaistnienia sytuacji wskazanych w art. 52 k. p. Są to:

• ciężkie naruszenie przez pracownika podstawowych obowiązków pracowniczych,
• popełnienie przez pracownika w czasie trwania umowy o pracę przestępstwa, które uniemożliwia dalsze zatrudnianie go na zajmowanym stanowisku; przestępstwo to musi być jednak oczywiste lub zostać stwierdzone prawomocnym wyrokiem,
• zawiniona przez pracownika utrata uprawnień koniecznych do wykonywania pracy na zajmowanym stanowisku.

Ciężkie naruszenie obowiązków

Zwróćmy uwagę na wyrok Sądu Najwyższego z 2 czerwca 1997 r., I PKN 193/97 (OSNP 1998/9/269), który wskazuje na istotę zwolnienia dyscyplinarnego, odnosząc się do najtrudniejszej do scharakteryzowania przesłanki – ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Zgodnie z nim, rozwiązanie umowy o pracę w trybie art. 52 k. p. jako nadzwyczajny sposób rozwiązania stosunku pracy powinno być stosowane przez pracodawcę wyjątkowo i z ostrożnością. Musi być uzasadnione szczególnymi okolicznościami, które w zakresie winy pracownika polegają na jego złej woli lub rażącym niedbalstwie, a nie na błędnym przekonaniu o działaniu w interesie pracodawcy.

Katalog obowiązków

Przepisy prawa pracy nie zawierają katalogu obowiązków pracowniczych, które można uznać za podstawowe. Takim obowiązkiem jest niewątpliwie przestrzeganie przepisów i zasad bhp, który został wskazany jako podstawowy obowiązek w art. 2...