Oświadczenie osoby trzeciej jako dowód w postępowaniu podatkowym

Z uzasadnienia: Oświadczenie złożone przez osobę trzecią nie może być przez organ kwestionowane, gdyż nie stanowi ono dowodu, a jedynie substytut dowodu, który może być wskazówką do przeprowadzenie dowodu w określonej prawem formie. Dowodem w konkretnej sprawie mogą być zatem zeznania tych osób w charakterze świadków złożone przed organem podatkowym w określonym trybie. Organ może nie dać wiary zeznaniom świadków, ale nie może dezawuować tych zeznań bez przesłuchania świadka. Nie może także z góry zakładać, że przesłuchanie świadka będzie bezcelowe ze względu na jego niewiarygodność.

SENTENCJA

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Ryszard Maliszewski, Sędziowie sędzia WSA Zofia Skrzynecka, sędzia WSA Renata Kantecka (sprawozdawca), Protokolant specjalista Paweł Guziur, po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 16 października 2014 r. sprawy ze skarg E. J. na postanowienia Dyrektora Izby Skarbowej z dnia "[...]" nr "[...]", "[...]" w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania:

I. uchyla zaskarżone postanowienia,
II. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącej kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia "[...]" Naczelnik Urzędu Skarbowego w B. określił E. J. (dalej jako "strona", "skarżąca") zobowiązanie podatkowe w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2011 r.. Przesyłka zawierająca ww. decyzję była awizowana w dniu 23 grudnia 2013 r. Z zawiadomienia o pozostawieniu pisma w urzędzie pocztowym wynika, że umieszczono je w oddawczej skrzynce pocztowej adresata. Z pierwszej strony koperty wynika, że przesyłka była awizowana powtórnie 31 grudnia 2013 r., a następnie zwrócona z uwagi na niepodjęcie w terminie w dniu 8 stycznia 2014 r. W konsekwencji powyższego organ uznał decyzję za doręczoną, w trybie art. 150 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst. jedn.: Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), w dniu 7 stycznia 2014 r.

Odwołanie od powyższej decyzji zostało sporządzone i przekazane do urzędu pocztowego w dniu 26 lutego 2014 r. Następnie w dniu 28 lutego 2014 r. pełnomocnik skarżącej wraz z drugim egzemplarzem odwołania przesłał wniosek o przywrócenie terminu do jego wniesienia.

We wniosku pełnomocnik wskazał, że w wyniku nieprawidłowego wykonywania przez Pocztę Polską S.A. swoich obowiązków, decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia 16 grudnia 2013 r., nie została skutecznie doręczona skarżącej w trybie art. 150 Ordynacji podatkowej. Ze zwrotnego potwierdzenia odbioru nie wynikało, aby w niniejszej sprawie podjęto zgodnie z prawem (art. 148 i art. 149 Ordynacji podatkowej) próby doręczenia spornej przesyłki. Podniósł, że strona nie otrzymała zawiadomienia (awiza) informującego o pozostawieniu pisma przez okres 14 dni w placówce pocztowej. Na potwierdzenie powyższego, do wniosku załączył oświadczenie sąsiadki skarżącej - A. E., z którego wynikało, że w styczniu 2014 r. umieszczono w jej skrzynce pocztowej awizo skierowane do skarżącej. Uwzględniając powyższe okoliczności, pełnomocnik wskazał, że skuteczne doręczenie decyzji nastąpiło w dniu 24 lutego 2014 r., w którym pełnomocnik wykonał zdjęcia zaskarżonej decyzji. Pełnomocnik zaznaczył, że wniosek o przywrócenie terminu do złożenia odwołania składa jedynie z ostrożności procesowej z uwagi na brzmienie art. 163 § 3 Ordynacji podatkowej, gdyby Dyrektor Izby Skarbowej w toku postępowania uznał, że decyzja Naczelnika Urzędu Skarbowego weszła do obrotu prawnego w drodze doręczenia zastępczego.

Zaskarżonym postanowieniem z dnia "[...]" Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 162 i 163 Ordynacji podatkowej, odmówił stronie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego w B. z dnia "[...]".

W konsekwencji powyższego, drugim z zaskarżonych postanowień z dnia "[...]’ Dyrektor Izby Skarbowej, działając na podstawie art. 228 §1 pkt 2 i § 2 Ordynacji podatkowej, stwierdził uchybienie terminowi do wniesienia odwołania. Organ wskazał, że zaskarżona decyzja doręczona została stronie w dniu 7 stycznia 2014 r., w trybie art.150 Ordynacji podatkowej. Tym samym 14-dniowy termin do wniesienia odwołania upływał w dniu 21 stycznia 2014 r., a odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego wniesienia złożone zostało dopiero w dniu 26 lutego 2014 r.

Dyrektor Izby Skarbowej odnosząc się do zarzutów pełnomocnika wskazał, że na treść art. 150 § 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej i stwierdził, że z adnotacji na zwrotnym potwierdzeniu odbioru wynika, że z powodu braku możliwości doręczenia, poprawnie zaadresowanej, przesyłki w trybie art. 148 § 1 lub art. 149 Ordynacji podatkowej, przesyłka była dwukrotnie awizowana: w dniu 23 grudnia 2013 r. i w dniu 31 grudnia 2013 r., a następnie zwrócona z uwagi na niepodjęcie w terminie.

Z uzyskanych wyjaśnień Poczty Polskiej w zakresie doręczenia spornej przesyłki poleconej wynikało, że pracownik poczty podjął próbę doręczenia powyższej przesyłki poleconej. W związku jednak z nieobecnością adresata pod wskazanym adresem, umieszono w skrzynce pocztowej dwukrotnie (tj. w dniach 23 grudnia i 31 grudnia 2013 r.) zawiadomienie o możliwości odbioru pisma w placówce pocztowej.

Za niewiarygodną organ podatkowy uznał argumentację pełnomocnika w zakresie nieprawidłowości zaistniałych przy doręczeniu spornej decyzji. Odnosząc się przy tym do oświadczenia sąsiadki skarżącej organ zaznaczył, że dotyczy ono tylko jednego z zawiadomień, pozostawionych przez Pocztę Polską. Ponadto organ zwrócił uwagę, że sąsiadka nie znała wcześniej skarżącej, a w związku z tym, niewiarygodne jest, aby po upływie 2 miesięcy, pamiętała dane osoby wpisane na zawiadomieniu poczty, przypadkowo wrzuconym do jej skrzynki. Organ zaznaczył także, że sąsiadka mogła wrzucić zawiadomienie bezpośrednio do skrzynki osoby, do której było adresowane, a nie tylko pozostawić na skrzynce.

W postanowieniu o odmowie przywrócenia terminu do wniesienia odwołania organ przedstawił treść art. 162 Ordynacji podatkowej, w którym zawarto przesłanki przywrócenia terminu. Powołując się na orzeczenia sądów administracyjnych wskazał, że przywrócenie to może mieć miejsce wtedy, gdy uchybienie terminu nastąpiło wskutek przeszkody, której strona nie mogła usunąć, nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku. Przywrócenie uchybionego terminu uzasadniają wyłącznie takie obiektywne, występujące bez woli strony, okoliczności i zdarzenia, które mimo dołożenia odpowiedniej staranności w prowadzeniu własnych spraw udaremniły dokonanie czynności we właściwym czasie.

W związku z powyższym, organ nie uwzględnił argume...