Podatki 2018: Jednorazowa amortyzacja – legalna metoda optymalizacji podatkowej

Część podatników zgodnie zzapisem wustawie opodatku dochodowym, zarówno odosób fizycznych, jak iprawnych, ma możliwość skorzystania wokreślonych sytuacjach zamortyzacji jednorazowej dla środków trwałych, których wartość jest wyższa niż 10 000zł wramach pomocy deminimis. Tego typu rozwiązanie może być bardzo korzystne dla podatników oraz jest narzędziem dooptymalizacji podatkowej, ponieważ umożliwia jednorazowe zaliczenie całego naliczonego odpisu środka trwałego wciężar kosztów podatkowych bez konieczności potwierdzenia organu skarbowego.

Podmioty, które mogą skorzystać z amortyzacji jednorazowej w 2018 r.

Zgodnie z art. 16k ust. 7 i 12 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r., poz. 2343, z późn. zm., dalej: ustawa o CIT) oraz odpowiednio art. 22k ust. 7 i 12, a także art. 5a pkt 20 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz.U. z 2018 r., poz. 200, z późn. zm., dalej: ustawa o PIT), do skorzystania z jednorazowej amortyzacji uprawnieni są podatnicy, którzy w roku podatkowym, w którym rozpoczęli działalność, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grup 3–8 Klasyfikacji Środków Trwałych, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Przeliczenia na złote tej kwoty dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym wystąpiły zdarzenia, o których mowa w tych przepisach, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Definicja małego podatnika zawarta jest w art. 4a pkt 10 ustawy o CIT (odpowiednio art. 5a pkt 20 ustawy o PIT), w myśl którego za małego podatnika uważa się podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Z powyższego wynika, że w roku 2018 za małego podatnika uważa się przedsiębiorcę, który osiągnął przychód ze sprzedaży, z uwzględnieniem VAT za 2017 r., w przeliczeniu na walutę polską nie większy niż 5 176 000 zł.

Podmioty, którym nie przysługuje prawo do skorzystania z pomocy de minimis

W myśl art. 16k ust....