Składki ZUS: Ekwiwalent pieniężny za pranie odzieży roboczej

W podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe nie uwzględnia się ekwiwalentów pieniężnych za pranie odzieży roboczej przy założeniu, że są one wypłacane zgodnie z przepisami Kodeksu pracy, tj. w wysokości odzwierciedlającej koszty faktycznie poniesione przez pracownika. Bezpośrednim skutkiem ustalenia stałej kwoty wskazanego świadczenia jest jego nieekwiwalentność w stosunku do faktycznych kosztów prania odzieży roboczej poniesionych przez różnych pracowników - wyjaśnił ZUS.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie
Lublin, dnia 11 kwietnia 2013 r.
Znak: WPI/200000/451/381/2013

DECYZJA Nr 381/2013

Na podstawie art. 10 ust. 1 i ust. 5 ustawy z dnia 02 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 z późn. zm.) w związku z art. 83d ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 205, poz. 1585 z późn. zm.) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie uznaje za nieprawidłowe stanowisko zawarte we wniosku złożonym w dniu 19.03.2013 r. przez ... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w sprawie nieuwzględnienia w podstawie wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne zryczałtowanej kwoty ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży roboczej.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2013 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Lublinie wpłynął wniosek przedsiębiorcy ... spółka z ograniczoną odpowiedzialnością o wydanie pisemnej interpretacji w trybie art. 10 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej co do zakresu stosowania przepisu § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz.U. z 1998 r. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.).

Wnioskodawca poinformował, iż jest przedsiębiorstwem produkcyjnym. Na wielu stanowiskach pracy istnieje obowiązek używania ubrań roboczych, dostarczanych przez pracodawcę na mocy przepisu art. 237⁷ § 1 Kodeksu pracy. Zgodnie z przepisem art. 237⁸ Kodeksu pracy w spółce ustalone są stanowiska pracy, dla których przyporządkowane są określone rodzaje odzieży roboczej. Obecnie w spółce funkcjonuje nieefektywny system prania odzieży roboczej w pomieszczeniach spółki. Jednakże postępujące zużycie pralki oraz uciążliwości związane z tą formą realizacji obowiązków pracodawcy powodują konieczność zmiany systemu prania odzieży roboczej. Wnioskodawca zebrał oferty pralni znajdujących się najbliżej siedziby spółki na pranie odzieży roboczej. Zważywszy jednak na okoliczność, że zbieranie odzieży roboczej od wszystkich pracowników, jej transport do pralni i z powrotem a następnie wydawanie upranej odzieży roboczej, a także indywidualne znakowanie tej odzieży wiązałoby się z dodatkowymi kosztami, przedsiębiorca planuje wypłacać zryczałtowany ekwiwalent za pranie odzieży pracownikom.

W zamiarze spółki ekwiwalent byłby równy dla wszystkich pracowników otrzymujących odzież roboczą i byłby niższy o 5% od najniższej oferty za pranie odzieży roboczej, otrzymanej przez spółkę od lokalnych pralni. Ekwiwalent byłby wypłacany raz w miesiącu po potwierdzeniu przez przełożonego pracownika, że odzież robocza została w danym miesiącu faktycznie wyprana. Jeżeli odzież nie zostałaby w ciągu miesiąca wyprana pracownik nie otrzymywałby ekwiwalentu.

W odniesieniu do przedstawionego zdarzenia przyszłego przedsiębiorca powziął wątpliwość w kwestii czy ekwiwalent za pranie odzieży roboczej, wypłacany pracownikom w wypadku faktycznego uprania odzieży roboczej w równej wysokości, odpowiadającej 95% kwoty najniższej oferty za pranie odzieży roboczej (uzyskanej od lokalnych pralni) nie stanowi podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe, zgodnie z przepisem § 2 pkt 6 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że skoro wyspecjalizowany przedsiębiorca zajmujący się usługami pralniczymi (tj. zakupujący hurtowe ilości środków pralniczych, co przekłada się na ich niższą niż przeciętną cenę) oferuje pewną cenę za upranie zestawu odzieży roboczej, to pracownik nie ma możliwości uprania tej odzieży taniej. Musi bowiem również użyć środków chemicznych do prania, zużyć energię elektryczną. Przedsiębiorcy zajmujący się usługami pralniczymi z założenia winni wypracować zysk, dlatego spółka zdecydowała się na zastosowanie 5% współczynnika korygującego.

Przedsiębiorca wskazał, ze zgodnie z definicją słownikową ekwiwalent oznacza rzecz zastępującą inną rzecz o równej wartości, odpowiednik, równoważnik (Współczesny słownik języka polskiego, Dunaj. B., Warszawa 2007). Zatem wypłacenie pracownikowi w razie uprania przez niego odzieży roboczej 95% kwoty za pranie żądanej przez najtańszą lokalną pralnię stanowi odpowiednik rzeczywistych kosztów, który należy ponieść za pranie.

Jednocześnie spółka zaznacza, że system ekwiwalentu za pranie wypłacanego pracownikom w równej, ryczałtowej wysokości powszechnie funkcjonuje w Polsce. Wnioskodawca przykładowo wskazuje Zarządzenie Prezesa KRUS z dnia 31 grudnia 2004 r. w sprawie zasad przydzielania pracownikom KRUS środków ochrony indywidualnej, odzieży i obuwia roboczego oraz środków higieny osobistej (Dz.Urz. PKRUS z 10.05.2005 r.), Zgodnie z treścią § 3 ust. 1 tego zarządzenia za pranie odzieży roboczej otrzymanej od pracodawcy przysługuje ekwiwalent w zryczałtowanej wysokości 1,2% minim...