Podatek od przychodów z budynków - szykuje się kolejna batalia z fiskusem

Czy usługa hotelowa to usługa najmu? Do takiego pytania sprowadzają się wątpliwości właścicieli obiektów hotelarskich zwracających uwagę, że stanowisko fiskusa, zgodnie z którym mają oni płacić podatek od przychodów z budynków stanowi interpretację rozszerzającą obowiązujących przepisów. Fiskus twierdzi, że usługa hotelowa to usługa mieszana, w której najem przeważa. Hotelarze są zupełnie innego zdania. Należy przypuszczać, że już wkrótce będziemy mogli zapoznać się z nowymi orzeczeniami w tej sprawie, a dzisiaj interpretacja, w której fiskus wykłada swoje racje.

Zdarzenie przyszłe

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą wpisaną do ewidencji działalności gospodarczej. Przedmiotem tej działalności są w przeważającej mierze usługi związane z zakwaterowaniem oraz usługi gastronomiczne. Wnioskodawca reprezentuje wyłącznie polski kapitał, jest podatnikiem podatków dochodowych, podatku VAT oraz wszystkich innych danin na terenie Polski. Posiada również polską rezydencję podatkową.

Zgodnie z PKD przeważającym przedmiotem działalności Wnioskodawcy są hotele i podobne obiekty zakwaterowania - kod 55.10.Z. Wnioskodawca prowadzi swoją działalność między innymi poprzez dwa hotele położone w dwóch różnych miejscowościach w tym samym województwie, przy czym każdy z hoteli ma swoją własną unikatową nazwę i niezależnie od drugiego oferuje usługi hotelowe na rzecz klientów.

W przedmiotowych obiektach świadczone są m.in. usługi noclegowe oraz krótkotrwałego zakwaterowania - symbol 55 PKWiU poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług oraz kompleksowe usługi w zakresie obsługi szkoleń i konferencji obejmujące: noclegi, wyżywienie, udostępnienie sal konferencyjnych, sprzętu multimedialnego.

Ustawą z dnia 27 października 2017 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2017 r., poz. 2175) wprowadzony został z dniem 1 stycznia 2018 roku podatek od przychodów z budynków, tzw. podatek minimalny od budynków.

W uzasadnieniu do projektu ustawy Minister Finansów wskazał, że:

„wprowadzenie proponowanego rozwiązania podyktowane jest tym, iż w wielu przypadkach podatnicy nie wykazują dochodów do opodatkowania lub wykazują dochody w kwocie nieadekwatnej do skali i rodzaju prowadzonej działalności. Oznaczać to może wykorzystywanie przez podatnika działań optymalizacyjnych. Z punktu widzenia budżetu państwa sytuacja taka jest nieakceptowalna i wiąże się z podjęciem działań mających na celu zminimalizowanie takich możliwości”. Z uwagi na wszczęcie przez Komisję Europejską postępowania w zakresie czy wprowadzone przepisy nie stanowią niedozwolonej pomocy publicznej, wprowadzono zmiany w ustawie ustawą z dnia 15 czerwca 2018 roku o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. z 2018 r., poz. 1291).

Zgodnie z obowiązującą od dnia 1 stycznia 2019 roku treścią art. 30g ust. 1 pkt 3) ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2019 r., poz. 1387, t.j.) (dalej: ustawa o PIT) podatkowi dochodowemu od przychodu ze środka trwałego podlega budynek, który został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze.

Usługi organizacji konferencji oferowane przez Wnioskodawcę obejmują noclegi, wyżywienie, udostępnienie sal konferencyjnych czy sprzętu multimedialnego. Jest to więc pojęcie szersze niż usługi hotelarskie, które zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 8) Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku o usługach hotelarskich oraz usługach pilotów wycieczek i przewodników turystycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 238, t.j.) definiowane są jako krótkotrwałe, ogólnie dostępne wynajmowanie domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych, a także miejsc na ustawienie namiotów lub przyczep samochodowych oraz świadczenie, w obrębie obiektu, usług z tym związanych.

Zgodnie z literalnym brzmieniem ww. przepisu ustawy o podatku PIT, podatek dochodowy od przychodu ze środka trwałego dotyczy budynku, który został oddany w całości albo w części do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy o podobnym charakterze. Interpretowanie usług organizacji konferencji jako umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych do umów najmu jest nieuprawnionym rozszerzeniem zakresu przedmiotowego tego przepisu.

Pytanie Wnioskodawcy

Czy budynki hotelowe stanowiące własność Wnioskodawcy i położone w Polsce, w których są świadczone oprócz usług noclegowych i krótkotrwałego zakwaterowania dla osób fizycznych oraz podmiotów gospodarczych także kompleksowe usługi w zakresie obsługi szkoleń i konferencji (obejmujące noclegi, wyżywienie, udostępnienie sal konferencyjnych, sprzętu multimedialnego), tzw. usługi konferencyjne będą podlegały podatkowi z tytułu przychodu z budynków, o którym mowa w art. 30g ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT?

Stanowisko i uzasadnienie Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi hotelarskie przez niego świadczone nie podlegają zakresowi przedmiotowemu art. 30g ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT. Tym samym Wnioskodawca nie jest obowiązany do jego uiszczania.

W ocenie Wnioskodawcy, świadczenie usług noclegowych, usług krótkotrwałego zakwaterowania (symbol PKWiU 55) oraz kompleksowych usług w zakresie obsługi szkoleń i konferencji nie jest tożsame z oddaniem w całości albo w części budynku do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy o podobnym charakterze, gdzie tego typu usługi mieszczą się w ugrupowaniu 68.2 PKWiU z 2018 r., a w konsekwencji świadczenie ww. usług nie powoduje powstania obowiązku podatkowego w zakresie podatku od przychodów z budynków, o którym mowa w art. 30g ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT. Podatkowi od przychodów z budynków zdaniem Wnioskodawcy powinny podlegać tytko te obiekty, w których powierzchnie są oddawane w najem, dzierżawę lub umowę o podobnym charakterze, a więc czynności mieszczące się w ugrupowaniu 68.2 PKWiU, gdzie celem najmu, dzierżawy jest udostępnienie pomieszczeń do swobodnego dysponowania najemcy, dzierżawcy np. w celu prowadzenia działalności gospodarczej czy też trwałego zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych. W przypadku usług świadczonych przez Wnioskodawcę w opisanym przez niego stanie faktycznym takiego celu nie sposób uznać za spełniony.

W tym kontekście warto przytoczyć stanowisko przedstawione w piśmie Konfederacji Lewiatan oraz Izby Gospodarczej Hotelarstwa Polskiego z dnia 30 września 2019 roku, znak: KL/330/172/PP/2019 skierowanym do Podsekretarza Stanu Ministerstwa Finansów, w którym wskazano, że nie można gościa hotelowego stawiać na równi z najemcą - usługa noclegowa to nie dzierżawa powierzchni, a opłata za nocleg to nie czynsz. Wskazano nadto, że „przyjęcie rozszerzającej interpretacji przepisów prawa podatkowego, niezgodnej z brzmieniem oraz celem ustawy podatkowej, jest niedopuszczalne, i stanowi naruszenie zasad demokratycznego państwa prawa wyrażonej w art. 2 Konstytucji RP. Przedmiot opodatkowania zostaje określony w interpretacji Ministra Finansów, a nie wynika z ustawy, gdyż usługa hotelowa związana z pokojem hotelowym nie stanowi środka trwałego będącego budynkiem”. Wprawdzie co do zasady odniesiono się tu stricte do usług hotelarskich, jednakże należy przyjąć, że organizacja konferencji tym bardziej nie może być przyrównana do umów najmu, dzierżawy lub innych podobnych do umów najmu. Przeciwne stanowisko byłoby całkowicie nieuzasadnione.

Umowa najmu oznacza, że wynajmujący oddaje najemcy rzecz do używania na czas oznaczony lub nieoznaczony a najemca płaci wynajmującemu ustalony czynsz. W przypadku budynków czynsz jest opłatą za używanie konkretnej powierzchni. Zauważyć należy, że gość hotelowy nie jest najemcą i nie korzysta wyłącznie z powierzchni pokoju, płaci również za obsługę rezerwacji, obsługę pobytu przez pracowników recepcji, sprzątanie pokoju, obsługę portiera, wyżywienia. Klient hotelu korzysta również w ramach opłaty za nocleg z lobby baru, parkingu, basenu, siłowni, itp. Kupując pakiet usług, korzysta z noclegu, zabiegów kosmetycznych, posiłków, transportu, parkingu. Nie można zatem stwierdzić, że wynajmuje on budynek lub jego część.

Podkreślić w tym należy także, że zgodnie z kodeksem cywilnym najemca ponosi koszty drobnych napraw, do których należą w szczególności: drobne naprawy podłóg, drzwi i okien, malowanie ścian, podłóg oraz wewnętrznej strony drzwi wejściowych, jak równie drobne naprawy instalacji i urządzeń technicznych, zapewniających korzystanie ze światła, ogrzewania lokalu, dopływu i odpływu wody. Co oczywiste, gość hotelu nie ponosi takich kosztów. Z kolei do umów podobnych do umów najmu lub dzierżawy, należą zgodnie ze stanowiskiem doktryny prawa umowy użyczenia lub leasingu.

Podkreślić także wymaga, że właściciel hotelu nie użycza posiłków lub obsługi recepcyjnej, ani nie „leasinguje” basenu czy sauny. Ponadto korzystanie z przestrzeni hotelu, w szczególności z sal konferencyjnych nie stanowi oddania tego hotelu do swobodnego używania przez klienta. Używanie hotelu jest dozwolone wyłączenie zgodnie z obowiązującym regulaminem i na zasadach określonych przez hotel.

Zatem, przenosząc to na grunt omawianego przepisu art. 30g ust. 1 pkt 3) ustawy o PIT należy przyjąć, że gdyby celem ustawodawcy było obciążenie także budynków wykorzystywanych w działalności hotel...