Obowiązki płatnika: Ubezpieczenie pracownika w delegacji zagranicznej

Pytanie podatnika: Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup polisy ubezpieczeniowej dla pracowników odbywających zagraniczną podróż służbową, tj.: ubezpieczenia kosztów leczenia nagłych zachorowań lub nieszczęśliwych wypadków za granicą; ubezpieczenia assistance za granicą; pomocy medycznej, pomocy prawnej, pomocy w podróży; ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków za granicą; ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym, będą stanowić przychód tych osób ze stosunku pracy?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) w zw. z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r., poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu 22 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z wykupieniem pracownikom ubezpieczenia na czas odbywanej przez nich zagranicznej podróży służbowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków Wnioskodawcy jako płatnika w związku z wykupieniem pracownikom ubezpieczenia na czas odbywanej przez nich zagranicznej podróży służbowej.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa (dalej „Spółka”, „Wnioskodawca”) prowadzi działalność gospodarczą w branży informatycznej, zajmując się przede wszystkim rozwojem produktów dotyczących działalności marketingowej i reklamowej w Internecie (np. tworzy narzędzia do śledzenia ruchu internetowego oraz doboru odpowiedniej reklamy kontekstowej).

Spółka jest - jako tzw. „zakład pracy” - płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych w rozumieniu art. 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązanym do obliczania i pobierania w ciągu roku zaliczek na podatek dochodowy od osób przez nią zatrudnionych.

W związku z rozwojem Spółki oraz coraz bardziej częstymi wyjazdami zagranicznymi jej pracowników planowane jest wykupienie ubezpieczenia dla pracowników podróżujących służbowo poza granice Polski. Pracownicy Spółki podróżują lub mogą w przyszłości podróżować - z uwagi na szeroki zasięg produktów Wnioskodawcy oraz specyfikę branży informatycznej - praktycznie do wszystkich krajów świata.

Wnioskodawca skontaktował się w tej sprawie z potencjalnymi ubezpieczycielami i ramowe oferty dla firm w tym zakresie przedstawiają się następująco:

Na dzień zawierania umowy ubezpieczenia Spółka nie będzie znała dokładnie ilości dni i osób, które zostaną objęte ubezpieczeniem w danym roku (okresie rozliczeniowym, wynoszącym co do zasady rok). Tego rodzaju umowa ubezpieczenia ma charakter otwarty. Dlatego też, zawierając umowę, Wnioskodawca będzie deklarował szacunkową ilość tzw. „osobodni” (prawdopodobna, przybliżona ilość dni w ciągu roku, w których pracownicy będą przebywać w podróży służbowej), na które ma zamiar wykupić polisę.

Z uwagi na wyższe ryzyko oraz koszty leczenia w Stanach Zjednoczonych (USA) pracownicy zostaną podzieleni na dwie grupy: grupę pierwszą podróżującą do USA oraz grupę drugą podróżującą głównie do krajów europejskich. W każdej z tych grup oddzielnie Spółka będzie deklarować zarówno przybliżoną liczbę osób, które w danym okresie rozliczeniowym mają wyjechać za granicę, jak również szacunkową liczbę ww. „osobodni”. Polisa ubezpieczeniowa będzie zawierać również łączną liczbę wszystkich osób ubezpieczonych oraz łączną liczbę zadeklarowanych „osobodni”.

Wnioskodawca będzie sporządzał miesięczne raporty osób wyjeżdżających za granicę wraz z liczbą osobodni oraz krajem docelowym podróży służbowej. Po ukończonym okresie ubezpieczenia dokonane zostanie rozliczenie faktycznie wykorzystanej liczby „osobodni” i nastąpi wówczas dopłata (jeśli w okresie ubezpieczeniowym pracownicy pozostaną w podróży służbowej dłużej, niż przewidziano podając szacunkową ilość „osobodni”) lub zwrot nadpłaconej składki (jeśli pracownicy w tym okresie będą krócej przebywać w podróży służbowej, niż to pierwotnie oszacowano).

Planowane ubezpieczenie będzie dawać pracownikom ochronę na okres trwania podróży służbowej (pracownik nie może korzystać z ubezpieczenia w celach pozasłużbowych) w zakresie:

1. ubezpieczenia kosztów leczenia nagłych zachorowań lub nieszczęśliwych wypadków za granicą (ubezpieczający oświadczy, że celem podróży nie jest zaplanowane leczenie lub diagnostyka);
2. ubezpieczenia assistance za granicą: pomocy medycznej, pomocy prawnej, pomocy w podróży;
3. ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków za granicą (NNW) - obejmować będzie tylko i wyłącznie świadczenia z tytułu śmierci lub trwałego uszczerbku na zdrowiu;
4. ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym (OC).

Planowana polisa ma na celu zabezpieczenie nieprzewidzianych co do wysokości wydatków związanych z bezpośrednimi i pośrednimi skutkami chorób i wypadków przy pracy, którym ulegnie pracownik, a które to wydatki musiałyby zostać obowiązkowo zwrócone, bądź wypłacone przez Spółkę. Wnioskodawca chce zabezpieczyć się w ten sposób również od kosztów związanych z ewentualnymi roszczeniami pracowników (bądź ich rodzin) w przypadku śmierci, nieszczęśliwego wypadku, nagłej choroby oraz innych zdarzeń, które potencjalnie mogą mieć miejsce w trakcie podróży służbowej poza granicami kraju.

Prawo do korzystania z tego typu świadczeń zostało już uregulowane w „Regulaminie Benefitów”, stanowiącym wewnętrzną regulację dotyczącą korzyści pracowniczych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki na zakup polisy ubezpieczeniowej dla pracowników odbywających zagraniczną podróż służbową w zakresie opisanym w zdarzeniu przyszłym, tj.:

1. ubezpieczenia kosztów leczenia nagłych zachorowań lub nieszczęśliwych wypadków za granicą;
2. ubezpieczenia assistance za granicą; pomocy medycznej, pomocy prawnej, pomocy w podróży;
3. ubezpieczenia następstw nieszczęśliwych wypadków za granicą;
4. ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej w życiu prywatnym

- będą stanowić przychód tych osób ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w związku z art. 11 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) i czy spowoduje to, że na Spółce będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w tym zakresie?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup polisy ubezpieczeniowej w ww. zakresie dla pracowników odbywających zagraniczną podróż służbową nie będą skutkować powstaniem po stronie pracowników przychodu ze stosunku pracy w rozumieniu art. 12 ust. 1 i 3 w związku z art. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a na Spółce nie będzie ciążył obowiązek obliczenia i poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w tym zakresie.

W ocenie Wnioskodawcy szereg przesłanek, które pozwalałyby uznać ww. świadczenia za przychód pracowników ze stosunku pracy (z tytułu nieodpłatnych świadczeń na podstawie art. 11 ust. 2a pkt 2 w związku z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie zostanie w opisanym zdarzeniu przyszłym spełnionych, a mianowicie:

• Wyjazd służbowy za granicę nie jest dobrowolny, lecz jest obowiązkiem tych osób, które zostają oddelegowane przez pracodawcę (z drugiej strony nie mają oni obowiązku wykupienia polisy na wyjazd zagraniczny samodzielnie, lecz również nie mają wpływu na sam fakt, iż pracodawca, zabezpieczając przede wszystkim swoje interesy, takie polisy wykupi - będzie to świadczenie niejako przymusowe, zapisane w „Regulaminie Benefitów”).
• Wnioskodawca planuje wykupić dla pracowników wyjeżdżających w zagraniczne podróże służbowe polisy ubezpieczeniowe przede wszystkim we własnym interesie. W sytuacji, gdyby pracownik doznał w czasie podróży zagranicznej jakiegokolwiek wypadku (nagła choroba, wypadek i inne zdarzenia, które uzasadniałyby leczenie zagranicą), to nawet pomimo braku ubezpieczenia posiadałby uzasadnione roszczenie do pracodawcy o zwrot kosztów leczenia, ewentualnie również innych uzasadnionych wydatków.
• W takiej sytuacji nie sposób jest stwierdzić, iż ubezpieczeni pracownicy otrzymują korzyść majątkową w postaci uniknięcia (zaoszczędzenia) wydatku, który i tak musieliby ponieść z własnych środków. Nawet gdyby taka polisa nie została wykupiona, to pracownik miałby podstawy dochodzenia swoich roszczeń majątkowych od pracodawcy w podobnej wysokości, jak świadczenie z tytułu ubezpieczenia, albo nawet wyższej, np. na drodze sądowej.
• Odmienna interpretacja cyt. przepisów mogłaby być dyskryminująca dla pracowników dodatkowo ubezpieczonych (dla nieubezpieczonych byłby to nieopodatkowany zwrot wydatków, a dla ubezpieczonych przychód ze stosunku pracy w kwocie zapłaconej tytułem polisy, niezależnie od tego, czy skorzystaliby faktycznie z ubezpieczenia czy też nie).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje oparcie w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz w orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - przychodami (…) są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca sprecyzował w dalszych ustępach art. 11 ww. ustawy - jak należy obliczać wartość pieniężną świadczeń w naturze oraz wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosownie do art. 11 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Zgodnie natomiast z art. 11 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

1. jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia - według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
2. jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione - według cen zakupu;
3. jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku - według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
4. w pozostałych przypadkach - na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunk...