Obowiązek zgłaszania miejsc świadczenia usług

Pytanie podatnika: Czy w świetle ustawy o zasadach ewidencjonowania i identyfikacji podatników i płatników, Wnioskodawca ma obowiązek dokonywania zgłoszenia aktualizacyjnego każdego miejsca, choćby na krótki okres, w którym jest wykonywana działalność, za każdym razem, gdy zmianie ulegnie dotychczasowy stan faktyczny?

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2014 r. (data wpływu 1 grudnia 2014 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłaszania aktualizacyjnego miejsc świadczenia usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2014 r. został złożony wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie braku obowiązku zgłaszania aktualizacyjnego miejsc świadczenia usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność na podstawie wpisu do centralnej ewidencji i informacji o działalności gospodarczej nr ew. 3616/1999. Głównym przedmiotem działalności firmy jest pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna. Firma podpisuje umowy z galeriami na wynajem powierzchni pod urządzenia rozrywkowe (bujaki dla dzieci) lub place zabaw na czas określony lub nieokreślony.

W zgłoszeniu aktualizacyjnym NIP-2 dodatkowe miejsca wykonywania działalności wykazuje tylko te miejsca, w których są zatrudnione osoby na placach zabaw. Umowy podpisane tylko na wynajem powierzchni pod bujaki - automaty wrzutowe na monety samoobsługowe, gdzie nie są zatrudnione osoby, nie są wykazane w NIP-2 jako dodatkowe miejsce wykonywania działalności. Podpisanych umów na wynajem powierzchni pod automaty wrzutowe jest 259. Wszystkie te lokalizacje ujęte są w „książce” przychodów i rozchodów.

Z racji rodzaju prowadzonej działalności - automaty wrzutowe dla dzieci - Wnioskodawca często wynajmuje powierzchnie pod ustawienie automatu na krótkie okresy, miesięczne, tygodniowe, weekendowe lub na jeden dzień. Takie krótkie terminy wynikają z racji wystawiania automatów w okresie letnim lub podczas imprez plenerowych organizowanych przez inne podmioty. Częste wypowiedzenia lokalizacji w sklepach lub galeriach handlowych wynikają z powodu braku opłacalności lub zbyt wysokiego czynszu za dzierżawioną powierzchnię.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w świetle ustawy o zasadach ewidencjonowania i identyfikacji podatników i płatników, Wnioskodawca ma obowiązek dokonywania zgłoszenia aktualizacyjnego każdego miejsca, choćby na krótki okres, w którym jest wykonywana działalność, za każdym razem, gdy zmianie ulegnie dotychczasowy stan faktyczny?

Zdaniem Wnioskodawcy, z racji wykonywanej działalności gospodarczej wykazuje dodatkowe miejsca wykonywania działalności w NIP-2, tylko te, gdzie są zatrudnione osoby na placach zabaw. Wnioskodawca nie posiada dodatkowych oddziałów firmy na terenie Polski. Głównym miejscem wykonywania działalności jest K.. W związku tym, że umowy są podpisywane na krótkie okresy: jednodniowe, weekendowe, tygodniowe lub miesięczne, Wnioskodawca uważa, że nie ma obowiązku aktualizowania dodatkowych miejsc prowadzenia działalności, gdzie są ustawione tylko automaty samoobsługowe - wrzutowe na monety.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (Dz. U. z 2012 r., poz. 1314 z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą o NIP”, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu. Stosownie do art. 2 ust. 2 i ust. 3 ustawy o NIP obowiązkowi ewidencyjnemu podlegają również inne podmioty niż wymienione w ust. 1, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, oraz płatnicy podatków, a także podmioty będące, na podstawie odrębnych ustaw, płatnikami składek ubezpieczeniowych.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o NIP podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2a, są obowiązani do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego do naczelnika urzędu skarbowego albo organu właściwego na podstawie odrębnych przepisów. Zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opoda...