Zgodne z prawem, z logiką jednak już nieco mniej

Pracownik pracownikowi nie jest równy. Dla jednego szkolenie kupione przez pracodawcę będzie zwolnione zpodatku, dla drugiego taka nauka będzie przychodem, odktórego trzeba zapłacić PIT. Wszystko przez niekonsekwentne przepisy.

W ten sposób najkrócej można skomentować kwestię opodatkowania świadczeń nieodpłatnych z tytułu szkoleń zawodowych sfinansowanych pracownikom przez pracodawców. Zwróćmy uwagę, że w myśl art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT) wolna od podatku dochodowego jest wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas zwolnienia z całości lub części dnia pracy oraz za czas urlopu szkoleniowego. Zasada jak najbardziej słuszna. Pracownik, którego pracodawca wysyła na szkolenie w celu podniesienia kwalifikacji, nie płaci z tego tytułu podatku. Mimo że nabyta wiedza „pozostanie w jego głowie”, korzyści z przeszkolonego pracownika odczuje przede wszystkim pracodawca.

Problem pojawia się jednak w przypadku pracowników tymczasowych. Zgodnie z przepisami ustawy o PIT wskazana powyżej zasada zwolnienia nie ma do nich zastosowania. Jak czytamy bowiem w art. 21 ust. 1a ustawy o PIT, do przychodów pracowników tymczasowych, w rozumieniu odrębnych przepisów, otrzymanych od pracodawcy użytkownika ma zastosowanie ust. 1 pkt 11-11b, 13 i 16. Z...